خبرگزاری آنا نوشت:
البته پاسخ متواضعانه او با یک
رفتارمتواضعانه تکمیل میشود؛ آنجا که ما با سماجت سئوالی درباره بحث
هستهای میپرسیم و پاسخی روشن از او میگیریم و وقتی که متوجه میشود ما
تا میانه راه بدون کفش روی آسفالتهای داغ او را همراهی کردهایم
بالافاصله میایستد و میگوید...
** "khamenei.ir" دو روز قبل از ماه
مبارک در خبری مینویسد:" امسال نيز به روال سالهای گذشته از ابتدای ماه
مبارك رمضان نماز جماعت ظهر و عصر به امامت حضرت آیتالله خامنهای با حضور
اقشار مختلف مردم در حسينيه امام خمينی رحمهالله اقامه میشود" و از
اینجاست که شوری از جنس نماز جمعه هایی که به اقامت "آقا" برگزار میشود
در دلمان میافتد و بقیه ماجرا ...
** نزدیک اذان ظهراست که به محوطه بیت
میرسیم و خوشباورانه از زمان حرکت به این میاندیشیم که حداقل
میتوانیم در صفوف آخرنمازگزاران در حسینیه امام خمینی(ره)، نماز را اقامه
کنیم و بعد از آن چشمانمان به جمال اماممان آنهم از دور روشن میشود؛غافل
از اینکه هستند عاشقانی که از صبح به آنجا آمده و خیلی زودتر از اینها،
نیت ما را خواندهاند. البته برای ما اقامه نماز در حیاط بیرونی بیت به
امامت رهبرانقلاب هم توفیقی است که قدرش را به خوبی میدانیم.
** حال و هوای خاص خودش را دارد،
نمازخواندن به امامت "آقا"، آنهم در محل اقامت "آقا" و از همه مهمتر گوش
دادن به صوت دلنشین"آقا". رهبر انقلاب با متانت و آرامش همیشگی نماز اول را
به پایان میرسانند و پس از دعای ماه مبارک، احکامگوی "زلال احکام" سیما
یعنی حجت الاسلام فلاحزاده با همان لهجه معروفش برای مامومین روزه دار از
احکام روزه میگوید و ...
** به غیر از مردم، هستند مسئولینی که
اقامه 2 وعده نماز در یک روز ماه مبارک به اقامت رهبر انقلاب را برای خود
غنیمتی ارزشمند میدانند. سردار وحیدی وزیر دفاع، سعید جلیلی رئیس
شورایعالی امنیت ملی و ... از این دست مسئولین هستند و البته در این بین،
وجه مشترک این دو مسئول با ما، اقامه نماز در صفوف آخر محوطه بیرونی حسینیه
امام خمینی (ره) است.
** همه حرکاتش پس از اقامه نماز، زیر
نظر نمازگزاران است و البته 2 خبرنگار نمازگزار بیش از دیگران رفتارش را
نظاره میکنند. بین 2 نماز، قرآن جیبیاش را درمیآورد و مشغول قرائت
آیات الهی میشود و بلافاصله پس از اتمام نماز عصر، خود را به او
میرسانیم. گرچه او در بین اهالی رسانه کمتر حاضر میشود اما پس از معرفی
خود به عنوان خبرنگار، به گپ و گفت با او مشغول میشویم و او هم با متانت
میشنود و پاسخ میدهد.
** دبیر شورایعالی امنیت ملی که این
روزها در بین مردم به نماد مقاومت انقلابی در حوزه سیاست خارجی تبدیل شده،
از محوطه محل اقامه نماز خارج میشود و در حالی که زمزمههای نمازگزاران
درباره کاندیداتوری احتمالی او در انتخابات شنیده میشود، از ما میشنود:
"شما الان به یکی از گزینههای جدی جریان انقلاب و گفتمان سوم تیر برای
ریاست جمهوری یازدهم مطرح هستید؛ پس چرا هیچگونه اعلام موضعی در این باره
نمیکنید؟" و در ادامه جواب متواضعانه او همراه با لبخند دیگر جایی برای
ادامه این بحث نمیگذارد"من کارگر این نظام هستم و ..."
** البته پاسخ متواضعانه او با یک
رفتار متواضعانه تکمیل میشود؛ آنجا که ما با سماجت سئوالی درباره بحث
هستهای میپرسیم و پاسخی روشن از او میگیریم و وقتی که متوجه میشود ما
تا میانه راه بدون کفش روی آسفالتهای داغ او را همراهی کردهایم بلافاصله
میایستد و میگوید" این جسارت است که من با کفش ایستادهام و شما بدون
کفش هستید" و با ما خداحافظی میکند و تنهایی به سمت محل کارش میرود.