واکنش‌های عصبی و هیستریک جماعت روشنفکر‌نمای سینمایی- سیاسی به اخراجی‌ها بعد از گذشت سال‌ها از اکران اولین قسمت این سه‌گانه، هنوز ادامه دارد.
به گزارش جهان، «مسعود ده‌نمکی» کارگردان سینما و تلویزیون در یادداشتی در
وبلاگش نوشت: واکنش‌های عصبی و هیستریک جماعت روشنفکر‌نمای سینمایی- سیاسی
به اخراجی‌ها بعد از گذشت سال‌ها از اکران اولین قسمت این سه‌گانه (1385)
هنوز ادامه دارد.
در آخرین مورد یکی از منتقدان سینمایی به بهانه واکاوی دلایل استقبال مردم آمریکا از فیلم «انتقام‌جویان»، با احمقانه خواندن شخصیت‌پردازی‌های فیلم و ساختار آن، مردم آمریکا و استقبال دنباله‌دار آن‌ها را به تمسخر گرفته و آن‌ها را مردمی ساده‌لوح خوانده و رفتار آن‌ها را در استقبال از فیلمی به زعم ایشان احمقانه به چالش می‌کشد.
تا اینجای کار یعنی پرخاش یک منتقد سیاسی سینمایی منتسب به جریان غرب‌گرا که تمام کعبه آمال خود را در غرب و سینمای غرب و اسکار و هالیوود و تمدن غرب می‌جوید، جای خوش‌وقتی است که حاضر شده مردم آمریکا را به نقد بکشد که البته آن هم به دلیل رفتار خلاف سلیقه این حضرت منتقد می‌باشد اما همین حضرات که به هر بهانه‌ای و هر سال فیلمی را در برابر یکی از سه‌گانه اخراجی‌ها علم می‌کنند و بعد از هر بار شکست در فضای دو‌قطبی خودساخته، خود را به تغافل زده و صورت مسئله را پاک می‌کنند، این بار نیز نتوانستند عقده‌های حقارت از این شکست‌ها در رقابت جذب مخاطب و نظر‌سنجی‌های متعدد در برنامه‌های تلویزیونی و غیره در رقابت‌های خودساخته را فرو بخورند و به بهانه این، نقد مردم کشور خود را نیز از دم تیغ گذرانده و میلیون‌ها ایرانی را ساده‌لوح خوانده و اخراجی‌ها و تماشاگرانش را به ناسزا می‌بندد.
گویا همین مردم اگر از فیلم‌های مورد پسند آن‌ها در رقابت با اخراجی‌ها (رقابت خود ساخته جریان شبه‌روشنفکری مانند جنجال‌آفرینی بر سر فروش توفیق اجباری و اخراجی‌ها1 سال 86، ایجاد رقابت رسانه‌ای بین فروش «درباره الی...» و «اخراجی‌ها2» سال 88، ایجاد جنجال رقابت فروش بین جدایی نادر و اخراجی‌ها3 سال 90 و حتی گیشه‌های بی‌رقیبی مانند ورود آقایان ممنوع و کلاه قرمزی و آرزوی شکست رکورد فروش توسط همین مردم در رسانه‌های منتسب به این تفکر) استقبال کنند، مردمی فهیم و فرهنگی هستند و وقتی همان مردم در همان سالن‌های سینما به تماشای اخراجی‌ها بروند احمق و ساده لوح!
اگر در یک نظرسنجی برنامه تلویزیونی صدها هزار نفر اخراجی‌ها را انتخاب کنند، مردمی نادان هستند ولی همین مردم اگر از میان ده فیلم برتر 9 فیلم دیگر را که مورد پسند آن‌هاست انتخاب کنند، مردمی عاقل و فیلم‌شناس هستند!
البته این گونه نقد نویسی و فحاشی و قضاوت درباره مردم توسط امثال آقای منتقد، ریشه در رفتار سیاسی بزرگترهای حزبی آن‌ها دارد، آنجا که هر وقت مردم به نفع آن‌ها رأی دهند و اگر بیست میلیون نفر باشند حماسه است و اگر خلاف نظر آن‌ها رأی دهند مردمی ساده‌لوح‌اند که با ساندیس و سیب‌زمینی پای صندوق آورده شده‌اند.
اگر این آقا اندک سواد ریاضی و جامعه‌شناسی هم داشت، می‌توانست حدس بزند که فصل مشترک مردم دوم خرداد و سوم تیر شاید بیش از هفتاد درصد باشد و این مردم مصداق پسندشان هر بار فرق می‌کند. بیایید به جای برهم زدن قوائد بازی در عالم سیاست و زدن زیر میز مانند جاهل‌ها در کافه‌های آنچنانی و بد و بیراه گفتن به مردم به جای تحلیل فیلم‌شان قلم و آداب نقد و روشنفکری را رعایت کنیم، شاید همین مردم ولو اینکه فیلم مورد پسند و یا حزب شما را نپسندند، یک روز به کارتان آمدند!
در آخرین مورد یکی از منتقدان سینمایی به بهانه واکاوی دلایل استقبال مردم آمریکا از فیلم «انتقام‌جویان»، با احمقانه خواندن شخصیت‌پردازی‌های فیلم و ساختار آن، مردم آمریکا و استقبال دنباله‌دار آن‌ها را به تمسخر گرفته و آن‌ها را مردمی ساده‌لوح خوانده و رفتار آن‌ها را در استقبال از فیلمی به زعم ایشان احمقانه به چالش می‌کشد.
تا اینجای کار یعنی پرخاش یک منتقد سیاسی سینمایی منتسب به جریان غرب‌گرا که تمام کعبه آمال خود را در غرب و سینمای غرب و اسکار و هالیوود و تمدن غرب می‌جوید، جای خوش‌وقتی است که حاضر شده مردم آمریکا را به نقد بکشد که البته آن هم به دلیل رفتار خلاف سلیقه این حضرت منتقد می‌باشد اما همین حضرات که به هر بهانه‌ای و هر سال فیلمی را در برابر یکی از سه‌گانه اخراجی‌ها علم می‌کنند و بعد از هر بار شکست در فضای دو‌قطبی خودساخته، خود را به تغافل زده و صورت مسئله را پاک می‌کنند، این بار نیز نتوانستند عقده‌های حقارت از این شکست‌ها در رقابت جذب مخاطب و نظر‌سنجی‌های متعدد در برنامه‌های تلویزیونی و غیره در رقابت‌های خودساخته را فرو بخورند و به بهانه این، نقد مردم کشور خود را نیز از دم تیغ گذرانده و میلیون‌ها ایرانی را ساده‌لوح خوانده و اخراجی‌ها و تماشاگرانش را به ناسزا می‌بندد.
گویا همین مردم اگر از فیلم‌های مورد پسند آن‌ها در رقابت با اخراجی‌ها (رقابت خود ساخته جریان شبه‌روشنفکری مانند جنجال‌آفرینی بر سر فروش توفیق اجباری و اخراجی‌ها1 سال 86، ایجاد رقابت رسانه‌ای بین فروش «درباره الی...» و «اخراجی‌ها2» سال 88، ایجاد جنجال رقابت فروش بین جدایی نادر و اخراجی‌ها3 سال 90 و حتی گیشه‌های بی‌رقیبی مانند ورود آقایان ممنوع و کلاه قرمزی و آرزوی شکست رکورد فروش توسط همین مردم در رسانه‌های منتسب به این تفکر) استقبال کنند، مردمی فهیم و فرهنگی هستند و وقتی همان مردم در همان سالن‌های سینما به تماشای اخراجی‌ها بروند احمق و ساده لوح!
اگر در یک نظرسنجی برنامه تلویزیونی صدها هزار نفر اخراجی‌ها را انتخاب کنند، مردمی نادان هستند ولی همین مردم اگر از میان ده فیلم برتر 9 فیلم دیگر را که مورد پسند آن‌هاست انتخاب کنند، مردمی عاقل و فیلم‌شناس هستند!
البته این گونه نقد نویسی و فحاشی و قضاوت درباره مردم توسط امثال آقای منتقد، ریشه در رفتار سیاسی بزرگترهای حزبی آن‌ها دارد، آنجا که هر وقت مردم به نفع آن‌ها رأی دهند و اگر بیست میلیون نفر باشند حماسه است و اگر خلاف نظر آن‌ها رأی دهند مردمی ساده‌لوح‌اند که با ساندیس و سیب‌زمینی پای صندوق آورده شده‌اند.
اگر این آقا اندک سواد ریاضی و جامعه‌شناسی هم داشت، می‌توانست حدس بزند که فصل مشترک مردم دوم خرداد و سوم تیر شاید بیش از هفتاد درصد باشد و این مردم مصداق پسندشان هر بار فرق می‌کند. بیایید به جای برهم زدن قوائد بازی در عالم سیاست و زدن زیر میز مانند جاهل‌ها در کافه‌های آنچنانی و بد و بیراه گفتن به مردم به جای تحلیل فیلم‌شان قلم و آداب نقد و روشنفکری را رعایت کنیم، شاید همین مردم ولو اینکه فیلم مورد پسند و یا حزب شما را نپسندند، یک روز به کارتان آمدند!
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
