ای کاش چشمان دایی رنگی بود

به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران باخت روز گذشته در ورزشگاه ازادی تلخ بود و شاید بارش باران، اشک های چندین هزار هوادار فوتبال ملی را نشست به شکلی که هیچ کس این اشک ها را ندید اما چشمانی هستند که می بینند و اذهانی هستند که به خاطر می آورند گذشته ای را که در شرایط مشابه مربیان داخلی را قربانی نتایج ضعیف کردیم و دیروز آب در دل خارجی ها تکان نخورد.

کارلوس کی روش دیروز یک دیدار را به تیمی باخت که حداقل در دیدار روز گذشته نصف تیم ما هم نبود.

آنها یازده بازیکن داشتن ما هم....

آنها دروازه بان داشتند ما هم....

آنها مدافع داشتند ما هم....

آنها هافبک و مهاجم داشنند ما هم....

اما!

ما تماشاگران زیادی داشتیم که آنها نداشتند، ما میزبانی را داشتیم آنها نداشتند ما حمایت رسانه ها و مردم را داشتیم آنها نداشتند و.... اما برد آبها سه امتیاز داشت و ما نداشتیم هیچ امتیازی....

یادمان می آید سالهای نه چندان دور که علی دایی سرمربی تیم ملی بود ورزشگاه آزادی مثل دیروز پر از تماشاگر بود حریف ما هم عربستان بود که اگر بالاتر از ازبکستان نباشد پائین تر نیست.

اما آن بازی را واگذار کردیم و با هزار حرف و حدیث بعد هم هم دایی سرمربی وقت تیم ملی را برکنار کردیم که جام جهانی را از دست دادیم عملکردش ضعیف بود و غیره و غیره

علی دایی مقصر اصلی ناکامی معرفی شد و همگان اذعان داشتند علیرغم اینکه هنوز روی کاغذ شانس داریم اما عملاً جام جهانی را از دست داده ایم و اینچنین بود که دایی به راحتی برکنار شد.

اما امروز شرایط ما به نوعی نقاط اشتراکی با آن زمان دارد قصد حمایت از علی دایی را نداریم اما در شرایط فعلی جام جهانی را روی کاغذ داریم اما معمولاً کمی واقع بین باشیم.

کره و ازبکستان شانس های اول این گروه هستاند اما آب از آب تکان نخورد و به قول معروف مرغ همسایه غاز است.

کی روش کجا دایی کجا؟

اگر کی روش دستیار بزرگانی در جهان بوده و در مقاطعی تیم های بزرگ جهان را هدایت کرده است اما دایی هم فرد شناخته شده ای بود به نظر می رسد رنگ چشم و نام های خارجی تأثیر زیادی بر تصمیم گیری های فوتبال دارد.

اگر آن زمان برکناری دایی شوک محسوب می شد تا پس از دو هفته افشین قطبی روی نیمکت بنشیند به اعتقاد شما حالا نیاز به شوک نیست؟

کی روش چه گلی تا به حال به سر فوتبال ما زده است؟ نتایج را کمی بررسی کنید و نوع فوتبال را از لحاظ فنی به نقد بکشید خواهید یافت که نه تنها هیچ تغییری نکردیم بلکه ضعیف ترین نوع فوتبال یعنی علی اصغری معروف را به نمایش می گذاریم.

راستی شما تاکتیکی از تیم ملی در زمان حمله، پس از گل خورده و در بیشتر دقایق بازی دیدید؟ این است تفاوت مربی خارجی و مربی داخلی، ای کاش دایی و امثال دایی ها به ثبت اموال مراجعه کنند و شناسنامه خود را تغییر دهند نام ها تعیین کننده اند و برای رنگ چشم هم خوشبختانه تکنولوژی آنقدر پیشرفت کرده که می توانی صبح چشم آبی باشی، ظهر چشم سبز و شب میشی....

اتفاقات دیروز بیانگر این است که تجلیل فدراسیون در مورد انفاقات بستر به عوامل داخلی و خارجی تغییر پذیر است و چه بسا اگر سرمربی تیم ملی دیروز در بازی مقابل ازبکستان ایرانی بود الان در خانه استراحت می کرد و حکم برکناری خود را با حسرت نگاه می کرد اما این یک طرف قضیه است فدراسیون فوتبال و شخص کفاشیان دیروز تنهایی خندید و خندید و به شکل مناسبی از دست خبرنگاران فرار کرد تا نشان دهد دونده خوبی است اما فوتبال را برای تفریح نگه داشته است.

تصمیمات غلط فدراسیون در انتصاب ها و تصمیم گیری ها تمامی ندارد در یک هفته سیاه آنچنان فوتبال و فوتسال ما ویران شد که حالا باید دست به دامن قطر و لبنان باشیم و کارهای سخت انجام دهیم.

اکبر محمدی که بین داخلی ها هم اسم و رسمی نداشته سرمربی جوانان شد، باخت، جام جهانی را از دست داد یک نسل سوخته جوانان را روی دست فوتبال گذاشت دست آخر رئیس کمیته جوانان یعنی آقای معینی می فرمایند: هنوز به جمع بندی کامل برای برکناری اکبر محمدی نرسیدیم البته جای شکرش باقی است که با این داخلی ناشناخته و غریبه مثل خارجی ها برخورد شد شاید کفاشیان فکر کرده که محمدی هم خارجی است!

کی روش که عملکرد خوبی داشته البته به زعم کفاشیان واقعاً تحول از سر و روی تیم ملی می بارد طرف دیگر اکبر محمدی هم که کفاشیان را به هدفش رسانده است و فوتسال هم که در غیاب شمس و شمسایی که به خاطر خود رأیی و مشکلات شخصی ترابیان به این روز افتاده شاهکار کرد و با افتخار برگشت! پس با این همه شاهکار چرا آقای کفاشیان تا ساعت 23 از استادیوم خارج نشد و یا اسکورت دور از چشم خبرنگاران فرار کرد جای تعجب دارد.

شخص موفقی که این هم افتخار نصیب فوتبال کرده است چرا از دست خبرنگاران متواری شده است؟

ای کاش صحبت های مردن را حداقل در رسانه ها رصد می کردید و می دیدی که چقدر خوشحال می شوند که شما از فوتبال خداحافظی کنید و به همان دو میدانی روبیاورید.

ناکامی را پشت درب اتاق هایتان پنهان کنید و دست آخر هم مثل آقای ترابیان یار همیشگیتان بگوئید "می خواهید بگوئید ضعیف کار کردیم باشد قبول داریم آویزان فوتبال نیستیم.

حرف آخر اگر صعود ما به جام جهانی به مشکل خورده است پس از سال 2010 نیز به همین شکل بوده است چراکی روش با مربیان داخلی فرق دارد؟

حالا هم که همان بحران صعود به جام جهانی را داریم.