نا امنی غذایی در 50 میلیون آمریکایی

به گزارش فارس، پایگاه تحلیلی «ولترنت»، در مقاله‌ای به قلم «مانلیو دینوچی»، می‌نویسد: آمریکا به جای تهیه غذا برای مردم گرسنه‌اش شروع به تولید و فروش هواپیماهای بدون سرنشین کرده است.

 

 

 

بسیاری از آمریکایی‌ها گرسنه‌اند و آن وقت دولت پولش را خرج تولید سلاح می‌کند

 

حدود 17 میلیون آمریکایی، یا 5/5 درصد جمعیت این کشور، از گرسنگی رنج می‌برند و دست‌کم یک روز را در طول زندگی‌شان در سه ماه گذشته به دلیل بی‌پولی گرسنه سر کرده‌اند. 33 میلیون نفر دیگر فقط از پس خرید مواد غذایی با کیفیت پایین برمی‌آیند و از عدم تعادل تغذیه‌ای رنج می‌برند. واشنگتن با بی‌تفاوتی نسبت به نیازهای افراد، چرخ اقتصاد را کاملاً به سمت تولید سلاح کشانده است. این روند که از سال 1995 تحت حاکمیت دولت کلینتون آغاز شده است به سوی اقتصادی پیش می‌رود که منجر به جنگ شود و بعد از حملات تروریستی یازده سپتامبر در زمان دولت بوش پسر سرعت بیشتری پیدا کرد و تا همین امروز تحت نظارت دولت اوباما شتابش را حفظ کرده است.

 

 

 

چند درصد از مردم آمریکا از نظر تهیه غذا دچار مشکل هستند؟

 

بیش از 50 میلیون نفر که 17 میلیون نفرشان را کودکان تشکیل می‌دهند، دچار «ناامنی غذایی» هستند، بدین معنی که بدون غذای مناسب «به دلیل نداشتن پول کافی یا دیگر منابع» هستند. این اطلاعات به کشوری فقیر در مجموعه کشورهای صحرای آفریقا مربوط نمی‌شود، بلکه به کشوری که بزرگ‌ترین اقتصاد جهان را داراست: آمریکا(به گفته وزارت کشاورزی آمریکا در سپتامبر 2012).

 

 

 

بسیاری از مردم گرسنه‌اند

 

در دوران ریاست بوش (2008-2001)، شهروندان آمریکایی بدون غذای مناسب که مجبور بودند برای سیر کردن شکم خود به کالابرگ غذا و سازمان‌های خیریه متوسل شوند، بین 33 تا 49 میلیون نفر رسید. در دوران حکومت اوباما، این رقم به بیش از 50 میلیون نفر افزایش پیدا کرد، یعنی معادل 4/16 درصد جمعیت، در مقایسه با 2/12 درصد در سال 2001. از این تعداد، در حدود 17 میلیون نفرشان در وضعیت «امنیت بسیار پایین غذایی» به سر می‌برند. به عبارت دیگر، گرسنه‌اند.

 

هزینه نیروهای نظامی آمریکا ارقام سرسام‌آور است

 

با این وجود، آن‌ها اصلاً راضی نخواهند شد که در روستایی زندگی کنند که «امنیتش» را هزینه‌هایی که ارتش می‌کند تضمین کرده‌اند که –بر اساس اس‌آی‌پی‌آرآی- در دوران دولت بوش دوبرابر شده است و در دوران ریاست‌جمهوری اوباما از 621 میلیارد دلار در سال 2008 به بیش از 711 در 2011 رسید. اگر ارزش دلار از سال 2010 را ثابت فرض کنیم (یعنی خالص تورم)، هزینه‌های ارتش تا 80 درصد از سال 2001 تا 2011 افزایش پیدا کرده‌ است. 

 

هزینه واقعی ارتش آمریکا، برابر با 41 درصد هزینه جهانی ارتش، حتی از این هم بیشتر است: وقتی باقی موارد مربوط به ذات نیروهای نظامی را درنظر بگیریم (شامل 125 میلیارد در سال برای حقوق بازنشستگان) این رقم به بیش از نصف هزینه جهانی می‌رسد. در این میان، همان‌طور که در بودجه سال 2012 ذکر شد، پنتاگون می‌تواند «نیروهای ارتش را در حالت آماده‌باش چه در جنگ‌های کنونی و چه در درگیری‌هایی که ممکن است در آینده به وجود آید» نگه دارد. علاوه بر این، همزمان، می‌تواند در ابداعات مبتکرانه علمی و فناوری در درازمدت سرمایه‌گذاری کند تا مطمئن شود که ملت به بهترین سیستم‌های دفاعی موجود در تمام جهان دسترسی دارند.»

 

بدین منظور، حدود 100 میلیارد دلاری که احتمالاً ذخیره شده‌اند دوباره در «حوزه‌هایی با اولویت بالا سرمایه‌گذاری شده‌اند»، اولین آن نوعی هواپیمای بدون‌سرنشین است: نوعی وسیله نقلیه هوایی بدون سرنشین و بدون‌موتور که موشک‌ها را از طریق استفاده از دستگاه کنترل از راه دوری با فاصله 10000 کیلومتری به اهداف آتش می‌گشاید.

 

 

فناوری هواپیماهای بدون‌سرنشین حیرت‌آور است

 

در این‌جا، واقعیت حتی از فیلم‌های علمی‌تخیلی هالیوودی پا فراتر نهاده است. «لاکهید مارتین» دارد هواپیمای بدون سرنشینی برای نیروهای ویژه تولید می‌کند تا استقلال را بالا ببرد، این هواپیما در حال پرواز با استفاده از پرتوی لیزری از سوی زمین قادر به سوخت‌گیری است. «نورث روپ گرومن» اقدام به اجرای طرح جسورانه‌تری کرده است: هواپیماهای بدون سرنشین، که با انرژی هسته‌ای تغذیه می‌شوند، به صورت دائمی و بی‌وقفه نه فقط یک روز بلکه ماه‌ها پرواز می‌کنند. بازهم در «نورث روپ گرومن» در حال تولید حامل هواپیمای روباتیک بدون موتوری هستند موسوم به ایکس چهل و هفت بی، که به لطف حافظه برنامه‌ریزی‌شده‌اش قادر به پرواز، نشستن و انجام مأموریتش به صورت مستقل است.

 

 

پنتاگون برای هواپیماهای بدون سرنشین دنبال مشتری است

 

پنتاگون، با توجه به هزینه‌های عظیم این برنامه‌ها، اکنون لیستی از هم‌پیمانانی را تهیه کرده است که می‌تواند این هواپیماهای بدون سرنشین را که برای جنگ‌افزارهای روباتیک طراحی شده‌اند به آن‌ها بفروشد. شکی نیست که ایتالیا در اول صف این کشورها ایستاده است، کشوری که همین حالا هم آخرین نمونه یوای‌ای، یغماگر بی، را از آمریکا خریده است. در آینده، ایتالیا هواپیمای بدون سرنشین هسته‌ای را خواهد خرید، هواپیمایی که بعد از بلند شدن از بالای سر 50 شهروند آمریکایی در شرایط «ناامنی غذایی» به سمت کشور ایتالیا و بالای سر ایتالیایی‌های بی‌کار به پرواز در خواهد آمد که در کارخانه‌هایی مستقر شده‌اند که قرار است بسته شوند.