رفتنم به المپیک شبیه معجزه بود

به گزارش خبرگزاری فارس، تا همین چند وقت پیش گوشه خانه‌ نشسته بود و به سفر به آذربایجان، استرالیا و حتی عراق برای حضور در المپیک فکر  می‌کرد. می‌خواست یک بار دیگر طعم حضور در این میدان مهم را بچشد. خودش می‌گوید که مطمئن بود در این المپیک موفق می‌شود به همین خاطر هیچ وقت از تلاش دست بر نداشت.

حتی خیلی از ما فراموش کرده بودیم که کشتی‌گیری به نام قاسم رضایی زمانی در وزن 96 کیلو برای ایران مدال گرفته است چون علی‌اکبری و قربانی آنقدر خوب کار کرده بودند که نام کشتی‌گیر دیگری به یادمان نمی‌آمد.

بزرگترین آرزویش تنها حضور دوباره در المپیک بود، اما حالا بر بلندترین قله افتخار دوران زندگی یک ورزشکار ایستاده است. کمتر کسی فکر می‌کرد قاسم رضایی از گوشه خانه‌شان بیاید و مرد طلایی کشتی فرنگی ایران در لندن لقب بگیرد، اما به قول خودش تمام این اتفاقات بیشتر از هر چیزی شبیه معجزه بود و خواست خدا، که امکان سفرش به کشورهای دیگر جور نشود و دوپینگ همزمان 2 فرنگی‌کار اصلی وزن 96 کیلو بار دیگر بنا را به فکر دعوت از شاگرد قدیمی‌اش بیاندازد. شاگردی که درس استاد را به خوبی روی تشک المپیک پس داد.

قاسم رضایی متولد 27 مرداد 1364 در دابو دشت شهر آمل است. سال 75 کشتی را زیر نظر سعید شیرزاد، حسن حسین‌زاده و بختیار تقوی‌نیا آغاز کرد. خودش می‌گوید از سال 79 – 80 در اردوهای تیم ملی حضور داشته است.

گفت‌وگوی خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس با قاسم رضایی قهرمان طلایی کشتی فرنگی در المپیک لندن را در زیر می‌خوانید:

* فارس: در مازندران که مهد کشتی آزاد است، چطور شد که کشتی فرنگی را انتخاب کردی؟

چون کشتی را دیر شروع کرده بودم دیگر شرایط را برای کشتی آزاد نداشتم. در ایران باید کشتی آزاد را از سنین پایین شروع کرد چون فنی‌تر است، اما در کشتی فرنگی شرایط طوری بود که تعداد فرنگی‌کاران کمتر بود و خیلی زودتر می‌توانستم به تیم ملی برسم و مسیر را کوتاه کردم. سعید شیرزاد اولین باشگاه کشتی فرنگی را در آمل راه‌اندازی کرد. بعد از چند ماه حضور در کشتی آزاد استعداد من را در کشتی فرنگی دید و تغییر رشته دادم.

* فارس: باشگاه نزدیک خانه‌تان بود؟ برای رفتن به تمرین مشکل نداشتی؟

از خانه‌مان حدود 45 دقیقه تا باشگاه فاصله بود. سختی‌های زیادی را تحمل می‌کردم. یادم هست یک شب که از تمرین بر می‌گشتم یک سگ بزرگ سر کوچمون بود که ترسیدم برم خانه. مدتی ایستادم بعد با کمک بقال محلمون تا در خانه رفتم. حتی بعضی وقت‌ها که می‌رفتم باشگاه پول برای برگشت نداشتم و مجبور بودم ساعت‌ها برای برگشت به خانه پیاده‌روی کنم.

* فارس: المپیک پکن سخت‌تر بود یا لندن؟

پکن خیلی سخت بود؛ چون با فضای این رقابت‌ها آشنا نبودم. کار سختی داشتم و تنها به حضور در چنین میدان بزرگی و به شادی حضور در آن قانع بودم. تجربه بزرگی بود؛ بعد از کسب اولین مدالم در مسابقات جهانی به المپیک رفتم و تنها با این حضور خوشحال بودم البته در کنار آن هم تلاش می‌کردیم که بشود، اما اگر نشد هم راضی بودیم چون معتقد بودیم چیزی را از دست نمی‌دهیم.

بعد از المپیک 2008 و در راه بازگشت در همان هواپیما خیلی فکر کردم که می‌توانستم در پکن مدال بگیرم؛ اگر توجه بیشتری به خودم می‌کردم و حواشی را از خودم دور می‌کردم؛ رسیدن به مدال در همان پکن هم برای من دور از دسترس نبود.

خوشتوف روس که روی سکوی قهرمانی المپیک ایستاده بود در سال 2007 که من سوم شدم روی سکوی جهانی هم نیامده بود، اما یکدفعه قهرمان المپیک شد. این موضوع جرقه و انگیزه‌ای برای من شد که وقتی او می‌تواند بدون مدال جهانی قهرمان المپیک شود چرا من نتوانم و از همان زمان تصمیم خودم را گرفتم. از همان پکن و در راه بازگشت در داخل هواپیما تصمیم گرفتم در لندن مدال بگیریم.

بعد از المپیک پکن فکر کردم که بهتر است یک سال استراحت کنم و بعد از ریکاوری، دوباره خودم را برای رقابت با حریفان آماده کنم، اما آنطور که فکر می‌کردم نشد. این موضوع چند دلیل داشت؛ علاوه بر اینکه من حضورم کمتر شده بود چند کشتی‌گیر جوان و خوب هم مطرح شدند که خیلی سریع جای من را گرفتند. کار هم برای خودم خیلی سخت شده بود و راه بازگشت هر روز سخت‌تر و باریک‌تر از گذشته می‌شد. بعد از پکن از کشتی دلسرد شده بودم و خیلی بی‌انگیزه بودم.

* فارس: گفتی که در راه بازگشت از المپیک به فکر شروع کار برای رسیدن به مدال در المپیک لندن بودی به فکر جبران بودی، اما چطور شد این همه فاصله گرفتی؟

همین تصمیم را داشتم، اما مدت زیادی به دلسردی گذشت. تصمیم داشتم یک سال کنار باشم و با استراحت و ریکاوری دوباره برگردم. باور غلطی که در بین برخی قهرمانان رشته‌های مختلف مرسوم است؛ تا حدی هم همین‌طور شد. البته شرایطی بوجود آمد تا زمینه بازگشتم فراهم شد. کادر فنی با تغییر وزن من بعد از المپیک به شدت مخالف بود و حضورم در 120 کیلو موفقیت‌آمیز نبود. کارم سخت شده بود و محمد بنا هم به شدت با حضورم در سنگین‌وزن مخالفت می‌کرد. در چند مسابقه داخلی هم که در 120 کیلو شرکت کردم موفق نبودم. برگشتن دوباره‌ام به 96 کیلو کار سختی بود چون وزن زیادی کم می‌کردم، اما همه چیز دست به دست هم داد تا دوباره این اتفاق بیفتد.

* فارس: بعد از المپیک، سال 2009 علی‌اکبری در مسابقات جهانی جایگزین تو شد و برنز گرفت و در سال بعد هم طلا گرفت. در بازی‌های آسیایی هم که قربانی طلا گرفت. جانشینانت روز به روز قوی‌تر می‌شدند و راه بازگشت تو سخت‌تر از گذشته؛ واقعاً به حضور در المپیک اصلاً فکر می‌کردی؟

روزهای سختی بود؛ فقط می‌دانستم که می‌توانم. می‌خواستم هرطور شده خودم را نشان بدهم حتی به این فکر بودم که به آذربایجان، استرالیا و حتی عراق بروم تا هر طور شده در المپیک کشتی بگیرم چون مطمئن بودم که می‌توانم و این توانی که در من وجود دارد در حال هدر رفتن است. فقط می‌خواستم در المپیک کشتی بگیرم. در آن زمان از نظر مالی هم شرایط خوبی نداشتم. اتفاقات بسیاری در راه رفتنم پیش آمد؛ از عدم صدور رضایتنامه توسط فدراسیون ایران گرفته تا عدم صدور ویزا توسط کشور عراق که باعث شد نروم. تمام اینها خواست خدا بود؛ تا اینکه این اتفاق (دوپینگ 2 فرنگی‌کار در وزن 96 کیلو) چند ماه قبل از جهانی استانبول برای 2 کشتی‌گیری که در اردو بودند پیش آمد و باعث دعوت و حضور دوباره‌ام در اردوی تیم ملی شد. بنا خیلی به من لطف داشت؛ شاگرد او بودم و شناخت خوبی از من و توانایی‌هایم داشت و با توجه به دیدگاهی که نسبت به من داشت، دعوتم کرد. خوشحالم که توانستم پاسخ اعتماد و زحمات کادر فنی به خصوص محمد بنا را با طلای المپیک بدهم.

* فارس: خیلی‌ها می‌گفتند که قاسم رضایی دیگر تمام شده است؛ از طرف دیگر رقیبانت در تیم ملی هم نتایج درخشانی می‌گرفتند که همین احتمال بازگشتت را کم می‌کرد.

هیچ موقع تمرین را رها نمی‌کردم و همواره امید داشتم که در المپیک لندن کشتی خواهم گرفت. واقعاً می‌دانستم که در لندن روی تشک خواهم رفت برای همین هیچ وقت تمرین را رها نکردم. حتی روزی هم که به اردو رفتم آمادگی بدنی خوبی داشتم. شرایطی برای خودم به وجود آورده بودم که هر طور شده توانایی‌هایم را در المپیک لندن نشان دهم. برایم مهم نبود از کدام کشور! با توجه به شرایطی که برای حضور در تیم ملی ایران داشتم، فقط می‌خواستم ثابت کنم که می‌توانم.

* فارس: شاید شانس بد تو این بود که بنا اعتقادی به انتخابی نداشت و بعد از دور شدن تو از کشتی، هیچ موقع شانس تقابل رو در رو با علی‌اکبری و قربانی را برای ثابت کردن توانایی‌هایت نداشتی؟

این موضوع یک طرف، اما دیدگاه محمد بنا نسبت به من و شناختی که از کشتی من داشت باعث دعوت دوباره‌ام آن هم به سرعت به اردوی تیم ملی شد. هر طور بود این پازل کنار هم قرار گفت تا به قهرمانی المپیک برسم. تمام اینها خواست خدا بود؛ شاید چیزی شبیه معجزه!

* فارس: از عملکرد خودت در  لندن راضی بودی؟

انتظاراتم از خودم برآورده شد و به چیزی که می‌خواستم رسیدم. تنها یک تایم را در المپیک به کشتی‌گیر ترک باختم که آن هم به خاطر پوئن اخطار بود و هیچ کشتی‌گیری از من امتیاز فنی نگرفت. در المپیک پکن و قبل از آن هم همین شرایط را داشتم، اما شاید این انگیزه را برای موفقیت نداشتم، اما حالا تمام این شرایط را برای خودم بوجود آورده‌ام و دارم.

* فارس: در جهانی ترکیه موفق نشدی خودی نشان بدهی!

در جهانی ترکیه هم که اولین میدانی بود که قرار بود بعد از 3 سال دوری از میادین بین‌المللی روی تشک بروم با کشتی‌گیر رژیم صهیونیستی روبرو شدم که انصراف دادم. بعد از آن در مسابقات آزمایشی المپیک در لندن با خوشتوف، قهرمان المپیک پکن کشتی گرفتم که شکستش دادم. خیلی دوست داشتم با او که در سال‌های بعد از المپیک همواره روی سکوی جهانی بوده است کشتی بگیرم تا خودم را ثابت کنم و فاصله‌ام را با رقبا ببینم. این مسابقه خیلی برای من مهم بود و بعد از 3 سال با قهرمانان المپیک کشتی گرفتم و فهمیدم چیزی برای قهرمانی در المپیک کم ندارم. مسابقات بعد گزینشی قزاقستان بود که در همان مسابقه نخست از سد نفر دوم المپیک که ازبکستانی بود گذشتم. بعد از این اتفاقات متوجه شدم که می‌توانم به راحتی هم رده‌های خودم را شکست دهم.

* فارس: واقعاً فکر می کردی در المپیک طلا بگیری؟

طلا که نه، اما بعد از مسابقه و پیروزی مقابل خوشتوف متوجه شدم که چیزی برای رفتن روی سکوی جهان و المپیک کم ندارم؛ حتی بعد از باخت خوشتوف مقابل من، او از ترکیب تیم روسیه کنار گذاشته شد و توتروف را جایگزین او کردند که تا فینال هم خوب پیش آمد. بعد از آن بود که متوجه شدم می‌توانم به مدال المپیک برسم.

* فارس: قبول داری المپیک را خیلی خوب شروع نکردی و تا آستانه شکست مقابل کشتی‌گیر ترک پیش رفتی؟

متأسفانه داور آن دیدار کمی مغرضانه سوت زد و با پوئن اخطار تایم اول را بازنده شدم، اما در دو تایم بعد راحت‌تر کشتی گرفتم و خیلی راحت پیروز شدم. در دورهای بعد هم هر چه پیش رفتم بدم راه افتاد و کشتی‌های خوبی گرفتم.

* فارس: برخی‌ها می‌گویند قرعه‌ات خوب بود و کار سختی برای رسیدن به مدال نداشتی؟

در دور دوم که کشتی‌گیر ترک نفر سوم جهانی 2011 بود، در دور سوم آلکسانیان قهرمان 2010 جهان و قهرمان 2012 اروپا بود. تنها کشتی‌گیر کوبایی که در نیمه‌نهایی با او روبرو شدم حریف قدری نبود، اما در فینال هم نایب قهرمان جهان از روسیه را شکست دادم. دیگر باید چکار می‌کردم؟ اگر فینال را می‌باختم این حرف‌ها قابل قبول بود، اما با هر کسی کشتی می‌گرفتم می‌بردمش، مطمئن باشید. در این سال‌ها با هر کشتی‌گیری که کشتی گرفتم برنده بودم و واقعاً در این مدت نشان دادم که لیاقت طلای المپیک را داشتم.

* فارس: قبل از شروع مسابقات از ناحبه لب دچار عفونت شدی و حتی گفته می‌شد که اگر تا 48 ساعت این مشکل بهبود پیدا نکند نمی‌توانی کشتی بگیری؛ چه شد و چه احساسی داشتی؟

پزشک تیم گفت نمی‌توانی کشتی بگیری. با توجه به عفونت شدیدی که لبم داشت آنتی‌بیوتیک‌ها جواب نمی‌داد پزشکان هم خوشبین نبودند که به مسابقات برسم؛ حتی می‌گفتند نمی‌رسم. خواست خدا بود که چند ساعت به وزن‌کشی این تورم به ناگاه ناپدید شد و بهبود یافت. درد بسیار شدیدی داشتم و علاوه بر وزن کم‌کردن باید مسکن‌ها و آنتی‌بیوتیک‌های قوی هم استفاده می‌کردم که تا یک روز قبل از مسابقه شرایط عادی شد. خدا خیلی کمک کرد. اگر این اتفاق می‌افتاد بعد از ناکامی در جهانی استانبول که به دلیل همان قرعه نحس نتوانستم شرکت کنم ضربه بدی می‌خوردم، اما فکر کنم خدا مزد آن از خود گذشتگی را در لندن به من داد و آن ناکامی تلافی شد.

* فارس: از کشتی نگرفتن با نماینده رژیم صهیونیستی در جهانی استانبول راضی بودی؟

آن جوانمردی در نتیجه‌ای که در لندن گرفتم تأثیر زیادی داشت. آن کار را از صمیم قلب و با اعتقاد کامل به ارزش‌های نظام و اسلام انجام دادم. مقابل برخی از باورهای غلط ایستادم و در مقابل آرمان‌های نظام کوتاه نیامدم. مطمئناً افراد زیادی هستند که مدال‌های رنگارنگی دارند، اما مهم این ایستادگی بر روی باورها است. در وزش علاوه بر قوی کردن جسم، قوی کردن روح هم مهم است؛ مدال گرفتن وررزشکار را قوی نمی‌کند بلکه این باورها است که انسان را می‌سازد. شاید در استانبول می‌توانستم مدال بگیرم، اما آن مدال را از دست دادم، اما چیزی را به دست آوردم که تا سال‌ها و حتی تا همیشه در ذهن مردم کشورم باقی خواهد ماند. این مسائل در ذهن مردم ماندگار خواهد شد نه مدال گرفتن که شاید تنها ارزشی ظاهری داشته باشد.

* فارس: تا کی می‌خواهی ادامه بدهی؟

شرایط بسیار خوبی دارم و دیگر دوست ندارم این فرصت‌ها را از دست دهم. در این سال‌هایی که کنار بودم فرصت‌های زیادی را از دست دادم و دیگر آن اشتباهات را تکرار نخواهم کرد. اگر خدا بخواهد تا المپیک بعدی هم حاضر خواهم بود.

* فارس: اگر به روند مدال گرفتن مدال آوران کشتی فرنگی در المپیک نگاه می‌کنیم می‌بینیم که هر کدام مراحلی را پشت سر گذاشته‌اند و پله پله به مدال، اما پروسه کسب مدال طلا توسط شما شاید از بقیه کشتی‌گیران عجیب‌تر به نظر می‌رسید. قاسم رضایی بعد از برنز جهانی 2007 و حضور در یک مسابقه المپیک پکن دیگر حضور فعالی در یک مسابقه مهم بین‌المللی نداشت به همین دلیل شاید قهرمانی‌ات کمی عجیب به نظر برسد چون راه پرفراز نشیبی را برای رفتن روی سکوی قهرمانی المپیک طی کردی؟

شاید کمتر کسی یا حتی کارشناس و رسانه‌ای فکر می‌کرد در المپیک من مدال بگیرم. آن روز هم من به همراه عبدولی مسابقه داشتم که همه شانس طلا را به عبدولی می‌دادند و عنوان می‌شد که اگر قاسم هم مدال بگیرد که مفت چنگش! اگر نگرفت هم اتفاقی نیفتاده است؛ اما اینجا می‌گویم که مطمئن بودم طلا می‌گیرم شعار هم نمی‌دهم. تنها مشکلم رسیدن به سر وزن و برگشتن بدنم بود. فقط مهم بود که به تشک کشتی برسم. خیلی دوست داشتم روی تشک المپیک کشتی بگیرم تا باورهایی را که در این سال‌ها در بین مردم و کارشناسان وجود داشت را پاک کنم و به افرادی که من را فراموش کرده بودند خیلی چیزها را یادآوری کنم و اشتباهشان را به آنها ثابت کنم.

* فارس: خیلی از ورزشکاران و قهرمانان ما بعد از یک دوره قهرمانی افت زیادی پیدا می‌کنند و حتی از صحنه قهرمانی خارج می‌شوند؛ چطور شد که بعد از 3 سال دوری توانستی خودت را در سطح قهرمانی حفظ کنی؟

کار بسیار سختی بود چون تنها به مدال المپیک فکر می‌کردم هیچ مدال دیگری برای مهم نبود. زمانی‌که از تیم ملی دور بودم دوستانم می‌گفتند برای حفظ آمادگی در مسابقات دانشجویان جهان شرکت کنم، اما وقتی می‌دیدم محمد بنا 2 کشتی‌گیر آماده در اردو دارد می‌گفتم چه فایده‌ای دارد. تغییر دادن دید محمد بنا هم کار بسیار سختی است چون زمانی که پشت کشتی‌گیرش می‌ایستد اعتماد به نفس شاگردش هم زیاد می‌شود، اما هیچ وقت ناامید نشدم. بنا کار بسیار بزرگی کرد و در این مدت هم که آمده کشتی فرنگی را دگرگون کرده است. رشته‌ای که در گذشته زنگ تفریح جهان بود حالا با حضور بنا به نقطه قوت ما تبدیل شده است و همه از آن انتظار خوش‌رنگ‌ترین مدال‌ها را دارند. از سال 2005 در تیم ملی جوانان با محمد بنا کار کردم و شناخت خوبی نسبت به نحوه مبارزاتم داشت، همین باعث شد خیلی زود دعوتم کند.

* فارس: صحبتهایی درباره عدم بازگشت محمد بنا شده است؟

بنا  برای ادامه همکاری منتظر مشخص شدن تکلیف فدراسیون و ریاست آن است تا کارش را شروع کند. به رئیس جمهور هم قول داد که می‌ماند و تنها باید هر چه زودتر تکلیف فدراسیون مشخص شود تا کار را شروع کند.

* فارس: چقدر به روش کاری محمد بنا اعتقاد داری؟

روش کاری بنا با سایر مربیان فرق دارد. شاید خیلی‌ها ایراد می‌گیرند که چرا بنا انتخابی برگزار نمی‌کند، اما در این سال‌ها نشان داده است که روش موفقی داشته و نتیجه هم گرفته است. کسب 3 مدال طلا در المپیک آنهم در رشته‌ای که 40 سال در المپیک مدال نگرفته است و طلا نداشته است و تیم قهرمان المپیک می‌شود کار بزرگی است که از هر کسی ساخته نیست. اما محمد بنا نشان داد که با تفکراتش می‌تواند. روش کاری محمد بنا به گونه‌ای است که بعد از آن اتفاق (دوپینگ 2 فرنگی‌کار) یک نفر مانند من که در خانه‌اش نشسته است را به اردو دعوت می‌کند. چون از سطح فنی کشتی‌گیرانش اطلاع دارد و داشته‌هایش را می‌داند. شناخت خوبی هم نسبت به کشتی دنیا دارد و توانایی پیش‌بینی کشتی جهان را دارد.

* فارس: منتقدان بنا می‌گویند کشتی فرنگی با سیستم گلخانه‌ای به این موفقیت‌ها رسیده است و پشتوانه نداریم و اگر کشتی‌گیران فعلی کنار گذاشته شوند تیم دیگر نتیجه نخواهد گرفت؛ چنین موضوعی را قبول داری یا نه؟

اینکه گلخانه بوده یا اینکه باغ سرسبزی است که با کاشتن نهال‌های گوناگون ایجاد شده و هر روز رشد می‌کند و روز به روز بهتر و بهتر می‌شود در آینده مشخص می‌شود. 4 سال است که کشتی ایران همواره روی سکوی جهانی بوده است که نقض کننده این موضوع است. نفرات دوم و سوم کشتی فرنگی هم لیاقت و توانایی کسب مدال جهانی را دارند و جوانان خوبی در کنار با تجربه‌ها حضور دارند. طرح چنین صحبت‌هایی کارشناسی نیست؛ پشت این تیم برنامه‌ریزی چندین ساله و مربیان سازندهای چون چمیانی و حسن حسین‌زاده هستند که کار می‌کنند.

مربیان سازنده کشتی‌گیران المپیکی و مدا‌ل‌آور هم باید توسط رسانه‌ها به مردم معرفی شوند تا انگیزه سایر مربیان برای تربیت کشتی‌گیرانی در چنین سطحی تقویت شود. تنها در چند شهر کشتی فرنگی کار می‌کنند در حالی‌که کشتی آزاد در هر شهر چند باشگاه و مربی وجود دارد که تمرین می‌دهند.

* فارس: بنا چه مدالی برای شما در المپیک کنار گذاشته بود؟

در مصاحبه‌هایش که از طلا صحبت کرده بود. خیلی به من روحیه می‌داد و همیشه می‌گفت تنها کسی که شایسته طلای المپیک در 96 کیلو است من هستم.

* فارس: این باعث نمی‌شد استرس شما زیاد شود؟

تنها چیزی را که نمی‌شناسم استرس است؛ همیشه با اعتماد به نفس کامل و بدون ترس روی تشک می‌رفتم. تمام کسانی که من را می‌شناسند این را می‌دانند. هیچ موقع به کشور و عنوان حریفانم توجه نمی‌کنم. البته این خصلت در بین تمام اعضای تیم فرنگی وجود داشت. به توانایی خودم ایمان داشتم؛ در این سال‌هایی که برگشتم به هیچ کشتی‌گیری نباختم. تمام انرژیم را روی تشک خالی می‌کردم و تمرکز بسیار خوبی داشتم. در تمام مسابقات برای لحظه لحظه کشتی‌هایم برنامه داشتم.

* فارس: شاید خیلی‌ها می‌گفتند همین که قاسم رضایی به فینال المپیک رسیده است کافی است و کار بزرگی انجام داده است. به خصوص اینکه حریفت در فینال روس بود و شاید شانس کمی برای پیروزی در آن مسابقه برای تو قائل بودند. نقره هم مدال خوبی بود چرا به همان نقره قانع نشدی؟

چند سالی که از کشتی دور بودم تجربه زیادی به دست آوردم و با وجود اینکه شرایط مالی مناسبی هم نداشتم  با سختی‌های فراوان توانستم خودم را در کشتی نگه دارم. تمام اینها باعث می‌شد که به کمتر از طلا قانع نباشم. چون بیشتر از هر کسی قدر خودم را می‌دانستم. حتی در این سال‌ها تمام درآمدی را که در سال‌های قبل جمع کرده بودم خرج کردم. این 2 – 3 سال به اندازه 10 سال برای من گذشت، اما موفق شدم حاشیه‌هایی را که ممکن است برای یک ورزشکار بوجود آید کنترل کنم و تمریناتم را ادامه بدهم. کار واقعاً سختی بود؛ طوری زندگی می‌کردم که اجازه ورود حاشیه به زندگی‌ام را نمی‌دادم.

* فارس: کشتی آزاد نسبت به پتانسیلی که داشت، در المپیک عملکرد خوبی داشت؟

اگر بخواهیم نسبت به کشتی فرنگی نگاه کنیم نه، اما نسبت به المپیک گذشته، بله. حتی نفرات دیگر هم در آزاد می‌توانستند مدال بگیرند و به نظرم در مجموع نتیجه خوبی گرفتند. قیاس مسابقات جهانی با المپیک درست نیست؛ المپیک را تنها باید با المپیک سنجید. به طور حتم با ادامه حضور رسول خادم و ادامه فعالیت او کشتی آزاد هم به جایگاه واقعی‌اش خواهد رسید. محمد بنا ماند و این کار را کرد که نتیجه آن 3 مدال طلای المپیک در لندن بود. این کار زمان می‌برد. شرایطی که در کشتی فرنگی وجود داشت، کشتی آزاد از آن به دور بود. فرنگی‌کاران از حاشیه دور بودند و مدیریت خوب محمد بنا یکی از ارکان اصلی موفقیت کشتی فرنگی در المپیک بود.

* فارس: نتایج کاروان ورزشی ایران در المپیک چطور بود؟

نتیجه المپیک لندن برای ورزش ایران بی‌سابقه بود که عوامل زیادی در آن دخیل بود و سهم کشتی فرنگی در آن بسیار پررنگ‌تر از گذشته وبیشتر از سایر رشته‌ها بود. باید مسئولان ورزش کشور با الگوبرداری از این المپیک و تقویت نقاط قوت زمینه تکرار این نتایج درخشان را در المپیک‌های بعدی فراهم کنند.

* فارس: سهم کدام عامل بیشتر بود؟

به نظرم فدراسیون کشتی عملکرد موفقی داشت و اگر در کشتی آزاد هم موفق به کسب مدال طلا می‌شدیم این نتیجه درخشان‌تر از گذشته و تاریخی‌تر از همیشه بود. هر چند سایر فرنگی‌کاران ایران مانند عبدولی، اخلاقی و باباجان‌زاده هم لیاقت رسیدن به مدال را هم داشتند. حمایت‌ها و امکاناتی که  برای کشتی‌گیران درنظر گرفته شد نسبت به المپیک پکن بسیار بهتر بود و همین مسائل باعث شد چنین نتایجی رقم بخورد و حتی جا دارد که با توجه بیشتر، نتایج بهتری هم بگیریم. امیدوارم این نتایج تنها یک جرقه نباشد که سال‌ها در آروزی آن باشیم. اید برای مسابقات جام جهانی هر چه زودتر کار آغاز شود چون زمان زیادی نداریم و باید از عناوین قهرمانی خود در 3 دوره گذشته دفاع کنیم. با برگزاری لیگ کشتی فرنگی هم می‌توان به نفراتی که پشت خط مانده‌اند این فرصت را داد تا خودشان را نشان دهند. از طرفی کشتی‌گیران به خصوص فرنگی‌کاران که چند سالی است لیگ ندارند منبع درآمدی هم ندارند و برگزاری لیگ می‌تواند کمک زیادی به آنها داشته باشد. بخش خصوصی هم باید همانطور که در کشتی آزاد سرمایه‌گذاری می‌کنند در کشتی فرنگی هم وارد شوند. باید بزرگی که کشتی فرنگی به دست آورده است حفظ شود و تیمها سرمایه‌گذاری کنند تا به پرورش استعدادها در این رشته هم کمک کنند.

* فارس: جای رسانه‌ها در موفقیت ورزشکاران و انعکاس این موفقیت‌ها کجاست؟

به طور حتم رسانه‌ها هم در بعد همگانی و هم در بعد قهرمانی می‌توانند تاثیر و نقش بسزایی داشته باشند. رسانه‌ها با انعکاس درست و به موقع اخبار ورزشی می‌توانند بسیار تأثیرگذار باشند البته در این بین نباید تنها به قهرمانان پرداخته شود و باید به نفراتی مانند عبدولی و سایر کشتی‌گیران و ورزشکاران که موفق به کسب مدال نشده‌اند هم توجه بیشتری شود. حضور رسانه‌ها در انعکاس اخبار موفقیت ورزشکاران تاثیر زیادی در ارتقای روحیه آنها دارد. متاسفانه بخش عمده‌ای از جامعه رسانه‌ای ما در فوتبال خلاصه شده است. مردم ما ریز و درشت فوتبالیست‌ها و حتی بازیکنان درجه سوم را هم می‌شناسند در حالی‌که کمتر کسی شناخت کاملی از قهرمانان ما در المپیک دارد و حتی در کوچه و خیابان خودش ناشناس است. چرا؟ چون در المپیک شکست خورده است. ظلم بزرگی در رسانه‌ها به ورزش‌های غیر از فوتبال به خصوص رشته‌های انفرادی می‌شود.

* فارس: بعد از موفقیت‌های ورزشکاران ما در المپیک رسانه‌ها به طور طبیعی از فوتبالیست‌ها انتقادات زیادی کردند و به مقایسه فوتبال با ورزشکاران سایر رشته‌ها پرداختند به طوری‌که بازیکنان تیم ملی فوتبال در اعتراض به مقایسه شدنشان با المپیکی‌ها رسانه‌ها را تحریم کردند.

بازیکنان فوتبال با توجه به نتایجی که اخیراً گرفته‌اند و باخت به لبنان در اندازه‌ای نیستند که در این زمینه اظهار نظر کنند.

* فارس: از بابک قربانی خبر داری؟

چند بار تماس گرفتم، اما موفق به صحبت با بابک نشدم. جویای احوالش از طالب نعمت‌پور بودم. هر کمکی که از دست ما برآید انجام خواهیم داد. واقعاً باور این اتفاق خیلی سخت بود؛ با توجه به شناختی که از بابک داشتیم هیچ کس احتمال این اتفاق را نمی‌داد.

* فارس: ناگفته‌ای مانده است که بگویی؟

سال 88 - 89 بود که روی یک عکس با دوستانم یادگاری نوشتیم «قاسم رضایی قهرمان المپیک 2012» آن زمان حتی در اردوی تیم ملی هم حضور نداشتم، اما این باور را داشتم. از مردم آمل هم تشکر می‌کنم زحمت زیادی کشیدند و استقبال خوبی بعد از المپیک از من داشتند. از تمام مردم و مسئولان استان مازندران تشکر می‌کنم که در این مدت لطف زیادی به من داشتند. امیداورم بتوانم بازهم این لطف آنها را جبران کنم.

گفت‌وگو از احسان محمدیان