تحلیل راهبردی پیرامون "تهدید ترامپ، تنگه هرمز و نبرد نامتقارن: تحلیل استراتژیک نظامی ایران در سایه فشارهای بین‌المللی"

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری 598، ایران در یک موقعیت استراتژیک خطیر قرار دارد، تحت فشارهای فزاینده بین‌المللی، تحریم‌های اقتصادی و تهدیدات نظامی آشکار و پنهان از سوی دشمنان. در این شرایط پیچیده، انتخاب بین تسلیم و پذیرش یک جنگ سرنوشت‌ساز، تصمیمی حیاتی برای بقای ملی و حفظ منافع حیاتی کشور است. تجربیات تاریخی نشان می‌دهد که تسلیم در برابر فشارهای خارجی نه تنها به از دست دادن منافع بزرگ منجر می‌شود، بلکه زمینه را برای تحمیل جنگی ویرانگرتر فراهم می‌آورد. لذا، اتخاذ رویکردی مبتنی بر مقاومت فعال و آمادگی همه جانبه برای دفاع از منافع ملی، امری ضروری به نظر می‌رسد.

 - هدف راهبردی

هدف اصلی ایران باید معطوف به ایجاد بازدارندگی فعال و ایجاد شرایطی باشد که هزینه جنگ برای دشمنان، به طور چشمگیری افزایش یابد. این هدف را می‌توان از طریق ترکیبی هوشمندانه از اقدامات نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک به دست آورد.

 - اهداف عملیاتی و تحلیل نظامی

بستن تنگه هرمز:

اهمیت استراتژیک: تنگه هرمز، شریان حیاتی انتقال انرژی در جهان است و بستن آن می‌تواند اقتصاد جهانی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این اقدام، قدرت‌های جهانی را وادار می‌کند تا برای حفظ منافع خود، به دنبال راه‌حلی برای کاهش تنش‌ها باشند و به نوعی ایران را در موضع قدرت قرار دهد.

چالش‌های عملیاتی: این اقدام، به طور قطع با واکنش نظامی شدید آمریکا و متحدانش مواجه خواهد شد. ایران باید آمادگی لازم برای مقابله با این واکنش را داشته باشد و سناریوهای مختلف درگیری را پیش‌بینی کند.

راهکارهای نظامی: برای ایجاد یک منطقه ممنوعه مؤثر در تنگه هرمز، استفاده از ترکیبی از تاکتیک‌ها و تجهیزات ضروری است:

مین‌های دریایی: استقرار گسترده مین‌های دریایی، عبور و مرور کشتی‌ها را به شدت خطرناک می‌کند.

قایق‌های تندرو: استفاده از قایق‌های تندرو مجهز به موشک‌های ضد کشتی، امکان حملات سریع و غافلگیرانه را فراهم می‌کند.

موشک‌های ضد کشتی ساحل‌پایه: استقرار موشک‌های ضد کشتی در سواحل، امکان هدف قرار دادن کشتی‌های دشمن را از فواصل دور فراهم می‌کند.

پدافند هوایی: تقویت پدافند هوایی برای مقابله با حملات هوایی احتمالی دشمن ضروری است.

هدف قرار دادن زیرساخت‌های اقتصادی حیاتی دشمن:

اهمیت اقتصادی و نظامی: حمله به مراکز اقتصادی کلیدی مانند تاسیسات نفتی آرامکو در عربستان سعودی، پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه (مانند العدید در قطر) و مراکز مالی در امارات متحده عربی، می‌تواند اقتصاد جهانی را به لرزه درآورد و فشار مضاعفی بر دشمنان وارد کند. این اقدام، توانایی دشمن را برای تأمین مالی و تدارکات جنگی کاهش می‌دهد.

چالش‌های حقوقی و عملیاتی: این اقدامات، ایران را در معرض اتهامات بین‌المللی و اقدامات تلافی‌جویانه قرار خواهد داد. حفظ اصل تناسب و تمایز بین اهداف نظامی و غیرنظامی، امری ضروری است.

راهکارهای نظامی: برای انجام حملات دقیق و محدود به اهداف نظامی و اقتصادی، استفاده از:

موشک‌های نقطه زن: استفاده از موشک‌های با دقت بالا، امکان هدف قرار دادن اهداف مشخص را با کمترین خسارت جانبی فراهم می‌کند.

پهپادهای انتحاری: پهپادهای انتحاری، ابزاری ارزان و مؤثر برای حمله به اهداف متحرک و ثابت هستند.

نیروهای ویژه: اعزام نیروهای ویژه برای انجام عملیات‌های خرابکارانه و جمع‌آوری اطلاعات، می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر توانایی دشمن داشته باشد.

جنگ نامتقارن:

اهمیت استراتژیک: در صورت وقوع جنگ، ایران باید از استراتژی جنگ نامتقارن برای مقابله با برتری نظامی دشمن استفاده کند. این استراتژی شامل استفاده از تاکتیک‌های چریکی، حملات سایبری، جنگ‌های نیابتی و حملات به خطوط تدارکاتی دشمن است.

چالش‌های اخلاقی و عملیاتی: این استراتژی ممکن است منجر به تلفات غیرنظامی و تخریب زیرساخت‌ها شود. رعایت قوانین و عرف‌های بین‌المللی جنگ، امری ضروری است.

راهکارهای نظامی: برای اجرای موفقیت‌آمیز جنگ نامتقارن، لازم است:

آموزش و تجهیز نیروهای مردمی: آموزش و تجهیز نیروهای مردمی برای مشارکت در جنگ‌های نامتقارن، می‌تواند توانایی ایران را برای دفاع از خود افزایش دهد.

ایجاد شبکه‌های مقاومت در کشورهای همسایه: ایجاد شبکه‌های مقاومت در کشورهای همسایه، امکان اعمال فشار بر دشمن از جهات مختلف را فراهم می‌کند.

توسعه قابلیت‌های سایبری: توسعه قابلیت‌های سایبری برای مقابله با حملات سایبری دشمن و انجام حملات سایبری متقابل، امری ضروری است.

 - اقدامات پشتیبانی

تقویت اتحاد با متحدان:

اهمیت دیپلماتیک و نظامی: ایران باید روابط خود را با متحدان منطقه‌ای و بین‌المللی خود تقویت کند تا در صورت وقوع جنگ، از حمایت سیاسی و نظامی آن‌ها برخوردار شود.

راهکارها: ارائه کمک‌های اقتصادی و نظامی به متحدان، انجام رزمایش‌های مشترک و ایجاد یک جبهه متحد در برابر دشمنان، می‌تواند قدرت چانه‌زنی ایران را در عرصه بین‌المللی افزایش دهد.

آماده‌سازی افکار عمومی:

اهمیت روانی و سیاسی: جلب حمایت افکار عمومی داخلی و بین‌المللی برای سیاست‌های دفاعی ایران، ضروری است.

راهکارها: اطلاع‌رسانی شفاف و صادقانه درباره تهدیدات پیش رو، تبیین مواضع ایران در قبال مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی و برجسته کردن جنایات دشمنان، می‌تواند به تقویت اتحاد ملی و جلب حمایت بین‌المللی کمک کند.

تقویت بنیه دفاعی:

اهمیت نظامی: ایران باید به سرمایه‌گذاری در توسعه صنایع دفاعی خود ادامه دهد تا بتواند نیازهای نظامی خود را تأمین کند و در برابر تهدیدات احتمالی، آمادگی لازم را داشته باشد.

راهکارها: توسعه موشک‌های دقیق‌زن، پهپادها، سامانه‌های پدافند هوایی و تجهیزات جنگ الکترونیک، امری ضروری است.

بنابراین  پذیرش جنگ به عنوان یک گزینه اجتناب‌ناپذیر، مستلزم آمادگی کامل برای مقابله با چالش‌های پیش رو و اتخاذ رویکردی هوشمندانه و متوازن است. ایران با تکیه بر توانمندی‌های داخلی، اتحاد با متحدان و استفاده از استراتژی‌های نوآورانه، می‌تواند هزینه جنگ را برای دشمنان به شدت افزایش داده و از منافع ملی خود دفاع کند. این تحلیل نظامی راهبردی، چارچوبی برای تصمیم‌گیری‌های کلان در شرایط بحرانی ارائه می‌دهد و بر اهمیت آمادگی، بازدارندگی و مقاومت در برابر فشارهای خارجی تأکید می‌کند.

البته این تحلیل صرفاً یک بررسی فرضی است و تصمیم‌گیری‌های واقعی در این زمینه، نیازمند اطلاعات دقیق و تحلیل‌های تخصصی است. همچنین، باید توجه داشت که هرگونه اقدام نظامی، پیامدهای غیرقابل پیش‌بینی خواهد داشت و باید با دقت و احتیاط فراوان انجام شود.