به گزارش رجانيوز، اين بار هم محمود شهرياري زحمت زنده كردن اين بحث را كشيد؛ زحمتي كه او در اين چند سال اصرار عجيبي بر تقبل آن داشته است! محمود شهرياري در ويژه برنامه عيد مبعث شبكه تهران از مهمان برنامه پرسيد: «همسر شما شبيه چه ميوه اي است؟!»
پرسيدن اين سوال موجب شد تا اميرجعفري كه مهمان برنامه بود به مجري اعتراض كند و رسانه ها نيز به انتقاد از اين موضوع بپردازند. دامنه دار شدن اين اعتراضات سبب شد تا سعيد مقيسه مدير جديد شبكه تهران به خبرنگار يك خبرگزاري بگويد: «اولاً در هر برنامهای ممکن است اتفاقات ناخوشایندی بیفتد و شبکه لزوماً از همه اتفاقاتی که در برنامه افتاده است، دفاع نمیکند. از جمله نکتهای که شما گفتید و واقعاً قابل دفاع نیست. اشتباهاتی که برخی مواقع در برنامههای زنده میافتد، رایج است. ما سعی میکنیم عوامل با تمرین و توجه بیشتر از این اشتباهات ناآگاهانه جلوگیری کنند و کمتر دچار این اشتباهات شویم.»
اگرچه همين كه يكي از مديران صدا و سيما اشتباه زيرمجموعه خود را پذيرفته است جاي تقدير دارد اما به نظر مي رسد وقتي اين اشتباهات به تكرار مي افتند، حتي اگر پذيرش اشتباه هم تكرار شود، مشكلي حل نخواهد شد.
آيا واقعاً اشتباهاتي از اين دست كم اتفاق افتاده است؟ و آيا اين اشتباهات با «تمرین و توجه بیشتر عوامل» مرتفع خواهد شد؟ و اصلا آيا اطلاق صفت «ناآگاهانه» به اين دست اتفاقات كاري درست است؟ و آيا براي نمونه آيا اين دست تمهيدات توانسته در مورد همين مجري فوق الذكر نتيجه بدهد؟
نيمه شعبان سال گذشته نيز چنين اتفاقي در همين شبكه تلويزيوني روي داد و مجموعه 6 نفري مجريان تلويزيون با صحنه گرداني همين مجري به انواع حركات سخيف و دون شان رسانه ملي پرداختند كه آن هم با همين دست توجيهات به فراموشي سپرده شد. حال آنكه همان موقع هم اين مجري كارنامه پري در اين زمينه داشت. در اين مواقع معمولا حذف چند ماهه مجري از آنتن شبكه و يا تبعيد او به شبكه هاي استاني يا جام جم راه حلي است كه به ذهن مديران مي رسد. البته همان مجري باز هم از همان دست اشتباهات «ناآگاهانه» را تكرار مي كند و باز روز از نو و روزي از نو!
اگر ليستي از مجرياني كه توسط خود رسانه ملي چهره شده اما در نهايت به اعمال و گفتار ضد ارزشي روي آورده اند، تهيه شود خواهيم ديد كه مشكل به چرخه نادرست گزينش و ترقي مجري ها در صدا و سيما بر مي گردد. به نظر مي رسد رسانه ملي براي هرچه كمتر كردن اين اتفاقات چاره اي ندارد جز اينكه مشكل را از سرچشمه حل كند. توجه به مباني اعتقادي مجريان مي تواند گامي در اين مسير باشد. تا وقتي خوش سر و زبان بودن، برخورداري از زيبايي ظاهري،توانايي يكي به دو كردن با مهمانان و قابليت هايي از اين دست عامل انتخاب و ترقي مجريان تلويزيوني است نمي توان اميدي به حل ريشه اي مشكلات داشت.
اگر رسانه ملي خود اقدام به گزينش و تربيت مجري كند و دانشكده صدا و سيما در اين زمينه ورود داشته باشد مي توان اميدوار بود كه اين اشتباهات «ناآگاهانه» كه «در برنامههای زنده رایج است» كمتر اتفاق بيفتد!