نتايج پژوهش آنلاين نشان داده بود كه ميانگين زماني از آخرين باري كه يك بزرگسال با دست به نوشتن پرداخته حدود 41 روز بوده و همچنين اين كه از هر سه تن، يكي براي بيش از شش ماه متن كاملي ننوشته است.
به گفته دو سوم از 2000 شركتكننده در اين پژوهش، تنها چيزهاي به حالت نوشتار درآمده توسط آنها يك مجموعه خطوط شتابان براي يادآوري چيزهاي رايج بوده است.
بيش از نيمي از شركتكنندگان اذعان كردند كه دست خط آنها بطور چشمگيري بد شده و از هر هفت تن، يكي از دست خود شرمسار بود.
از هر 10 تن نيز چهار مورد بر متن پیشبینی شده براي املاي درست تكيه داشته و يكي از هر چهار تن نيز محاورهاي يا با اختصارات مينوشتند.
امروزه ايجاد ليست خريد، يادداشتبرداري در جلسات و حتي تبريكات توسط ابزار الكترونيكي انجام ميشود.
به گفته يك سوم از اين شركتكنندگان، حتي در زمان نوشتن چيزي، معمولا بازخواني آن نيز براي خود اين افراد مشكل شده است. جالب اينكه از ميان هر شش انگليسي، يك تن معتقد بوده كه ديگر نيازي به آموزش دست خط در مدارس نيست!
نتيجهگيري شگفتانگيز در درازمدت اين است كه نسل آينده احتمالا كاملا بر صفحه كليد براي برقراري ارتباط تكيه خواهند داشت.