ماجراي داستان جذاب و ارزشي يك پدر شهيد دنيا طلب!

 

اولين نكته‌اي كه در صحبت‌هاي روز گذشته‌ي آقاي رحيم‌زاده در تناقض جدي با موضع‌گيري‌هاي چند روز گذشته‌ي مسئولين سيما فيلم است بحث مشاركت مالي اين موسسه در پروژه‌ي «يك خانواده محترم» است. پيش از اين سیدحسین مسیح‌پور مدیر روابط عمومی سیمافیلم در گفت‌و‌گويي در رابطه با سرمايه‌گذاري «سيمافيلم» در ساخت اين فيلم اعلام كرده بود كه: « سیما فیلم بابت «یک خانواده محترم» ریالی پرداخت نکرده است. ‌به آقای آفریده بابت قراردادهای دیگری که با ما داشتند برای نگارش و تولید یک فیلم دفاع مقدسی پیش‌پرداخت دادیم اما برای تولید فیلم «یک خانواده محترم» هیچ پولی ارائه نشده است. این فیلم را نه قبول داریم، نه مشارکت کردیم‌ و نه هزینه‌ای دادیم، ایشان خودشان جابجایی انجام داده است و از ارتباطی که اینجا داشته استفاده کرده است. ما برای این کار پول ندادیم، ما تنها برای تولید یک کار دفاع مقدسی پول دادیم.» در حالي روزگذشته رحیم زاده درباره مبلغ ارایه شده به فیلم «یک خانواده محترم» گفته است: «حدود 114 میلیون تومان هزینه شد که برای بازپس‌گیری آن اقدام شده است.» 

 

 

اين تناقضات جدي در موضع‌گيري‌هاي مسئولين سيمافيلم طبعا نشان از آن دارد كه هنوز نكات ناگفته‌ي بسياري در مورد نقش اساسي «سيمافيلم» در ساخته شدن اين فيلم ضدايراني وجود دارد و شايد حتي رقم مشاركت اين موسسه در ساخت اين فيلم بسيار بيش از اين هم بوده باشد. هرچه هست قطعا موضع‌گيري‌هاي احتمالي «محمد آفريده» تهيه‌كننده‌ي كار و «اكبر نبوي» نماينده‌ و ناظر سيمافيلم در پروژه در روزهاي آينده مي‌تواند نكات ديگري را به اين سوالات بيفزايد.

 

 

نكته‌ي مهم ديگر در سخنان روزگذشته‌ي رحيم‌زاده ماجراي داستان ابتدايي فيلم و دليل تصويب چنين طرحي در سيمافيلم است. رحيم‌زاده مي‌گويد: «متن فیلمنامه را خواندیم و در گروه مطرح شد و گفتیم فیلمنامه مورد رضایت ما نیست. اما اصرار به گفت‌وگو درباره فیلمنامه بود. جلسه‌ای گذاشتیم زیرا داستان ارائه شده برای ما هم جذاب بود.» اما اين داستان جذاب ارائه شده چه بوده است؟ رحيم‌زاده مي‌گويد: «داستان این بود که خانواده‌ای که اوایل انقلاب و جنگ فرزندشان شهید می‌شود و این شهید اتفاقاتی را در خانواده رقم می‌زند. پدر شهید روحیه دنیاطلبانه داشته و قصد دارد از وجهه شهید کسب معاش کند مادر با این رویه همراهی نمی‌کند و فرزند دوم را از خانه خارج می‌کند. این داستان نکات ارزشی خوبی داشت حتی وقتی فیلمنامه بعدی را به ما ارایه دادند که من گفتم برخی از سکانس‌ها طوری نوشته شده که نیازی به مشارکت دیگر نهاد یا ارگانی نیست ما خودمان فیلم را می‌سازیم.»

 

سوال اصلي در اينجا اين است كه اساسا داستان يك پدر شهيد دنياطلب چه نكته‌ي ارزشي و جذابي دارد كه جناب رحيم‌زاده اينطور شيفته‌ي اين قصه شده بودند؟ يعني سيمافيلم باقي خانواده‌هاي شهدا كه در سه دهه‌ي گذشته بزرگترين پشتوانه‌ها و حاميان انقلاب بوده‌اند را به تصوير كشيده است و حالا فقط مانده خانواده‌هاي شهداي دنياطلب؟! خانواده‌هايي كه امام(ره) در موردشان مي‌فرمايد «خانواده شهدا، چشم و چراغ اين ملتند.».  و سوال اساسي‌تر اينكه اين ماجرا اساسا چه فرقي با فيلم توليدشده دارد؟ در اثر فعلي هم با پدري طرفيم كه محتكر است و از طريق احتكار به ثروتي هنگفت دست يافته. جالب‌تر آنكه در يكي از صحنه‌هاي فيلم مادرشهيد، شهيد شدن فرزندش را ناشي از عذاب الهي به دليل حرام‌خواري شوهرش مي‌داند. آقاي رحيم‌زاده بايد به اين سوال پاسخ دهند كه در قصه‌ي جذاب و ارزشي! اوليه نيز تصويري كه از شهيد ارائه مي‌شد همين بود؟ اينكه شهادت در واقع عذابي‌ست ناشي از حرام‌خواري پدر؟  

 

 

 

 

مسئله‌ي سوال‌برانگيز ديگري كه در اين بين وجود دارد اين است كه رحيم‌زاده روز گذشته ادعا كرده است كه از مشاركت طرف فرانسوي اطلاعي نداشته است و همچنين نسخه‌ي نهايي فيلم را هم نديده است، درحالي كه در هفته‌هاي گذشته «محمد آفريده» تهيه‌كننده‌ي كار بيان كرده بود كه مديران سيمافيلم از ابتدا در جريان مشاركت خارجي بوده‌اند و نسخه‌ي تدوين شده‌ي اثر را هم ديده‌اند. رحيم‌زاده روزگذشته گفته است:« از ابتدا بحث مشارکت خارجی مطرح نبود تنها مشارکت در پخش فیلم بود حتی بحث انجام مراحل پس تولید در فرانسه هم مطرح نبود.» وي همچنين گفته است كه: « آقای آفریده برای قسط چهارم فیلم اقدام کردند که من گفتم باید فیلم را ببینم البته از مواردی که آقای نبوی اعلام کرده بود مطلع بودم. بهمن 90 راف کات فیلم بدون صدا و موسیقی و... را به دفتر من آوردند که من هم ایراداتی گرفتم از جمله انتخاب صحنه‌های آزادسازی خرمشهر که رزمندگان برای گرفتن اسرا به سنگر عراقی می‌روند  و آنها می گویند دخیل الخمینی و موارد دیگر ...  من سفر حج بودم.

 

اوایل اردیبهشت ماه درست زمانی که به دفتر آمدم مسئول دفتر گفت فیلم به کن رفته که من شوک زده شدم. تلفن آفریده را گرفتم گفت تهران نیستم ظهر فردا (یکشنبه) من می‌آیم دفتر. گفتم نسخه ای که در کن نمایش داده می شود با زیرنویس انگلیسی برایم بیاور گفت امکانش نیست و تا به امروز ما نسخه کن را ندیدیم. حتی آقای اسلامی‌مهر تا چند وقت گذشته این نسخه را از آقای آفریده خواست اما ایشان در ارایه این نسخه به ریاست مرکز سیما فیلم امتناع کرد.»  در حالي كه محمد آفريده پيش از اين ادعا كرده بود كه: « از سال 89 که بحث تولید این فیلم به وجود آمد تولید مشترک میان ما، سیمافیلم و تهیه‌کننده فرانسوی وجود داشت و تاکید می‌کنم که ساخت این فیلم بر طبق مجوز سیمافیلم و قرارداد منعقدشده انجام شده است. برای روشن‌تر شدن موضوع به دوستان محترم سیمافیلم یادآور می‌شوم وقتی که اقساطی از قرارداد پرداخت می‌شود یعنی اینکه آنها قراردادی با بنده داشته‌اند و برای انعقاد آن طبیعتا فیلمنامه را خوانده و کلیه مراحل تولید را زیر نظر داشته‌اند. همچنین باید یادآور شوم که در اسفندماه سال 90 نسخه تدوین‌شده فیلم پس از تایید مسئولان سیمافیلم برای انجام عملیات نهایی فنی ارسال شد. بنابراین، اینکه گفته می‌شود سیمافیلم هیچ مشارکت و اطلاعی درباره پروژه نداشته است، کاملا کذب است.»

 

 

به نظر مي‌رسد در اين اوضاع كه آفريده و رحيم‌زاده تمام تقصيرها را به پاي ديگري مي‌نويسند، اكبر نبوي بايد به عنوان نماينده و ناظر سيمافيلم در پروژه پاسخگوي سوالات پيش آمده باشد. وي تنها كسي‌ست كه تا به امروز هيچ پاسخي دربرابر موج ايجاد شده در برابر فيلم نداشته، درصورتيكه قاعدتا به عنوان ناظر و مشاور كار بايد پاسخگوي اقدامات خود باشد، چرا كه جناب رحيم‌زاده و مسئولين سيمافيلم مدعي‌اند كه فيلمنامه‌ي اوليه در طول ساخت دچار تغيير شده است و طبعا نظارت بر عدم تغير فيلمنامه جزو وظايف ذاتي ناظر است.

 

 

قطعا نشست خبري روزگذشته‌ي جناب رحيم‌زاده را بايد اقدامي در جهت دور كردن افكار عمومي از خطاي نابخشودني سيمافيلم به حساب آورد، اما خود اين نشست در نهايت باعث به وجود آمدن سوالات جدي‌تري نيز شد. رجانيوز پيشنهاد مي‌كند مسئولين سيمافيلم براي رفع اتهام از خود و اثبات اين مدعا كه طرح اوليه بدون مشكلات فعلي بوده و فيلم در مرحله‌ي ساخت دچار تغييرات اساسي شده، فيلمنامه‌ي اوليه‌ي مصوب خود را منتشر كنند، چرا كه اين تنها راهي‌ست كه با آن بي‌گناهي مسئولين سيمافيلم ثابت خواهد شد.