پرویز شیخطادی کارگردان سینمای کشورمان و کارگردان فیلم «شکارچی شنبه» در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی فارس درباره فعالیتهای فرهنگی و هنری در حوزه فلسطین و بهویژه سینما گفت: ساختار سیستم مدیریت فرهنگی کشور ما یک ساختار سرمایهمحور است و از سرمایه دیکته میشود و به اندیشهسازی و دستورالعمل میرود و ساختار از بالا به پایین نداریم و چند سالی است از سرمایه به سمت اندیشه میرویم.
وی افزود: برای همین کیفیت کارها پایین است و بیکیفیت شدهاند و یا خنثی هستند یا در مسیری هستند که زیاد مفید جامعه واقع نمیشوند و اگر کاری شده کارهای چریکی و فردی و روی غیرت شخصی و فردی بوده است.
* کارهایی مثل «شکارچی شنبه» و «33 روز» مثل شهاب میآیند و میروند
شیخطادی با بیان اینکه کارهایی مثل «شکارچی شنبه» و «33 روز» مثل شهاب میآیند و میروند، تاکید کرد: این نیازمند آن است که فضای ژئوپلتیک جهان را متوجه بشویم و به نظرم هنرمندان باید در معرض اطلاعات قرار بگیرند و این مهندسی و نظاممندی باید از سوی مدیریت فرهنگی باید انجام شود.
وی افزود: مدیریت فرهنگی باید نگاه سرمایهمحور را برای اهداف جهان اسلام مهار کند و این سرمایه را هدایت و تقسیمبندی کند و بخشی از آن را به مباحث جهان اسلام و فلسطین اختصاص دهند.
این کارگردان سینمای ایران در پاسخ به اینکه چرا کارگردانان یک کار درباره فلسطین کرده و آن را رها میکنند، گفت: ما هم نیروی بالفعل و هم نیروی بالقوه داریم اما از این نیرو نمیتوانیم استفاده کنیم.
وی افزود: این فیلمسازی یک چرخه و زنجیره است لذا نمیتوانیم جدا از حوزه سرمایهکاری انجام دهیم و سرمایه در نظام اقتصاد فرهنگی کنونی ما مهار نشده است و به هر سویی میرود و با ویژگی که تصمیمگیران سرمایهداری تعیین میکنند تبدیل به فیلم میشود لذا آماری از اینکه باید چه مسیری را برویم ندارد.
شیخطادی ادامه داد: این امر را فیلمساز نمیتواند تبیین کند و او تنها میتواند نمونه کار نشان بدهد و توانمندی سینما را نشان بدهد اما کسانی که تصمیمگیر هستند و اهرم سیاست و امکانات را دارند باید اقدام کنند.
وی تاکید کرد: اگر من به عنوان فیلمساز همه اهرمها را با هم داشتم و فرصت فراهم بود که سالی یک فیلم در این حوزه بسازم، آن وقت میشد پرسید که چرا کارگردان کاری نساخته است اما الان دلیلی برای مطالبه از کارگردان وجود ندارد.
* تا تصمیمی از سوی سیاستگذاران نباشد اندیشه و محتوای فیلمها برای جهان اسلام نخواهیم داشت
شیخطادی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا محتوا و داستان برای کارگردانی که بخواهد در این عرصه کار کند وجود دارد، گفت: اندیشه از اضلاع این هندسه است که مثلاً اگر قرار باشد مدیریت فرهنگی که امکانات دارند تصمیم بگیرد سالی چند فیلم در حوزه جهان اسلام داشته باشیم آن موقع حلقه بعدی شکل میگیرد که بر این اساس میشود فکر و اندیشه تولید کرد.
وی افزود: آنگاه میتوان وزارت خارجه و حوزههای پژوهشی را پای کار آورد و هنرمند را به سمت مسایل پژوهشی هدایت کرد تا فیلم ساخته شود اما از لحاظ انگیزه ما به اندازه کافی آدمهای انگیزهدار داریم و در محتوا و ساختار ثابت شده که توانمندی در سینماگران وجود دارد.
* فیلمسازی درباره فلسطین پس از یک دهه جواب میدهد
کارگردان «شکارچی شنبه» درباره نتیجه چنین فیلمهایی و مشکلات اکران آنها گفت: ما مخاطب و سبک دانش و فرهنگ مخاطب داخل را با مخاطب جهان اسلام و عرب و... تفکیک نمیکنیم؛ «شکارچی شنبه» ساخته نشد که در داخل اکران بگیرد و داخل سود ببرد و در داخل به دنبال فروش باشد.
وی افزود: ما نباید آثاری که قرار است در این حوزهها شکل بگیرد پیامدش سود در داخل باشد بلکه این آثار ارزش افزوده دارند و اگر در این آثار با فرآیند سینمایی غرب مقابله به مثل میکنیم و بازدارندگی ایجاد میکنیم مسلماً تبعات بهتری خواهد داشت.
شیخطادی ادامه داد: من مطالعاتی داشتم و دیدهام که اگر علیه یک کشور فیلم بسازند، سرمایهگذاری و ورودی علم به آن کشور کمتر میشود و تخریب یک کشور توسط فیلم تبعات سیاسی، اقتصادی و علمی دارد و اینها باید درک شود و وقتی ما مقابله به مثل میکنیم شاید تصور بشود که ما در داخل در اکران نتوانستیم کار کنیم اما نباید توقع این چنین داشت بلکه بازدارندگی ایجاد می کند که در بلندمدت برای ما سودمند است.
وی با بیان اینکه فیلمی که درباره فلسطین میسازیم بذری است که پس از یک دهه جواب میدهد، گفت: وقتی جهان اسلام را نسبت به خودمان آگاه میکنیم و آنها را نسبت به دشمن آگاه میکنیم آگاهی افکار عمومی جهان موجب تغییر نظر آنها به کشور میشود.
شیخطادی افزود: اگر کمپانیهایی در ایران بودند که مثلاً در پاسخ به 300 چند فیلم در سال میساختند، امروز کمتر علیه ما فیلم ساخته میشد.