می‌دانم که می‌آیی؛ مهدی جان

نمی‌دانم از چه بگویم و از چه بنویسم، خیلی‌ها دوست داشتند جای ما بودند و زمان آخرین باقیمانده خداوند بر روی زمین را درک می‌کردند.

همان که در تورات و انجیل و زبور و اوستا و قرآن کریم نوید آمدنش را داده‌اند و 124 هزار پیامبر الهی آرزوی دیدنش را داشته‌اند.

شب نیمه شعبان است، همان شبی که در یک هزار و 79 سال پیش موعود آخرالزمان چشم به جهان گشود و با قدوم مبارکش دنیا را صفایی دیگر بخشید.

آری امشب زادروز مردی است که خداوند او را برای عدالت گستری در عالم هستی در پس پرده غیب نگاه داشته است تا روز موعود فرا رسد و بر پرده کعبه تکیه زند و ندای اناالمهدی سر دهد.

آن روز جمعه چه روزی شود، حضرت صاحب الزمان(عج) رخش را به همه نمایان می‌کند و همه به دست بوسی‌اش می‌رویم.

دیگر همه دردها تسکین می‌یابد، غم‌ها فراموش می‌شود، محبت و دوستی جای کینه و بغض را خواهد گرفت و زمین با قدوم مبارک حضرت مهدی (عج) متبرک می‌شود.

هر صبح هنگام اذان، رو به خانه خدا نماز جماعتمان به ایشان اقتدا می‌کنیم و شبمان را با رویت لبخند زیبایش به صبح می‌رسانیم.

آن زمان، زمین بر خود می‌بالد که حضرت بقیه‌الاعظم(عج) بر روی آن قدم برمی‌دارد و ما نیز افتخار می‌کنیم که هر روز به زیارتش می رویم و به سیمای دلربایش می نگریم.

آقا جان!!

1079 سال از حضورت بر روی کره خاکی می‌گذرد و 1074 سال که همه انس و جنس در انتظار آمدنت هستند تا بیایی بر دل‌های شکسته مرهمی نهی و التیام دردهایشان شوی.

یا حضرت عشق!!

تو بیایی دیگر درد برای ما نمی‌ماند و این ندیدن شماست که همه ذهن‌ها را عوض کرده، دل‌ها را به سوی دیگر برده و پر از درد و رنج کرده است.

ای عزیز زهرا!!

می‌دانم که هستی و مرا نظاره می‌کنی، مرا ببخش که گه‌گاهی از یاد تو غافل می‌شوم و آن چه نباید، انجام می‌دهم و باعث رنجش قلب شما می‌شوم.

مولای من!!

دوست دارم صبح آمدنت را ببینم و آن وقت دیده در نقاب خاک کشم، هر روز به دلم می ‌تو می‌آیی و آرامش جان‌ها می‌شوی.

مهدی جان!!

می‌شود ما هم جزو کسانی باشیم که در صبح جمعه موعود به دیدارت نائل شویم و نیمه شعبان آن سال را در کنار وجود مبارک و نازنیت جشن بگیریم، شما هم دعا کن که در کنارت باشیم و یاریت دهیم.

یا صاحب‌الزمان!!

ما برای آمدنت دعا می‌کنیم و شما هم برای ثابت قدم ماندن ما در راه ولایت و یاری رساندن حضرت سید علی خامنه‌ای دعا بفرما.