سرویس دین و اندیشه بی باک؛
زبیده خدائی: متاسفانه این روزها بازار شادیهای صنعتی و غربی در کشورهای
اسلامی به گونه ای داغ شده است که بسیاری از صاحب منصبان سیاسی نیز سعی
دارند تا با الگوبرداری از شادیهای تولیدی غرب، به ظاهر کام ملتهایشان را
شاد نمایند غافل از اینکه نشاط تولیدی غرب، همچون سایر خدماتشان برای جوامع
بشر ی، سرابی بیش نبوده و نیست.
با اندک تاملی در فرامین و دستورات
الهی، می توان برترین راهکارهای نشاط بخش را آموخت و بعنوان یک شیوه
کارآمد به کار گرفت و ماه مبارک رمضان بعنوان ماه ضیافت الهی بهترین فرصت
برای تامل همگان در این مقوله می باشد.
خداوند در قرآن كريم با ترسيمى زيبا، خطّ سير و نوع شادى اهل ايمان را مشخص و با خطاب به رسول خدا اين گونه بيان نموده است:
(قُلْ بِفَضْلِاللَّهِ وِ بِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ)
بگو به فضل و رحمت خدا بايد خوشحال شوند كه آن بسى بهتر است از مال و متاعى كه گردآورى كرده اند.
مفسّران
برآنند كه: فضل الهى به نعمتهاى ظاهرى، و رحمت الهى به نعمتهاى باطنى
اِشعار دارد. اهل ايمان، اهل بينش و بصيرتند و با توجّه و عنايت به
نعمتهاى الهى كه به صورت فضل و رحمت در بندگانش در حال بارش و ريزش و نزول
است، در پناهگاه مطمئن پروردگار، احساس سرور و شادمانى درونى مىنمايد.
طلوع
ايمان در دل، يعنى غروب و زوال تمامى نگرانىها و افسردگىها؛ زيرا انسان
معتقد و با ايمان، افق نگاه و عملش، در سايهسار توكل الهى است و نور خدا
روشنگر راه اوست. انسان موحّد، شادى و نشاط را به خندههاى بلند و
قهقهههاى مستانه و غفلت از مرگ و قيامت تعبير و تفسير نمىكند؛ بلكه
شادىهاى خود را در راستاى رضاى پروردگار سوق مىدهد و هدفمند مىكند. وى
در زندگى اهل مسامحه و سازگارى است. مهرورزى و بخشش از
خصايص بارز اوست؛
ديگران را شاد و خوشحال مىخواهد و به آنان عشق مىورزد و پيوسته براى
خشنودى خدا، با قامتى برافراشته و پر انرژى آماده ارائه خدمت بى منّت به
خلق خداست. علاوه بر اينها، برخى از مردم به نعمت خوشبينى مفتخرند و
شخصيت اين نوع افراد از عوامل شادى آنها نشأت گرفته است.
شاه بيت
چكامه شادى، يقين است؛ يقين كه ثمره اطاعت از خداست و متشكّل از رضاى او و
پرستش اوست و در سايه سار اين اعتقاد، مهمترين نيازهاى روانى و عاطفى او
مثل آرامش، امنيّت، اميد، اطمينان، نشاط و شادى تأمين مىگردد.
در
جان و روان مؤمنان حقيقى، از اضطراب و افسردگى، يأس و نااميدى، ضعف و
ناتوانى و ديگر اختلالات روانى اثرى نيست. لطف خداوند بديشان تعادل و توازن
روانى و قابليّتهاى بسيار خوبى براى رشد و شكوفايى عطا كرده است؛ زيرا
نخستين كاركرد ايمان، حل بحران از طريق حل ريشهاى آن است. لذا ايمان و
معنويت از سالمترين، اساسىترين و عميقترين درمانها محسوب مىشود.
در
فرهنگ دينى ما شاد كردن و خرسند ساختن از خصلتهاى رهبران الهى و مؤمنان
مىباشد و از محبوبترين كارها نزد خداى متعال، وارد ساختن شادمانى بر دل
مؤمنان است امّا نشاطی که بر اساس آموزه های صحیح اسلامی باشد نه شادی
وارداتی غرب که سرانجامی جز تباهی و فساد برای افراد و جوامع انسانی در بر
نخواهد داشت.