انشقاق اصولگرایان،'تهدیدی'برای اصلاح‌طلبان!

عصرامروز/ روح‌الله چهره‌افروز: یکی از ترفندهای همیشگی احزاب سیاسی برای شکست احزاب مخالف در آستانه انتخابات های مهم، "القاء اختلاف و دو دستگی در حزب رقیب است" اتفاقی که همواره در آستانه برگزاری انتخابات های مهم و تاثیرگذار در کشور رخ می دهد.

این بار نیز اصلاح طلبان در آستانه یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کشور، با آگاهی از برخی اختلافات درونی اصولگرایان، بر این نکته تاکید کرده و با بزرگ نمایی آن سعی می کنند تا حریف را در انتخابات آتی شکست دهند.

اما سوال اصلی اینجاست که تا چه میزان انشقاق اصولگرایان می تواند به پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات ۹۲ کمک کند؟
 
برای پاسخ به این سوال باید کمی به عقب برگردیم؛ انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی در حالی با حضور باشکوه مردم در اسفندماه سال ۹۱ برگزار شد، که از ماه ها پیش از برگزاری این انتخابات، برخی اصلاح طلبان با اعلام تحریم و عدم کاندیداتوری نمایندگان حزب متبوعشان، این سیاست را پیش گرفتند که "در صورت عدم حضور اصلاح طلبان در صحنه های سیاسی و انتخاباتی کشور، رقابت جدی میان کاندیداها شکل نگرفته و در نتیجه حضور مردم در انتخابات کم رنگ می شود" البته در این میان تعدادی از اصلاح طلبان نیز اعلام کانداتوری کردند تا این حزب، همه تخم مرغ های خود را در سبد تحریم نگذارد؛ در نتیجه به دلیل اعلام کاندیداتوری برخی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس، سیاست القاء انشقاق در میان اصولگرایان هم پیش گرفته شد تا نتیجه اقداماتشان در هر ۲ حالت بررسی شود.

انتخابات مجلس شورای اسلامی با رقابت جدی گروه های مختلف اصولگرایان آغاز شد و در نهایت با رای حداکثری مردم، مجلس نهم نیز ردای اصولگرایی به تن کرد، تا هر دو سیاست انتخاباتی اصلاح طلبان شکست بخورد.

انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی، یکی از ماندگارترین انتخابات های عمر انقلاب اسلامی ایران شد که قطعا یکی از بازنده های اصلی آن اصلاح طلبان بودند.

این انتخابات نشان داد که اختلاف دیدگاه در جبهه اصولگرایی و انشقاق در آن نه تنها موجب کسالت سیاسی در کشور نشد، بلکه مرگ سیاسی اصلاح طلبان را رقم زد.

اختلاف دیدگاه اصولگرایی در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی موجب شد تا قدرت انتخاب و تصمیم گیری مردم بالا برود و از میان کاندیاهای مطرح، فرد مورد علاقه خود را انتخاب کنند.

در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نیز همین معادله برقرار خواهد بود و مردم با آگاهی کامل از اقدامات خصمانه اصلاح طلبان تندرو در سال ۸۸، از میان کاندیداهای اصولگرا با دیدگاه ها و عقاید مختلف، یکی را بر می گزینند.

در نتیجه آنچه که امروز اصلاح طلبان درصدد القا آن هستند (انشقاق در جبهه اصولگرایی) احتمالا بیش از آنکه در انتخابات ۹۲ به نفعشان باشد به ضررشان خواهد بود؛ چه آنکه در صورت لزوم اتحاد اصولگرایی نیز می تواند یکی از گزینه های قطعی باشد!