فرجالله سلحشور در دفاع از اقدام حوزه هنری در اکران نکردن فیلمهای مسئلهدار یادداشتی را به صورت اختصاصی در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است. او در این یادداشت به سوالاتی درباره خودش و سینمای ایران که این روزها در رسانه ها به آن پرداخته می شود پاسخ داد.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
بعضی اشکال میکنند که سلحشور چرا تندی میکند؟ چرا فقط ایرادهای سینما را میبیند؟ چرا با محبت و رحمت برخورد نمیکند؟ چرا با سیاست جذب، برخورد نمیکند؟
پاسخ بنده به این عزیزان این است: آیا از خود پرسیدهاید که سی و سه سال نرمش و خواهش و محبت و رأفت و جذب، نتیجهاش چه شده است؟
سی و سه سال نادیده گرفتن و خیانتها و ضدیتها، و سی و سه سال صرف بودجه بیتالمال چه حاصلی داشته است؟
حاصل کار سینما را باید از روی آثار آن فهمید. با یک نگاه به آثار دهه شصت و مقایسه آن با آثار دهه هشتاد خواهید دید که اگر آثار مثبت دهه شصت 20 درصد بوده است، دهه هشتاد با گذشت 3 درصد آثار مثبت داشته است.
پس پاسخ همه مثبت اندیشیهای دلسوزان سادهاندیش فیلم و سریالسازی، یک مشت دندان شکن و یک «نه» عبرت آموز است.
یعنی کسانی که تلاش کردهاید سینما را در خدمت اسلام و انقلاب درآورید خطا میکنید، ما عضوی از جامعه فیلمسازی جهانی هستیم که زیر مجموعه هالیوود و صهیونیست است. ما عضو جامعه انقلابی ایران نیستیم. پاسخ فیلم و سریالسازان به این ساده اندیشان دلسوز این است که ما عضو اپوزیسیون و مخالفین نظام هستیم، عضو جنبش سبز هستیم و نوکری نظام اسلامی و این انقلاب ضد صهیونیستی و ضد آمریکایی را نخواهیم کرد.
سینما برای ما یعنی هالیوود و کن و اسکار. سینما و تلویزیون برای ما یعنی شهرتطلبی و دنیاپرستی و شهوتپرستی. سینما و تلویزیون برای ما یعنی بیبند و باری و عیش و عشرت. اگر قرار است سینما و تلویزیون نقد شود که ما به این آرزوها نمیرسیم؛ اگر خود ما هم بخواهیم اربابان آن سوی مرزها اجازه نمیدهند!
سخن بنده با طرفداران مماشات و سازش با فیلم و سریالسازان و عوامل دستاندرکار است. آیا هنوز هم نتایج مصیبتبار فیلم و سریالسازی برای شما روشن نشده است؟ آیا هنوز هم میخواهید سینما و تلویزیون چند میلیون تلفات دیگر از ما بگیرد تا تصمیمی قاطع و قانع کننده برای آن بگیرید ...؟