به گزارش 598 به نقل از فردا نیوز، شب
گذشته مردان والیبال کشورمان توانستند کاری فوق العاده را در مقابل چشمان
12 هزار تماشاگر مشتاق این ورزش انجام دهند و با شکست حریف قدر خود جواز
حضور در مسابقات لیگ جهانی را کسب کنند.
در آخریین دور مرحله مقدمات
لیگ جهاني ایران و ژاپن دو مسابقه برگزار کردند که نخستین دیدار جمعه شب
با پيروزي مقتدرانه ايران تمام شد و دومین مسابقه که بیشتر تشریفاتی بود شب
گذشته در شرایطی با پیروزی مردان والیبال ایران به پایان رسید که حتی
ایران با کسب پیروزی در یک ست از این دیدار می توانست جواز حضور در لیگ
جهانی را کسب کند.
شاگردان
ولاسکو برابر تیم تغییر یافته ژاپن بازی های خود را آنقدر راحت بردند که
فراموش کردیم زمانی حتی تیم دوم ژاپن هم ایران را در مینوردید. اما حالا
ملی پوشان والیبال ایران نشان دادند خاطرات بازیهای آسیایی و بعدتر دهه
ضعف برابر ژاپن و قدرتهای دیگر والیبال شرق آسیا به سر آمده است.
اما
با نگاهی دقیق تر در پیروزی های والیبالیست های ایرانی می توان به راحتی
به این نکته دست یافت که ورزشکاران این رشته بر خلاف آنچه در فوتبال ایران
در حال رخ دادن است هر روز بر تلاش خود افزوده و به جای پسرفت در سطح بین
المللی، به فکر صعود به قله های بالاتر و کسب موفقیت های جدیدتر هستند.
اگر
روزگاری والیبال ایران مقابل تیم های شرق آسیا یک بازنده به حساب می آمد
امروز اما شرایط تغییر کرده و نام ایران ترس و دلهره را بر جان بلندقامتان
شرق آسیا می اندازد. از سوی دیگر فوتبال ایران که تا همین چند سال پیش در
برابر تیم هایی مثل ژاپن و کره به راحتی پیروز می شد دیگر باید رویای کسب
پیروزی برابر این تیم ها را همراه داشته باشد. اما همین پیروزی های کسب شده
والیبال نیز گویا برای اهالی فوتبال دیدنی نیست و این روزها موفقیت های
سایر رشته های ورزشی، خاری بر چشم فوتبالی ها شده است.
حدود
دو ماه پيش بود كه محمد مايليكهن يكي از همان مصاحبههاي آتشين و
بلندبالايش را با خبرگزاريها انجام داد و اينبار، غير از فوتبال و
اهالياش، دست نوازشي هم روي سر واليبال كشيد. آن روزها تازه شاگردان
ولاسكو باوجود برتري بر قدرت بزرگي مثل صربستان در جام جهاني از راهيابي به
مسابقات المپيك لندن باز مانده بودند تا مرد هميشه معترض فوتبال ايران
فرصتي مناسب براي جمع بستن ولاسكو و كرش و تاختن به جمع مربيان خارجي شاغل
در ورزش ايران پيدا كند.
مایلی کهن البته براي اين مداخله
نه چندان تخصصي در دنياي واليبال، ظاهرا توجيه مناسبي هم دست و پا كرده
بود: «من سالها در ورزش حضور داشتم و در دفتر امور مشترك فدراسيونها
فعاليت ميكردم. بنابراين از رشتههاي مختلف ورزشي شناخت دارم و ميتوانم
نظر بدهم.» گويا اما سالها حضور وی در اين دفتر هم باعث نشده او به
ديدگاهي منطقي در مورد بقيه رشتهها – يا حداقل واليبال – دست پيدا كند؛
چنانچه امروز، شاگردان ولاسكو در چارچوب همان «مسابقات بعدي» كه مايليكهن
نگرانش بود، به شدت خوش درخشيدهاند و جواز حضور در لیگ جهانی والیبال را
کسب کرده اند.
در
این بین حتی پیروزی های والیبال با یک مربی خارجی نیز با آنچه در فوتبال
با مربیان خارجی اش رخ می دهد تفاوت دارد. امروز فوتبال ایران را مربیان
پرتغالی تسخیر کرده اند اما گویا هر آنچه از علم و دانشی که باید بر این
ورزش می افزودند را پشت مرزهای کشور جا گذاشته اند. اما در والیبال و سایر
ورزش هایی که روی به مربیان با تجربه خارجی آورده اند اوضاع دگرگون است.
ولاسكو، باتجربه موفق جهانياش واليبال را ميسازد، چنانچه پيشتر ايوانف
همين كار را با وزنهبرداري كرده بود يا ووشوي مردان و زنان ايران با
مربيان كار كشته چينيشان طعم تحول را چشيده بودند.