در واقع روبرتو کارلوس کاری ندارد که در طول یکسال گذشته مسی بهتر بوده یا
رونالدو. او می گوید مسی سه بار این جایزه را برده ولی کریس رونالدو فقط
یک بار موفق شده توپ طلا را از آن خود کند. پس توپ طلا را به رونالدو
بدهید!
در این نگاه، بیش از آنکه عدالت اهمیت داشته باشد، رقابت
اهمیت دارد. کارلوس و خیلی های دیگر، معتقدند کسب هر ساله توپ طلا توسط
مسی، ولو که مسی بهتر از دیگران بوده باشد، موضوع "رقابت برای کسب توپ
طلا" را لوث می کند. موفقیت هرساله مسی، انگیزه های رقیبان او را می
سوزاند و این به نفع فوتبال نیست.
اما
کسانی که می گویند توپ طلای امسال را هم باید به مسی داد، معتقدند فوتبال
عرصه رقابت برای کسب افتخار است و افتخار هم باید نصیب کسی شود که شایستگی
اش را دارد.
در حقیقت، گروه دوم بر این باورند که بی عدالتی با
هدف داغ کردن تنور رقابت در فوتبال، اتفاقاً به نقض غرض منجر می شود و
روابط را جایگزین ضوابط می کند.
پس به طور کلی در اهدای جایزه
توپ طلا، و جوایزی از این دست که ملاک های عینی کاملی پشت سر آنها نیست و
تا حدی وابسته به سلیقه انتخاب کنندگان اند، دو دیدگاه متفاوت وجود دارد.
دیدگاه اول رقابت را مهمتر از عدالت می داند چرا که فوتبال بدون رقابت
جذابیتش را از دست می دهد. دیدگاه دوم اما عدالت را مهمتر از رقابت می
داند زیرا عدالت را تضمین کننده شایسته سالاری در فوتبال می داند.
نگارنده
شخصاً معتقد است لیونل مسی بیش از کریس رونالدو مستحق دریافت توپ طلا می
داند ولی انکار نمی کند که عدالت در این جا به کسالت منجر می شود! دریافت
چهارباره توپ طلا از سوی مسی، امری تکراری و تا حدی ملال آور در فوتبال
امروز دنیاست؛ اما اگر رونالدو برای دومین بار توپ طلا را ببرد و به یک
قدمی مسی برسد، رقابت سال بعد این دو نفر، به مرابت دیدنی تر خواهد بود.