زنان روسپي براي ایجاد روحيه سربازان آمريكايي

سال 1957 بيست هزار زن روسپي كه عمدتا نيز خارجي بودند، در خانه‌هاي فساد زندگي مي‌كردند اما ظرف مدت هفت سال تعداد زنان روسپي به 400 هزار نفر رسيد و تايلند در كنار فيليپين به بهشت جنسي سربازان آمريكايي تبديل شد.

به گزارش 598 به نقل از فارس، طي نزديك به 10 سال نبرد سنگين در ويتنام مهم ترين اولويت براي فرماندهان نظامي آمريكا و مقامات سياسي اين كشور حفظ روحيه سربازان آمريكايي براي ادامه اشغال اين كشور بود.

جنايات بي شمار، نبود يك هدف مشخص براي نبرد و سربازان جواني كه هزاران كيلومتر دورتر از خانه و خانواده خود در حال نبرد با دشمني سرسخت بودند، شرايط ناگواري را از لحاظ روحي و رواني براي ارتش ايالات متحده آمريكا فراهم كرده بود.

تمرد از دستور مافوق، خودكشي، استفاده از مواد مخدر تنها گوشه اي از مشكلاتي بود كه گريبانگير نيروهاي آمريكايي شده بود.

از همين مسئولان ارتش ايلات متحده براي تخدير فضاي ذهني سربازان آمريكايي و پيش گيري از معضلاتي كه ناشي از نبود روحيه نبرد در بين سربازان آمريكايي مي شد، شروع به برگزاري برنامه هايي در قالب سفرهاي تفريحي به كشورهاي هم پيمان آمريكا همچون تايلند، فيليپين، كره و ژاپن كرد.

اين برنامه ها در وا‍ژگان ارتش ايلات متحده معنايي جز فراهم كردن شرايط مناسب براي ارضاي جنسي سربازان ايالات متحده از طريق خانه هاي فساد نداشت.

*فساد و تن فروشي ارمغان آمريكايي براي كشورهاي جنوب شرقي آسيا

سابقه گسترش فحشا و خانه هاي فساد براي استفاده سربازان آمريكايي در منطقه جنوب شرق آسيا به تصرف فيليپين در اوايل قرن يستم بر مي گردد.

فيليپين كه پيش از اين به صورت مستعمره اي در اختيار كشور اسپانيا قرار داشت، بار ديگر در جنگ هاي بين آمريكا و اسپانيا تحت كنترل يك قدرت استعماري ديگر قرار گفت.

تن فروشي تا زمان ورود اسپانيايي ها در فيليپين ناشناخته بود و هيچ واژه بومي براي آن وجود نداشت. حتي در دوران تسلط اسپانيا هم اين كار كاملا ناشناخته بود و در سال 1900 ميلادي سرشماري ها نشان مي داد كه در شهر مانيل تنها 11 زن تن فروشي مي كردند كه چهار تن از آنان خارجي بودند.

اما در اوايل قرن بيستم و پس از اشغال فيليپين به واسطه حضور ارتش ايالات متحده روسپي گري سازماندهي شده در مقياسي وسيع پايه گذاري شد. ارتش ايالات متحده در همان زمان قانوني را به تصويب رساند كه براساس آن "خانه هاي فساد " جهت "محافظت " از نيروهاي آمريكايي در مقابل بيماريهاي مقاربتي اجازه تأسيس پيدا مي كرد.
پس از پيروزي آمريكا در جنگ جهاني دوم نيز ارتش ايالات متحده خود براي اين كار وارد عمل شد و به پايگاه "كلارك اير " در كشور فيليپين فرمان داد تا براي سرگرمي سربازان آمريكايي ده خانه فساد را تأسيس كند و از كشورهاي مجاور زناني را در اختيار سربازان آمريكايي قرار دهند.

نكته جالب در اينجا بود كه درصد وسيعي از اين خانه فساد در تصاحب نيروهاي ارتشي پيشين ايالات متحده قرار داشت.

*فيليپين پايگاه اصلي عياشي سربازان آمريكايي در ويتنام

در دوران جنگ ويتنام به دليل حضور صدها هزار سرباز آمريكايي در منطقه آسياي جنوب شرقي، فيليپين به دليل موقعيت آن و سابقه طولاني حضور ارتش آمريكا تبديل به پايگاه اصلي براي عياشي سربازان آمريكايي شد.
در دهه 60 و اوايل دهه 70، آمريكايي ها و سرمايه داران فيليپني چندين مركز "استراحت و سرگرمي " براي سربازان آمريكايي ايجاد كردند كه به اين ترتيب روزانه 10.000 سرباز آمريكايي براي استفاده از اين خانه هاي فساد توسط هواپيماهاي آمريكايي از جبهه هاي ويتنام به اين كشور منتقل مي شدند.

در اوج جنگ ويتنام حدود 7000 زن فيليپيني مشغول سرگرم كردن سربازان آمريكايي در اوكيناوا، ژاپن و فيليپين بودند. البته تمام اين اقدامات با پشتيباني بانك جهاني از سياست دولت فيليپين در رابطه با توسعه خانه فساد بود و كليساي كاتوليك نيز به عنوان اصلي ترين مرجع مذهبي مردم اين كشور نسبت به اين سياست هيچ اعتراضي تكرد.

*50 هزار كودك بدون پدر ثمره توريسم جنسي

نتيجه پيگيري چنين سياستي درفيليپين از سوي آمريكا بر جاي ماندن پنجاه هزار كودك بي پدر تا سال 1992 بود كه اغلب زنان فحشه فيليپيني موفق به سقط كردن آن ها نشده بودند.

بسياري از اين كودكان بار ديگر به چرخه توريسم جنسي بازگردانده مي شوند و يا به گروهاي قاچاق انسان فروخته مي شوند.

گذشته از تبعات اجتماعي چنين مسئله اي گسترش بيماري هاي مقاربتي در فيليپين و به خصوص گسترش ايدز از مهم ترين تبعات اتخاذ چنين سياستي در اين كشور بود.

فيليپين هنوز هم از گسترش فحشا و خانه هاي فساد در دوران جنگ ويتنام كه زمينه هاي آن از زمان تسلط ايالات متحده در اين كشور فراهم شده است، رنج مي برد.

*تايلند، قرباني ديگر سرگرمي آمريكايي

تايلند كشوري كه امروز به عنوان مهد توريسم جنسي مطرح است، تا قبل ازجنگ ويتنام ميانه اي با اين صنعت كثيف نداشت.

درحقيقت اولين نشانه هاي مرتبط با گسترش صنعت فحشا زماني بود كه برخي از زنان چيني كه توسط سربازان ژاپني به اجبار براي تن فروشي به سربازخانه هاي ژاپني برده شده بودند، براي كسب درآمد بيشتر از اين طريق وارد تايلند شدند.

با وجود اين هم چنان تعداد زنان روسپي در تايلند به هيچ عنوان درصد بزرگي از جمعيت اين كشور را تشكيل نمي دادند.

بر طبق آخزين آمار سال 1957 تنها بيست هزار زن روسپي كه عمدتا نيز خارجي بودند، در خانه هاي فساد زندگي مي كردند، اما ناگهان با آغاز حضور نظامي آمريكا در جنگ ويتنام همه چيز عوض شد.

مسئولان آمريكايي گسترش خانه هاي فساد را به عنوان سياستي پر رونق براي گسترش گردشگردي در كشورهاي منطقه به دولتمردان آسياي جنوب شرقي معرفي كردند.

رشد آمار حيرت آور است. ظرف مدت هفت سال تعداد تعداد زنان روسپي به 400 هزار نفر رسيد و تايلند در كنار فيليپين به بهشت جنسي سربازان آمريكايي تبديل شد.

رونق بي نظير خانه فساد سبب شد تا تايلند در سال 1967 خود را به عنوان مركز توريسم جنسي و در رقابتي نزديك با فيليپين معرفي كند. كاري كه تنها انگيزه آن دلارهاي سربازان آمريكايي بود كه روزانه بالغ بر 180 هزاردلار مي شد.

*نتيجه چنين سياستي تبديل تايلند به مركز توريسم جنسي بود

با پايان جنگ ويتنام، نه تنها ازادامه روند تبديل شدن تايلند به مركز توريسم جنسي نكاست، بلكه دولت تايلند كه به دلارهاي آمريكايي معتاد شده بود، مجبور به پيگيري اين سياست در دهه 70 شد.

بانك جهاني به رهبري "رابرت مك نامارا " وزير سابق آمريكا نيز دولت تايلند را به بهانه توسعه گردشگري و جهانگردي با دادن اعتبارات چشمگير تشويق به گسترش اين سيستم كرد.

نتيجه چنين سياستي تبديل تايلند به مركز توريسم جنسي بود.

هم اكنون نه تنها زنان تايلندي بلكه زنان چيني، فيليپيني،‌ اندونزيايي، اروپاي شرفي و حتي آسياي ميانه براي تامين درآمد خود در خانه هاي فساد تايلند مشغول كار مي شوند.

البته عواقب چنين سياستي نيز كاملا روشن است. گسترش بي بند و باري، تجاوز، فرزندان بدون والدين مشخص همه و همه نتيجه عياشي سربازان آمريكايي در اين منطقه بوده است.