هفت برش از تراکتورسازی- استقلال

سایت گل- بازی عصر شنبه تراکتورسازی و استقلال، با درنظر گرفتن سطح فوتبال ایران، یک بازی تماشاگرپسند و باکیفیت بود. در لیگی که اغلب بازی هایش با کمترین حادثه ها روی دروازه ها به پایان می رسد، این بازی می تواند صفت «مهیج» به خود بگیرد. درباره این بازی چند نکته را به اختصار مرور می کنم.

اول: اگر تراکتور سازی نمایشی که در دقایق 15 تا 45 ارائه کرد، در بازی های باقی مانده فصل ادامه دهد، می تواند «مدعی اول» قهرمانی لیگ امسال باشد. تراکتور در این نیم ساعت، مدرن، رو به جلو و هدفمند بازی می کرد و حریف را که اتفاقاً با مهاجمان بیشتری نسبت به آرایش همیشگی اش به زمین آمده بود، ناخواسته به عقب راند. حرکت های ترکیبی، پاس های موثر به قصد استفاده از درهای کناری، سانترهای کم نقص از مهم ترین فاکتورهای تیم اولیویرا در این نیمه بود. در فوتبال ایران، کمتر تیمی هست که دو دقیقه بعد از گل اول، باز هم موقعیت گل داشته باشد و به طور طبیعی حداقل برای چند دقیقه ای از گل زده، دفاع می کند اما تراکتور میل به زدن گل های بیشتر داشت و این نکته ای است که باید از آن تقدیر شود.

دوم:  تیم هایی که امیر قلعه نویی را به عنوان مربی همراه دارند، ویژگی های مشترکی دارند؛ مثلاً حمله به دروازه حریف با 6 یا 7 نفر. استقلال در بیست دقیقه پایانی بازی، می توانست روی برتری عددی که در محوطه هجده قدم داشت، به گل برسد اما مدافعان تراکتور اشتباه نکردند و عقیل اعتمادی هم یک روز فوق العاده را سپری کرد. شاید سبک بازی تیم های قلعه نویی که عمدتاً بازی مستقیم و متکی بر توپ های بلند است، برای فوتبال دوستان تیکی تاکایی چندان خوشایند نباشد اما همین حضور پرتعداد در یک سوم دفاعی حریف، تماشاگران طرفدار استقلال را امیدوار می کند که حتی در دقیقه 90 هم منتظر برگشت تیم شان به بازی باشند. با این حال، استقلال فعلی هنوز در «فوتبال مالکانه» به اندازه کافی متبحر نیست و تیمی که مدعی قهرمانی است، باید بیش از این مالک توپ باشد.

سوم: مرور این بازی، باز هم سوال قدیمی را در ذهنم تازه کرد؛ «چرا مرتضی اسدی نباید یک بار به طور جدی در تیم ملی آزمایش شود؟» اسدی برای اینکه مدافع میانی تیم ملی باشد، به اندازه کافی قدبلند نیست ولی بدون تردید یکی از باهوش ترین مدافعان حال حاضر فوتبال ایران است و خصوصیات رهبری ذاتی او می تواند، به تیم ملی هم کمک کند. در روزهایی که هادی عقیلی از ترکیب اصلی دور شده، شاید مرتضی اسدی رقیب بهتری برای زوج سیدجلال و پژمان منتظری برای قلب خط دفاعی باشد.

چهارم: سال پیش تراکتورسازی با امیر قلعه نویی، استقلال را در ورزشگاه آزادی از روی هوا مغلوب کرد. سه گل تقریباً مشابه، با استفاده از توپ های بلند و ضربات سر. در این بازی هم هر دو گل تراکتور، با استفاده از ارسال های بلند و برتری در بازی هوایی «ساخته» شد. در سال های اخیر، بعضی از مربیان نوگرای ایرانی تلقی نادرستی از فوتبال مدرن داشته اند و تصور می کنند ارسال های بلند، بازی مستقیم و استفاده از ضربات سر، گناهی نابخشودنی است! وقتی تیمی، ابزار استفاده از این نوع فوتبال را داشته باشد، چه اشکالی دارد از هوا به دروازه حریف نزدیک شود؟

پنجم: امیر قلعه نویی از هفته ششم، به هواداران تیمش نوید قهرمانی داده اما این قول بدون داشتن یک مهاجم شش دانگ، که در محوطه هجده قدم «بوی گل» بدهد، بعید است محقق شود. قلعه نویی مربی زیرکی است و خوب می داند در نیم فصل دوم، باید مهاجم تازه ای به ترکیب فعلی تیمش اضافه کند. در ترکیب فعلی آبی ها، امین منوچهری جوان تر از آن است که یک مهاجم ثابت باشد، آرش برهانی فراز و نشیب زیادی دارد و میداوودی هم همچنان پایین تر از استانداردی که از او سراغ داشتیم، ظاهر می شود. به جدول بهترین گلزنان لیگ نگاه کنید؛ 12 بازیکن از 10 تیم مختلف بیش از 4 گل زده اند و سهم استقلال در این جمع، صفر است. آبی ها در این فصل فقط از مس کرمان، گهر درود و پرسپولیس بیشتر گل زده اند و با میانگین کمتر از یک گل برای هر بازی، نمی توانند به وعده مربی شان جامه عمل بپوشانند.

ششم: قواعد مرسوم فوتبالی به ما می گوید سیدمهدی رحمتی نباید در این بازی، در ترکیب اصلی قرار می گرفت ولی حضور دروازه بان شماره یک تیم ملی برای استقلال در این بازی حساس، باعث شده بود، رحمتی را به هر قیمتی به این بازی برسانند. اما تصویر دروازه بانی که از دقیقه 10 بازی لنگ می زند و با درد ادامه می دهد، بیشتر از اینکه قوت قلب مدافعان باشد، مهاجمان حریف را به باز کردن دروازه حریص می کند. رحمتی روی گل دوم مقصر نبود، و در هر دو نیمه، موقعیت های خوبی هم از گرفت اما اگر آسیب دیدگی آشکارش نبود شاید اجازه نمی داد فلاویو در دقیقه 40 اینگونه از فاصله نزدیک با ضربه سر، دروازه را هدف قرار دهد.

هفتم: ده هفته ابتدایی لیگ، ناامید کننده تر از حد تصور بود و اکثر بازی ها فاقد کیفیت لازم بودند. شاید این بازی، نوید روزهای بهتری برای فوتبال داخلی ایران باشد و تماشاگران بیشتری در هفته های آینده جذب بازی های تیم های مطرح لیگ شوند.