عکس‌ یادگاری دین‌پژوه سبز، ازمنتظری تا ابی!

شاید اگر قرار باشد وضعیت بسیاری از عناصر ضدانقلاب را در یک حدیث خلاصه کنیم، توصیفی دقیق تر از کلام امیر المومنین علیه اسلام نباشد که فرمود: "جاهل را نبینی مگر در افراط یا تفریط."

به گزارش رجانیوز، حکایت مخملباف ها، طبرزدی ها، نوری زادها و ... تمام نشدنی است و یکی از خصوصیات ویژه بسیاری از افرادی که این روزها در جبهه ضد انقلاب و به تعبیر خودشان جنبش سبز قرار گرفته اند، افراط و تفریط های آشکار است.

 محمد جواد اکبرین، طلبه ای که از اواخر دهه 60 تا اوایل دهه 80 در قم مشغول به تحصیل بود یکی دیگر از کسانی است که مروری بر عملکرد و کارنامه وی نشان می دهد، چرا امروز به مهمان ثابت صدای امریکا، بی بی سی و ... تبدیل شده است.

اکبرین که در سالهای اولیه تحصیل در قم، به بعضی افراط گری ها مشهور بوده است، بعد از دوم خرداد از هواداران اصلاح طلبان شد، در روزنامه های زنجیره ای مطلب می نوشت و اکنون نیز سالهاست که در خارج از کشور به سر می برد.

وی که به لحاظ سیاسی به ارائه تحلیل های سطحی و سخیف شهرت دارد، اخیرا در اقدامی که با شخصیت نه چندان متعادلش قرابت بسیاری دارد، با "ابی" خواننده مبتذل لس آنجلسی همراه شده و عکس یادگاری انداخته است!

این در حالی است که وی همواره خود را دین پژوه! دانسته و پیش از این، عکسهایی از خود و روحانی مورد علاقه اش -مرحوم منتظری- را در فضای اینترنت منتشر کرده بود.

البته وی در جایی به تغییر فکری خود و نسبتش با لباس روحانیت اشاره می کند:

"در یک روند فکری به نقطه ای رسیدم که دیگر نسبتی با این لباس احساس نمی کردم!"

گفتنی است حضرت امام (ره) سال ها قبل در پیام تاریخی منشور روحانیت که در 3 اسفند 67 منتشر شد، ضمن آسیب شناسی جدی از وضعیت حوزه های علمیه و برخی روحانی نمایان، نسبت به این مساله هشدار داده بودند:

"در حوزه‏هاى علميه هستند افرادى كه عليه انقلاب و اسلام ناب محمدى فعاليت دارند. امروز عده‏اى با ژست مآبى چنان تيشه به ريشه دين و انقلاب و نظام مى‏زنند كه گويى وظيفه‏اى غير از اين ندارند. خطر تحجرگرايان و مقدس نمايان احمق در حوزه‏هاى علميه كم نيست. طلاب عزيز لحظه‏اى از فكر اين مارهاى خوش خط و خال كوتاهى نكنند، اينها مروّج اسلام امريكايى‏اند و دشمن رسول اللَّه."

ایشان در جای دیگری از این پیام تاریخی با اشاره به نفوذ روحانی نمایان در حوزه های علمیه، تصریح می کنند:

"استكبار وقتى كه از نابودى مطلق روحانيت و حوزه‏ها مأيوس شد، دو راه براى ضربه زدن انتخاب نمود؛ يكى راه ارعاب و زور و ديگرى راه خدعه و نفوذ در قرن معاصر. وقتى حربه ارعاب و تهديد چندان كارگر نشد، راههاى نفوذ تقويت گرديد. اولين و مهمترين حركت، القاى شعار جدايى دين از سياست است ... آن قدر كه اسلام از اين مقدسين روحانى نما ضربه خورده است، از هيچ قشر ديگر نخورده است و نمونه بارز آن مظلوميت و غربت امير المؤمنين- عليه السلام- كه در تاريخ روشن است ... طلاب جوان بايد بدانند كه پرونده تفكر اين گروه همچنان باز است و شيوه مقدس مآبى و دين فروشى عوض شده است. شكست خوردگان ديروز، سياست بازان امروز شده‏اند."