برو منبر و بگو من خطا کردم!

به گزارش 598 به نقل از بی باک، از آنجا که انسان جايز الخطاست و چه بسا اشتباه و لغزش که در زندگي در کمين اوست٬ لذا بجز ائمه اطهار عليهم السلام هيچ کس نيست که ادعا کند در زندگي دچار اشتباه نشده است.

کساني که از منزلت و مرتبه بالايي برخوردارند و از نظر اخلاقي٬ دستي بر آتش دارند هم گاه گاهي دچار اين لغزش‌ها مي شوند. اگر چه تعداد اين لغزشها نسبت به عوام بسيار بسيار کمتر است. ولي معروف است که بزگان٬ خطاهايشان هم بزرگ است.

آیت الله سید حسین فاطمی قمی (از شاگردان برجسته  مرحوم آیت الله ميرزا جواد آقا ملکي تبريزي استاد اخلاق امام راحل(ره) و يکي از عرفاي صاحب نفس) حکایتی را نقل می کنند که به امید عبرت آموزی  همگان به اطلاع می رسانیم.

در کتاب طبیب دلها به نقل از آیت الله سید حسین فاطمی قمی آمده است: این گونه بود فرمایشات ایشان(آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی) که مؤثر واقع می شد.

حقیر در شبی از شبهای ماه رمضان برای کاری بیرون شهر رفته بودم ، دیدم عده ای از جوان ها و چند نفر هم از اهل علم برای تفریح و گردش بیرون رفته بودند، این منظره بر من ناگوار آمد.

روز بعد  پس از نماز ظهر و عصر و خاتمه فرمایشات ایشان به عادت همه روز در ایوان مدرسه فیضیه ، حقیر ذکر مصیبت می کردم ، آن روز قبل از ذکر مصیبت قضیه شب گذشته را عنوان کردم به این نحو که چرا باید ماهی که فرمودند « دعیتم الی ضیافه الله» که روزش بهترین روزها و شبش بهترین شب ها؛ نفس ها در آن ، ثواب تسبیح دارد؛ خواب در آن، عبادت است؛ چرا باید اهل علم به تفریح بروند؟ و به سایرین از جلالت این ماه تذکر ندهند؟

آن روز گذشت. صبح روز دیگر در مسجد بالا سر پس از نماز خواستم سؤالی از ایشان بکنم تا چشم شریفش به من افتاد، مرا در معرض عتاب درآورده فرمود: دیدی روز قبل چه کردی  در حضور اشخاص مختلفه از عوام و غیره؟! چرا باید به این نحو اسم اهل علم و علما را ببری؟
مگر تفریح غیر مشروع است و یا باید علما منبر بروند و به اهل علم مطالبی را بگویند؟ ممکن است به نحو دیگری به آنها بگویند.

سرم به زیر افتاد عرض کردم: خطا رفتم اکنون بفرمایید چه بایدم کرد؟ فرمود: برو منبر و بگو من خطا کردم!

ولی برای من مشکل بود اظهار کنم خطای خود را و لیکن در ذهنم بود، تا یک روز آقا شیخ ابراهیم تُرک زیر بغل مرا گرفت و گفت: تو باید امروز منبر بروی به جای من و به سختی مرا بلند کرد، رفتم منبر، فرمایش آن مرحوم به یادم آمد گفتم: در آن روز که گفتم  چرا باید اهل علم در ماه رمضان به تفریح بروند من خطا کردم! چیزی از اهل علم ندیدم؛ ذکر مصیبت کرده فرود آمدم.