نیلسون 37 ساله فصل گذشته با 14 کلین شیت در 27 بازی یکی از بهترین های پرسپولیس بود و محبوبیت زیادی هم با کاریزمای خاص خود بین هواداران کسب کرد. او به غیر از فینال جام حذفی که عملکرد خوبی نداشت و حرف و حدیث هایی هم برایش ایجاد کرد، در بقیه بازی ها اشتباه فاحشی نداشت و اگر پرسپولیس به رتبه ای پائین تر از هفتم دست نیافت یکی از عوامل آن همین نیلسون بود و حالا با این وضعیت نیمکت نشین کردن او می تواند عواقبی را روی سکوها برای شهریار دربرداشته باشد. البته از لحاظ منطقی هم کنار گذاشتن او از درون دروازه پرسپولیس هم چندان به صواب نزدیک نیست.
در نقطه مقابل علیرضا حقیقی هم یک دروازبان ملی پوش است که کمی تا قسمتی هم مورد علاقه علی دایی است. به طور طبیعی در فصل منتهی به جام جهانی هم نیمکت نشین کردن یک دروازبان ملی پوش منطقی به نظر نمی رسد ضمن این که احتمالا تمرین یک ساله همراه با دروازبان های روبین کازان روسیه، کشوری که همواره به تربیت دروازبانان نخبه شهره بوده است، سطح فنی حقیقی را بالاتر برده و اگر نیمکت نشینی های مداوم روی روحیه اش تاثیر منفی نگذاشته باشد، استفاده نکردن از توانایی های او هم امری عقلایی به نظر نمی رسد.
در ضمن پرسپولیس دو دروازبان دیگر به نام های رضا محمدی و امیرعابدزاده هم دارد که این روزها بحث انتقال قرضی محمدی به ذوب آهن هم شنیده می شود و به احتمال فراوان دایی باید یکی از آنها را به جایی دیگر بفرستد تا از ترافیک تیمش درون دروازه کم کند.
البته موضوع محمدی و عابدزاده بحث فرعی قصه است و اصل داستان آنجاست که دایی از بین نیلسون و حقیقی کدام یک را به عنوان دروازبان اصلی انتخاب خواهد کرد. تجربه دایی در دوره گذشته حضورش در پرسپولیس و راه آهن نشان می دهد که شهریار از استفاده چرخشی از دروازبان های تیمش رویگردان نیست. موردی که در فوتبال روز جهان امری منسوخ و غیرقابل قبول است.
شما هم در این بحث با ما باشید... نیلسون یا حقیقی؟