به گزارش مرکز خبر حوزه ، این مرجع تقلید در درس خارج فقه خود در مسجد اعظم
خطاب به علمای مصر و برخی از علمای اهل سنت، اظهار کرد: برخی از عالمان سنی
اعتراض کردهاند که برخی از برنامههای تاریخی صدا وسیما اهانت به صحابه
پیامبر (ص) است حال آن که باید توجه کنند که اهانت، با نقل یک مسئله و
حکایت تاریخی فرق دارد.
وی افزود: ما نمیگوییم اهانت صورت بگیرد اما نباید تاریخ را هم نگفت، آیا
کسی میتواند منکر جنگ جمل باشد یا این که کسی شک دارد طلحه و زبیر، با
امام زمان خود عهد شکستند؟
چشمانمان را بر تاریخ نبندیم
این مرجع تقلید تاکید کرد: چشمانمان را بر تاریخ نبنیدیم؛ شما در ردیف
علما هستید و باید بدانید که تحقیر و تحقیق دو مسئله مجزا از همدیگر هستند.
وی اضافه کرد: اشکال دیگری که در نقد علمای اهل سنت در بیان مسایل تاریخی
میتوان ذکر کرد این است که چرا قرآن، تاریخ را ذکر کرده است؟
تاریخ فراموش نمیشود
مکارمشیرازی با بیان این که علمای اهل سنت عنوان میکنند که قرآن تنها
تاریخ قبل از اسلام را ذکر کرده است باز هم میگوییم مسایل تاریخی را
نمیتوان فراموش کرد؛ چرا که بیان مسایل تاریخی در کتابها پر است؛ اصلا
کتب شیعه را کنار میگذاریم و کتب اهل سنت را در مورد اشخاصی چون
عبداللهبن زبیر و غیره حکایت میکنیم.
این مرجع تقلید در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه نباید نسبت به
برادر مؤمن خود اهانت کرد، گفت: کمترین اهانت به برادر مسلمان موجب خارج
شدن از ولایت ایمانی و اخوت اسلامی است.
مکارمشیرازی در ادامه با بیان اینکه نسبت کفر به دیگری دادن سبب خارج شدن
انسان از ایمان خواهد شد، افزود: خداوند هیچ عملی را از کسی قبول نمیکند
در حالیکه نسبت بدی به برادر مسلمان خود داده باشد.
نمیتوان به دیگران نسبت ارتداد داد
این مرجع تقلید افزود: تکفیر کردن افراد و نسبت دادن حکم ارتداد به دیگری
به راحتی نیست و نمیتوان کسی را به راحتی متهم به ارتداد کرد؛ مانند برخی
وهابیها یا سلفیها که حکم ارتداد میدهند.
وی با اشاره به سخنی از پیامبر(ص) اظهار کرد: جایز نیست کسانی که رو به
قبله نماز میخوانند و در این مسئله مشترک هستند، نسبت تکفیر و ارتداد به
یکدیگر دهند.
مکارمشیرازی افزود: نباید نسبت به دیگران که کاری نکردهاند، نیت بدی در ذهن داشت زیرا در این صورت اعمال مورد قبول واقع نخواهد شد.
شرط قبولی اعمال
این مرجع تقلید با بیان اینکه انجام اعمال دینی راحت، اما شرایط قبول
آنها سخت است، گفتند: لازمه قبولی اعمال پاکی دل و روح است؛ بنابراین روح
باید پاک باشد و از دروغ و تهمت دوری کند.