به گزارش پایگاه 598 به نقل از تسنيم، آقارضا اسماعيلي داستان جالبي دارد. آقارضا يك جوان افغانستاني
بود. يك جوان ورزشكار بود. عشق ساخت بدن. ژست مي‌گرفت و عكس مي‌انداخت و
عكس‌هاي بدن رزمي‌كار و ساخته شده‌اش را مي‌گرفت و به دوست و آشنا نشان
مي‌داد و پز مي‌داد. آقارضا كارگر بود. مثل بيشتر مهاجرين افغانستاني و مثل
بيشتر آنها با غيرت كار مي‌كرد. گذشت و گذشت و گذشت تا سوريه شلوغ شد.
اوايل بي‌تفاوت بود، هنوز خبري نبود، اما كم‌كم توجهش جلب شد. تا اينكه يك
روز شنيد حرم خانم زينب(س) را در دمشق تهديد كرده‌اند. گفتند خرابش
مي‌كنيم و جسارت مي‌كنيم و تا نزديكي‌هايش هم رسيده‌اند. نمي‌دانم شايد سر
ساختمان بود، شايد هم باشگاه، شايد هم پيش همسر تازه‌عروسش... اما طاقت
نياورد. بلند شد و رفت.
چه كار مي‌كرد؟ مي‌نشست و نگاه مي‌كرد؟ هر روز خبرش را مي‌شنيد كه حرم عقيله بني‌هاشم را تهديد مي‌كنند و دم نمي‌زد كه سوريه به ما چه مربوط؟ آقارضا رفت به رزم. اما يك عادت داشت بدون اين سربند «يا علي ابن ابيطالب» به رزم نمي‌رفت.عشقش همين يك سربند بود و با همين سربند هم اسيرش كردند.
آن روز قرار بود مجتبي بيايد سمت‌شان. مجتبي رفيق چندين و چند ساله‌اش بود. قرار بود بيايد به محلي كه آنها منتظرش بودند. آمد اما آنها را پيدا نكرد، رد شد و رفت. رفت تو دل دشمن و زدندنش. آقارضا طاقت نياورد. ناسلامتي رفيقش بود. زد به دل دشمن.
با همان سربند اسيرش كردند. دشمنان اهل بيت(ع). و اتفاق دوباره تكرار شد؛ «ذبحوا الحسين(ع) من قفاها...»
***
آقا رضا، اين محمدرضا ست.محمدرضايت چند ماهي است كه متولد شده، چند ماه بعد از رفتن تو و اين اولين روز پدر اوست.در غياب تو...
روز پدر مبارك آقا رضا...همه مي‌گويند اين محمدرضايت، چشمانش به تو رفته است، ناآراميش هم، يك لحظه هم آرام نمي‌گيرد. بي‌قرار است و پرتحرك... هر چند كه چشمانت را ديگر نديديم و تو بالاخره آرام گرفتي... آن روز دوستانت به خانه ما آمده بودند. گريه مي‌كردند و مي‌گفتند وقتي سراغت آمده بودند بيسيم را روشن كرده بودند تا ما را زجر دهند. داستان شهادتت را تعريف مي‌كردند. شنيده‌ام كه شكنجه‌ات كردند تا بد آقايمان علي(ع) را بگويي و نگفتي و سرت را به سرنيزه بلند كردند... سربلندمان كردي آقا رضا. روز پدر مبارك. روزت مبارك...
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
