حدیث/ لزوم آرامش و طمانینه در نماز

سرویس دین و آئین پایگاه 598 - عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: بَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ ص جَالِسٌ فِي الْمَسْجِدِ إِذْ دَخَلَ رَجُلٌ فَقَامَ يُصَلِّي فَلَمْ يُتِمَّ رُكُوعَهُ وَ لَا سُجُودَهُ فَقَالَ ص نَقَرَ كَنَقْرِ الْغُرَابِ‏ لَئِنْ مَاتَ هَذَا وَ هَكَذَا صَلَاتُهُ- لَيَمُوتَنَّ عَلَى غَيْرِ دِينِي.

ترجمه: ابو جعفر باقر (ع) گفت: رسول خدا (ص) در مسجد نشسته بود كه مردى وارد مسجد شد و به نماز ايستاد، امّا نه ركوع او كامل بود و نه سجده‏هاى او(آرامش و طمانینه نداشت1). رسول خدا گفت: همانند زاغ نوك خود را بر زمين مى‏گذارد و بر مى‏دارد.بخدا سوگند كه اگر اين مرد با همين روش بميرد، بر آئين من نخواهد مرد.