به گزارش پایگاه 598 به نقل از باشگاه خبرنگاران، کنت کوئين ديپلمات برجسته آمريکايي که رياست بنياد جهاني
غذا را بر عهده دارد ماه گذشته به ايران سفر و در کرج در همايشي تحت عنوان
بزرگداشت نورمن بورلاگ سخنراني کرد. کوئين پس از بازگشت به آمريکا در
گفتگويي به بيان خاطراتي از اين سفر پرداخته است.وي با بيان اينکه از
دريافت دعوتنامه براي سفر به ايران و سخنراني در مراسم بورلاگ متعجب شده
است ميگويد:نميدانستم دکتر بورلاگ تا اين حد در ايران شناخته شده و مورد
احترام است.
اين ديپلمات سابق آمريکا در ادامه به تمجيد از پذيرايي
ايراني ها در دوران اقامتش پرداخته و ابراز ميکند: برخوردي بهتر از اين
نميشد بکنند و هرکسي که با او ملاقات کرديم به گرمي مهمان نوازي کرد، مردم
هم متعجب و هم خوشحال بودند که ما آمريکايي هستيم، وقتي ميگفتيم ما
آمريکايي هستيم تعجب ميکردند.
وي به بيان تجارب خود از غذاهاي
ايراني پرداخته و عنوان ميکند: در اين سفر فرصت داشتيم که بدون واسطه با
فرهنگ ايران آشنا شويم و مردمي که مارا ميديدند ميخواستند به ما هديه
بدهند مثلا وقتي همسر من در مهمانسرا انگشتر يکي از کارکنان زن را ديد و
درباره زيبايي آن تعريف کرد آن خانم قصد داشت به اصرار انگشترش را به همسرم
هديه دهد هرچند همسر من نپذيرفت اما اين حرکت زيبا به دل ما نشست.
کوئين
در ادامه به خاطره رفتن به يک رستوران سنتي در اطراف کرج اشاره ميکند و
ميگويد: در رستوراني سنتي روي تخت هاي بزرگ به صورت دايره وار نشستيم و
انواع خوراکي ايراني در فضا و حسي شاد بود و من انواع کباب ايراني و ماهي
کبابي را امتحان کردم و حس بودن در محيطي سنتي برايمان خاطره انگيز شد.
کوئين
اضافه ميکند: غذاي ايراني را دوست داشتم و البته به خوردن نان و پنير و
گردو عادت کرده بودم تا اينکه در نهايت همسرم مداخله کرد و جلوي زياده روي
من را گرفت هرچند در نهايت با اضافه وزن از ايران برگشتم. اين ديپلمات سابق
آمريکا در ادامه درباره روابط با ايران نيز اظهار ميکند: مسائل وضعيت جوي
و آب، آموزش و تبادلات آموزشي زمينه هايي هستند که دو کشور ميتوانند
همکاري بيشتري کنند، فرصت هايي در زمينه هاي ورزشي هم هست و خوب ميشود چند
کشتي گير ايراني به آمريکا بيايند.
او سخنانش را اينگونه پايان
ميدهد: با توجه به سفرم و ديدارم با برخي ايراني ها فکر ميکنم مردم ايران،
مردم فوق العاده اي هستند و بسياري چيز ها ميتواند نقاط مشترک براي
ايراني و آمريکايي ها باشد و ميتوانيم با هم از اين ها لذت ببريم.بي
صبرانه منتظرم و اميدوارم گام هاي کوچکي که ما در اين سفر برداشتيم در سال
هاي آينده منجر به تماس هاي بزرگ تري شود و ما موضوعاتي پيدا کنيم که
ميتوانيم مشترکا انجام دهيم.