پيش‌بيني ترکیب کابینه رئيس‌جمهور منتخب

به گزارش 598 به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ يازدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري با حضور حماسي ملت ايران به پايان رسيد و برنده اصلي اين انتخابات، مردم افتخار‌آفرين و نظام جمهوري اسلامي بودند که حماسه سياسي مورد نظر رهبر معظم انقلاب را رقم زدند. 

اکنون که رقابت‌ها به پايان رسيده و فصل رفاقت‌ها آغاز شده، ارزيابي از نتايج انتخابات و تحليل وضعيت پيش روي کشور مي‌تواند به فهم هر چه بيشتر اوضاع سياسي ايران و جايگاه کشورمان در منطقه و جهان کمک کند. 

از همين رو، "‌سردار جواني" مشاور عالي نماينده ولي فقيه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و معاون سياسي پيشين سپاه در گفتگوي تفصيلي با خبرنگار دفاعي ـ امنيتي باشگاه خبرنگاران به سؤالاتي درباره ارزيابي از انتخابات يازدهم رياست‌جمهوري، تحليل وضعيت اصولگرايان و اصلاح‌طلبان در انتخابات، پيش‌بيني ترکيب کابينه دولت آينده، علت امنيت و ثبات و آرامش در انتخابات 92، ارزيابي از سکوت احمدي‌ن‍ژاد در ماه‌هاي اخير و عدم ارتكاب به اقدامي خارج از چارچوب پس از رد صلاحيت مشايي علي‌رغم پيش‌بيني‌ها، علت اصرار اصلاح‌طلبان براي منسوب کردن رئيس‌جمهور منتخب به خود، آينده مذاکرات ايران و 1 + 5 در دولت جديد و... پاسخ داد که در ادامه بخش نخست اين مصاحبه پيش روي شما مخاطبان باشگاه خبرنگاران قرار گرفته است: 

يازدهمين انتخابات ریاست جمهوری را از دو منظر می‌توان تجزیه و تحلیل کرد؛ یک منظر پاسخ به این سوال است که در رویارویی سیاسی بین نظام اسلامی و دشمنان خود در انتخابات پیروز این صحنه چه کسی است زیرا در سالیان گذشته مشاهده کردیم که دشمنان به انتخابات ایران چشم دوخته و برنامه‌ها و نقشه‌هایی داشته و تلاش می‌کردند در این انتخابات نیز اعتماد مردم را نسبت به نظام و سازوکارهای انتخابات کاهش دهند و با کاهش مشارکت از نظام اسلامی مشروعیت‌زدایی کنند و پیوند بین مردم و نظام را فرو بریزند.  

 

از این جهت یک رویارویی سیاسی بین نظام اسلامی و دشمنان بویژه آمریکایی‌ها به‌وجود آمد که این انتخابات نشان داد پیروز این عرصه نظام اسلامی و ملت ایران بود و یک شکست استراتژیک در دشمنان در انتخابات 24 خرداد وارد شد.  

 

اما از منظر دیگر آن رقابتی بود که بین گروه‌ها و جریانات سیاسی در این انتخابات بوجود آمد؛ به هرحال در هر انتخاباتی جریان‌ها و احزاب و گروه‌های سیاسی به رقابت با هم می‌پردازند و در این انتخابات نیز این‌گونه بود که 8 نامزد وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی شدند که هر کدام از آنها یک پایگاه جریانی داشتند، برخی متعلق به اردوگاه اصولگرایان و برخی متعلق به اردوگاه اصلاح‌طلبان و افرادی هم به صورت مستقل با شعارهای خاص. 

 *باشگاه خبرنگاران:‌ آیا این انتخابات به عنوان پیروزی اصلاح‌طلبان و شکست اصولگرایان قابل تحلیل است؟‌ 

 

آنچه در این صحنه دیدیم این بود که افرادی که تصریح به اردوگاه اصولگرایی داشتند پیروز نشدند اما این به معنای پیروز شدن اصلاح‌طلبان در این انتخابات نیست زیرا صحنه انتخابات صحنه رقابتی بین اصلاح‌طلبان و اصولگرایان نبود بلکه در این صحنه کاندیداهایی با خاستگاه‌های حزبی و گروهی متفاوت از اصولگرایی و اصلاح‌طلبی حضور داشتند.  

 

پیروز انتخابات حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی، فردی بود که در ما‌ه‌های منتهی به انتخابات، خود اصلاح‌طلبان او را یک اصلاح‌طلب نمی‌دانستند. وقتی آمدن افراد به صحنه قطعی شد و فردی مانند آقای عارف به عرصه ورود پیدا کرد،‌ اصلاح‌طلبان وی را به عنوان گزینه نزدیک به خود معرفی کردند و حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی را یک فرد غیر اصلاح‌طلب مي‌دانستند. خود وي هم شعارش اعتدال و میانه‌روی بود و بر اين تأکيد داشت که من یک اعتدال‌گرا هستم و دولت من هم با اصولگرایان معتدل و هم با اصلاح‌طلبان معتدل و میانه‌رو ارتباط خواهد داشت و فراجناحی خواهد بود.  

 

بنابراین می‌توان گفت در این انتخابات اگرچه کاندیداهای مطرح در جبهه اصولگرایی هیچکدام موفق به پیروزی در عرصه نشدند اما این عدم پیروزی اصولگرایان به معنای پیروزی اصلاح‌طلبان نیست زیرا فرد پیروز شعار خاصی داشته و این شعار نشان می‌دهد خاستگاه حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی خاستگاه اصلا‌ح‌طلبی به معنای مصطلح نیست. 

در واقع اعتدال‌گرایی که شعار حجت‌الاسلام روحاني بوده قسیم اصولگرایی نیست،‌ اگر در مواضع و دیدگاه‌های آقای روحانی خوب دقت کنید می‌بینید که ایشان به لحاظ اصول و مبانی یک فرد اصولگرا است یعنی نظام اسلامی،‌ قانون اساسی،‌ حضرت امام خمینی(ره) و آرمان‌های ایشان،‌ ولایت فقیه و رهبری را قبول دارند و این از آنچه برخی گروه‌های اصلاح‌طلب در دور‌ه‌ای طی کرده و در نهایت مسیری را گذراندند که فتنه 88 بوجود آمد،‌ متفاوت است.  

 

طیف‌هایی از اصولگرایان از ابتدا یک تحلیل و برآورد صحیحی از صحنه انتخابات و چگونگی رقابت‌ها در این صحنه نداشتند. اگر به سال 91 برگردیم و تحلیل‌ها در طیف‌های اصولگرا را مورد توجه قرار دهیم، می‌بینیم که برخی از این طیف‌ها اعتقاد داشتند انتخابات 92 با رقابت میان اصولگرایان برگزار خواهد شد و بر مبنای  چنین برآوردی تصور می‌کردند، تکثر کاندیداهای اصولگرا هیچگونه مشکلی برای آنها به‌وجود نخواهد آورد و در نهایت یک اصولگرا پیروز انتخابات است.  

 

این نوع نگاه به صحنه انتخابات باوری را در کاندیداهای اصولگرا به وجود آورد که حضور آنها به صورت متکثر و متعدد مشکلی را برای آنها به‌وجود نخواهد آورد و بر مبنای این نگاه آن‌ها به سمت ائتلاف و تمرکز بر روی یک کاندیدا نرفتند.  

 

حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی در اولین مصاحبه مطبوعاتی خود با شعار اعتدال تصریح داشت که دولت وي یک دولت فراجناحی خواهد بود و پیش از آن هم بیان داشت که من هم از اصولگرایان معتدل و هم اصلاح‌طلبان معتدل استفاده خواهم کرد؛ در واقع باید منتظر ماند که این شعار مبنی بر اعتدال‌گرایی و استفاده از همه طیف‌ها و جریانات سیاسی در کابینه چگونه تجلی پیدا می‌کند.  

 

رئیس جمهور در این خصوص صاحب ‌اختیار است و همکاران خود را با آزادی کامل در چارچوب مقررات و قوانین انتخاب می‌کند و کسانی که توانمند باشند و بتوانند به ایشان کمک کنند و این توانمندی‌ها با مسئولیت‌ها تناسب داشته باشد، در انتخاب او باشند. 

با یک دوره جدیدی مواجه هستیم؛ اگر در گذشته با پیروزی هر کدام از جناح‌های چپ و راست کابینه ترکیب خاصی داشت و از سال 76 به بعد اصلاح‌طلبان و اصولگرایان هر کدام تعریفی از جریان خود داشتند و بر اساس آن تعریف اقدام می‌کردند اما در این دوره وارد فضایی شدیم که آقای روحانی با شعار اعتدال و میانه‌روی و استفاده از همه ظرفیت‌ها وارد عرصه شده و این شعار رای آورده است و اکنون در عمل باید دید که ترکیب کابینه تا چه اندازه تامین‌کننده این شعار است.  

 

من نمی‌توانم پیش‌داوری کنم که ترکیب کابینه با آن شعار تناسب خواهد داشت یا نه البته در برخی سایت‌ها و رسانه‌ها اسامی مطرح شده و برخی اظهارنظرها وجود دارد اما معتقد هستم که باید منتظر باشیم. 

 

به هر حال در این دوره جدید یکی از کارهای خوبی که می‌تواند انجام شود پیاده شدن ایده آغاز رفاقت با پایان رقابت است؛ طی سال‌های گذشته در مقطع انتخابات به شکل طبیعی شاهد شکل‌گیری رقابت‌ها بین طیف‌ها و جریانات، احزاب و گروه‌های سیاسی بودیم که این امر معقول، منطقی و طبیعی است، یعنی نمی‌توان انتخابات را بدون رقابت فرض کرد.  

 

افراد با سلایق،‌ برنامه‌ها و نگاه‌های متفاوت به عرصه ورود پیدا می‌کنند و این مردم هستند که انتخاب می‌کنند؛ رقابت یک امر پذیرفته شده در کل دنیا است و در جمهوری اسلامی ایران هم همینطور است اما در سال‌های گذشته از سوی دلسوزان و بزرگان نظام و نخبگان این موضوع مطرح شد که با پایان انتخابات رقابت‌ها به رفاقت تبدیل شود یعنی در واقع با اتمام انتخابات فرد پیروز رئیس‌جمهور همه مردم است و همه مردم به او با نگاهی که رئیس‌جمهور همه آنها است می‌نگرند و در اینجاست که این انتظار وجود دارد که سلیقه‌های مختلف به عنوان اینکه هر کدام بخشی از ظرفیت کشورمان به حساب می‌آید در کنار فرد پیروز قرار بگیرند و هم‌افزا شوند.  

  

در گذشته کمتر می‌دیدیم که چنین اتفاقی روي دهد یعنی بعد از انتخابات هم به شکل دیگری آن رقابت‌ها ادامه پیدا می کرد و کمتر شاهد رفاقت بین طیف‌ها  ‌و جریاناتی بودیم که در انتخابات با هم رفاقت می‌کردند اما امید است در انتخاباتی که فرد پیروز با شعار اعتدال و میانه‌روی به پیروزی رسیده در دوره پس از انتخابات و هنگام تشکیل کابینه به گونه‌ای این شعار را پیاده کند که در واقع مردم شاهد تحقق ایده پایان رقابت‌ها و آغاز رفاقت‌ها باشند.  

 

امروز دوره حل مشکلات کشور و زمان حل مشکلات مردم و پیش بردن کشور رو به جلوست و خوب است در این دوره از همه ظرفیت‌ها استفاده شود.