آنچه را که آقای دبیرکل ندید!

به گزارش «ندای انقلاب»، سفر دبیرکل سازمان ملل متحد برای حضور در اجلاس سران غیر متعهد ها در تهران با حواشی فراوانی همراه بوده است.

در حالیکه پیش از سفر بان کی مون به تهران، جریان سازی رسانه ای پیرامون توصیه رژیم صهیونیستی به وی در خصوص عدم سفر به تهران حواشی فراوانی را برانگیخته بود، به نظر می رسد اظهارات مداخله جویانه دبیرکل چشم بادامی سازمان ملل در تهران نیز با حواشی فراوانی مواجه شود.

بان کی مون  در سخنان غیر متعارف خود در دانشکده ارتباطات وزارت خارجه، ضمن مداخله در امور داخلی ایران، مدعی شده بود «بسیار مهم است که در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده صدای مردم ایران شنیده شود».

وی در ادامه سخنان جنجال برانگیز خود که با استقبال رسانه های ضد انقلاب و بیگانه مواجه شده، اظهار داشته: «تنها در صورت آزادی این زندانیان سیاسی است که شرایط «آزادی بیان و بحث آزاد» در ایران فراهم خواهد شد.»

البته آقای دبیرکل پیام دلگرم کننده ای هم برای عناصر برانداز فعال در ناآرامی های سال ۸۸ داشت و افزود : «سازمان ملل و جامعه جهانی کاملا پشتیبان مردم ایران در مبارزه طولانی‌شان در راه دموکراسی و حقوق بشر هستند!»

این سخنان باعث شده تا به نظر رسد آنچه را که آقای دبیرکل در سفر به تهران نادیده گرفته؛ ضرورت رعایت ادب دیپلماتیک و اخلاقیات است.

آقای بان کی مون در حالیکه به راحتی در نهادی آکادمیک و حاکمیتی فرصت حضور پیدا کرده، آزادانه زبان به حمایت از کسانی گشوده که از منظر قانون و مردم ایران خاطی و قانون شکن هستند.

به نظر می رسد آقای دبیرکل در روزهای حضور خود در تهران، آنچه را که نادیده انگاشته ، حقوق ملت ایران است در مسئله هسته ای؛ حقوق ایران است در پیگیری و مجازات عاملان و آمران تروریسم.

دبیرکل سازمان ملل متحد در حالی سخن از ضرورت تحقق آزادی بیان در ایران می زند، که وی با احترام در نهادی آکادمیک و وابسته به حاکمیت تندترین انتقادات را به جمهوری اسلامی ایران روا می دارد، اما نمی نگرد که مدیریت دانشگاه کلمبیا چه رفتار زشت و قرون وسطایی با رئیس جمهور ایران داشته است!
آقای دبیرکل بهتر است چشمان خود را کمی بازتر کنند تا شاید به درکی بهتر و روشن تر از حقوق بشر ، آزادی بیان و دموکراسی نائل شوند.