وحید هاشمیان: شگفتی در جام جهانی ؟

وحید هاشمیان همیشه نیشدار حرف می زند. از او مصاحبه خنثی کم به یاد داریم. او ابایی از گفتن واقعیت ها ندارد. این بار هم وقتی درباره تیم ملی حرف می زند، از مردم و مسئولان می خواهد که خودشان را گول نزنند. بهانه گفت و گو با هاشمیان، حضورش در بازی نمایشی کنار مهدوی کیا مقابل ستارگان آلمان بود. وحید حرف های جالبی در این مصاحبه زد.
آقای هاشمیان! خدا را شکر همچنان شما و مهدوی کیا در بازی های این چنینی حاضر می شود تا گاهی اسمی از ایران هم باشد. مقابل ستاره های بزرگی بازی کردید. بالاک، ماتئوس، کلوپ، شوماخر و...
(خنده) نه ماشاا... در فوتبال ایران سوژه زیادی است و نیازی نیست به ما پرداخته شود.
شما یکجورهایی پای ثابت تیم پیشکسوت های هامبورگ شده اید، درست است؟
البته در این بازی پیشکسوت های هامبورگ و سنت پائولی و چند باشگاه دیگر با هم در یک تیم بودند که من و مهدوی کیا هم در بین آنها بودیم. مثلا ما به در قالب تیم افسانه ای هامبورگ حضور داشتیم یا بازیکنان سنت پائولی در قالب تیم افسانه ای این باشگاه. در واقع مطرح ترین پیشکسوت های باشگاهها حضور داشتند. مثلا از تیم کلن هم امده بودند. اینطور نبود که یک طرف هامبورگ باشد. برنامه ریزی بازی هم جالب بود. مسابقه در ورزشگاه سنت پائولی برگزار شد.
از شما کی دعوت شد؟
4 ماه پیش با من تماس گرفتند و گفتند چنین مسابقه ای برنامه ریزی کرده اند و می توانی بیایی. بازی های ما در آلمان معمولا روزهای یکشنبه است اما از خوش شانسی، بازی افتاد روز شنبه. به همین خاطر توانستم در مسابقه حضور داشته باشم.
از این کارها در ایران به هیچ وجه انجام نمی شود.
ببیند نمی توانم بگویم چقدر برنامه ریزی شان کامل بود. مثلا وقتی ما وارد رختکن شدیم، یک چمدان برای هر بازیکن گذاشته بودند. از شامپو تا کرم و خوش بو کننده بگیر تا دیگر لوازم شخصی. لباس ها دقیقا سایزمان بود. یعنی سایز ما را هم گرفته بودند. فقط ما کتانی به همراه خود بردیم. می خواهم بگویم ببیند چقدر به مسایل ریز هم فکر می کنند. ولی متاسفانه در ایران دریغ از یک نامه تقدیر یا خداحافظی. همین چند وقت پیش هم برای میشائیل بالاک بازی بزرگی برگزار کردند. سه روز پیش هم یک بازی باشکوه برای تورتسن فیرینکس برگزار شد. موضوع این نیست که برای ما چرا بازی خداحافظی نگذاشتند، موضوع این است که بعضی وقت ها ادب حکم می کند یک نامه بنویسند و به آدم بدهند. من خودم وقتی خداحافظی کردم به پرسپولیسی ها گفتم که اصلا برایم بازی نگذارید. آنها لطف زیادی به من داشتند ولی وقتی از تیم ملی رفتیم، حتی یک تماس هم نگرفتند، در حالی که اصلا زنگ زدن کار سختی نیست.
کلا شما توقعی ندارید. مثلا قبل از بازی ایران و برزیل که بحث حضور شما بود، گفتید دعوت پیشکش یک تماس بگیرند.
ببیند خدا را شکر تماس گرفتن مسئولان نه کمکی به من می کند و نه مشکلی را حل خواهد کرد. من همیشه کارم را می کنم و به این مسایل کاری ندارم. ولی در تمام دنیا عرف چیزی است که من گفتم. یعنی این کارها را می کنند، بازی می گذارند و تقدیر می کنند اما در ایران اصلا اینطور نیست. البته بعضی وقت ها تماس می گیرند و یا نامه نوشته می شود، اما شما ببیند که بازیکنان خوب ما پس از پایان دوران بازیگری به امان خدا معمولا رها می شوند. در فوتبال ما اصلا برنامه ریزی وجود ندارد و این مشکلات طبیعی است.
مردم درباره شما و مهدوی کیا به این نتیجه رسیده اند که آلمانی ها قدرتان را بیشتر می دانند.
والا چه بگویم. اگر می شود سوال بعدی را بپرسید.
شما چند دقیقه بازی کردید؟ موقعیت گل هم داشتید؟
بازی که در مجموع فکر کنم 75 دقیقه بود و من و مهدوی کیا 20 دقیقه بازی کردیم. مسابقه بیشتر نمایشی بود و کسی جدی بازی نمی کرد. در واقع هدف این بود که پولی جمع شود و در اختیار نوجوانان و جوانان قرار بگیرد.
درباره نیندورفر هم صحبت کنیم، تیم تان. در بالای جدول هستید. فصل را بد شروع کردید ولی حالا یکجورهایی در لیگ آماتورها مدعی هستید.
سال گذشته تیم ما در هفته آخر در لیگ ماند و 13 شکست داشت. 63 گل خورده داشت که اصلا آمار خوبی نبود. همان اول که مربیگری این تیم را قبول کردم گفتم کار سختی در پیش دارم. الان هم کار سخت است. زمان زیادی تا پایان فصل باقی مانده است ولی هر روز تجربه ام اینجا بیشتر و بیشتر می شود. این تجربه هم برای ساختن یک تیم قوی به کار خواهد آمد. خوشبختانه آمار سال گذشته را داریم و سعی می کنیم بهتر شویم و نتایج خوبی کسب کنیم. در حال حاضر جای خوبی در جدول داریم اما باید خیلی بیشتر تلاش کنیم.
شما با نتایجی که در لیگ آماتورها گرفته اید، از همین ابتدای کار مربیگری نشان داده اید چیزی در چنته دارید.
به نظر من آدم بیشتر از اینکه حرف بزند، باید عمل کند. به همین دلیل ترجیح می دهم عمل کنم و کارم را جلو ببرم.
درباره تیم ملی هم حرف بزنیم. در حال حاضر اوضاع اصلا خوب نیست و به نوعی قرار است خاطره 7 تایی عربستان و 6 تایی کره شمالی را در جام جهانی برزیل تکرار کنیم!
به نظر من فوتبال ایران اول از همه باید خیلی خوشحال باشد که به جام جهانی رفته است. چون این دوره، یکی از سخت ترین دوره های ما بود که خدا را شکر با غیرت بازیکنان و همینطور شانس توانستیم به برزیل صعود کنیم. الان من نباید به این فکر کنیم که در رقابت های جام جهانی شگفتی ساز خواهیم شد. باید به دنبال این باشیم که آبرومندانه بازی کنیم و حذف شویم. با این برنامه ریزی هایی که در فوتبال ایران وجود دارد، اگر این اتفاق بیفتد و آبرومندانه برگردیم واقعا خوب است.
آبرومندانه؟ با این وضعیت؟ سخت است!
واقعیت فوتبال ما همین چیزی است که الان می بیند. ما شده این مثل شاگرد تنبل مدرسه. شب امتحان شروع به درس خواندن می کنیم. این واقعیت فوتبال ماست، سعی کنید با آن کنار بیائید و توقع زیادی نداشته باشد.