انسان نباید به وسیله سیئات و ندامتهای بعدی حسنات خود را از بین ببرد و بگوید چرا ما این کار را کردیم، اگر کسی چهار تا کار خلاف و چهار تا ضعف دید نباید بگوید چرا برای جبهه و انقلاب زحمت کشیدیم، اگر انسان کاری را برای رضای خدا کرد، با خلاف کردن دیگران که پشیمان نمی‌شود.
به گزارش 598 به نقل از رسا، حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی امروز در جمع علما و روحانیان حوزه علمیه در مسجد اعظم قم به ادامه تفسیر سوره مبارکه نمل پرداخت.
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به آیه شریفه «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ» گفت: حسنه یعنی چیزی که عقل و نقل بپذیرد و شریعت آن را امضا کرده و به آن دستور دهد، مصادیق فراوانی دارد و مصداق کامل آن ولایت اهل بیت علیهم‌السلام است که در سوره مبارکه شوری ذیل آیه 23 « ذلِکَ الَّذی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً» مصداق کامل حسنه طبق قرینه‌ای که آن را همراهی می‌کند، مودّت و ولایت اهل بیت علیهم‌السلام است.
در قیامت نمی‌گویند چه کرده‌ای می‌گویند چه آورده‌ای
این استاد عالی حوزه علمیه قم ابراز داشت: عمده در این آیه تعبیر از «جاء بالحسنة» است، نفرمود اگر کسی کار خوبی کند چنین می‌شود، بلکه باید به قدری آن کار خوب را حفظ کند تا در قیامت در دستش باشد. اینکه امام رضوان الله علیه می‌فرمود معیار حال فعلی افراد است، در قیامت هم معیار حال فعلی افراد در آنجا است، می‌گویند چه آورده‌ای نه آنکه چه کرده‌ای، خیلی‌ها کار خوبی کرده‌اند ولی آن را به بدی مبدل ساخته‌اند، معیار این است که انسان حسنه‌ای انجام دهد، به آن رغبت داشته باشد، از آن محافظت کند و وقتی وارد صحنه قیامت شد آن حسنه را در دست داشته باشد و این کار آسانی نیست، انسان باید همه اعمال را لله انجام دهد و مواظب باشد چیزی کم نیاورد.
این مفسر برجسته قرآن کریم گفت: انسان نباید به وسیله سیئات و ندامتهای بعدی حسنه را از بین ببرد و بگوید چرا ما این کار را کردیم، اگر کسی چهار تا کار خلاف و چهار تا ضعف دید نباید بگوید چرا برای جبهه و انقلاب زحمت کشیدیم، اگر انسان کار را برای رضای خدا کرد، با خلاف کردن دیگران که پشیمان نمی‌شود. کسی که برای رضای خدا زحمت بکشد، مزدش که علوم الهی است را فرا می‌گیرد و این علم هم حافظ اوست، اگر هم عده‌ای حرفی بزنند و یا حادثه‌ای هم پیش بیاید به خاطر این است که دنیا غیر از این نیست، دنیا مجموعه‌ای از این تلخی و شیرینی‌ها و به تعبیر عطار، فرازها و فرودها است.
حضرت آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: اگر کسی کار خیری کرد و این کار را نگه داشت و نگذاشت آسیب ببیند مهم است؛ ممکن است کسی باغبان خوبی باشد و گل زیبایی پرورش دهد اما اگر مرتب به آن گل دست بزند پلاسیده می شود، در روایات داریم اگر کار خوبی برای رضای خدا انجام داده، هر بار که این کار را برای دیگران تعریف کند، مثل این است که یکبار به این برگ گل دست بزند که کم کم پژمرده می شود، اما اگر دیگران بگویند معطرتر می‌شود.
تفسیری از شعر حافظ
وی افزود: اصلا برگ گل برای این است که به آن دست نزنند، اگر گفتند «در کار گلاب و گل حکم ازلی این شد آن شاهد بازاری این پرده نشین باشد»، مربوط به دختر و پسر است، پسر مثل گلاب است که اگر در جامعه مطرح باشد خود را حفظ می‌کند اما همین قطرات گلاب که در برگ گل هست یعنی دختر، باید در حجاب باشد، اگر دست به‌آن بخورد پلاسیده می شود، یعنی مرد می‌تواند بازاری باشد ولی زن باید در پرده باشد و برداشتن این پرده حجاب موجب پلاسیدگی او می شود.
حضرت آیت الله جوادی آملی گفت: کسی که کار خیری را انجام داد و به گونه‌ای بود که در تامّه موت، برزخ و قبر و قیامت از بین نرفت، کارش الهی بوده است چون کار الهی می‌ماند؛ «ما عندکم ینفد و ما عندالله باق» و چنین کسی از فزع روز قیامت که در سوره انبیا از آن تعبیر به فزع اکبر شده است در امان می‌ماند.
این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به آیه شریفه «وَمَن جَاء بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ» خاطرنشان کرد: آنکه کار بدی کرده و با توبه اصلاح نکند، آن کار بد بر اساس آیه شریفه «سَیُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»، نظیر طوق لعنت بر گردن او و در قیامت گردن‌گیر او است، مستکبری که عمری را با فساد گذرانده ـ با توجه به آیات قرآن ـ از گذشته و از آینده خود خبر ندارد و چون از شانه تا چانه او با غل و زنجیر بسته شده و سر به هوا (مُقمَح) و متحیر مانده است، زیر پای خود را هم نمی‌بیند و چنین کسی را به صورت دمر در آتش می‌افکنند.
وی افزود: در مورد حسنه جزاء نمی‌آید چون جزاء با عمل تساوی دارد و خداوند همیشه برای حسنه پاداش بیشتری می‌دهد لذا سخن از جزا نیست اما در مورد سیئه صحبت از جزا می‌شود چون جزای سیئه مساوی با سیئه است.
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به آیه شریفه «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ» گفت: حسنه یعنی چیزی که عقل و نقل بپذیرد و شریعت آن را امضا کرده و به آن دستور دهد، مصادیق فراوانی دارد و مصداق کامل آن ولایت اهل بیت علیهم‌السلام است که در سوره مبارکه شوری ذیل آیه 23 « ذلِکَ الَّذی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً» مصداق کامل حسنه طبق قرینه‌ای که آن را همراهی می‌کند، مودّت و ولایت اهل بیت علیهم‌السلام است.
در قیامت نمی‌گویند چه کرده‌ای می‌گویند چه آورده‌ای
این استاد عالی حوزه علمیه قم ابراز داشت: عمده در این آیه تعبیر از «جاء بالحسنة» است، نفرمود اگر کسی کار خوبی کند چنین می‌شود، بلکه باید به قدری آن کار خوب را حفظ کند تا در قیامت در دستش باشد. اینکه امام رضوان الله علیه می‌فرمود معیار حال فعلی افراد است، در قیامت هم معیار حال فعلی افراد در آنجا است، می‌گویند چه آورده‌ای نه آنکه چه کرده‌ای، خیلی‌ها کار خوبی کرده‌اند ولی آن را به بدی مبدل ساخته‌اند، معیار این است که انسان حسنه‌ای انجام دهد، به آن رغبت داشته باشد، از آن محافظت کند و وقتی وارد صحنه قیامت شد آن حسنه را در دست داشته باشد و این کار آسانی نیست، انسان باید همه اعمال را لله انجام دهد و مواظب باشد چیزی کم نیاورد.
این مفسر برجسته قرآن کریم گفت: انسان نباید به وسیله سیئات و ندامتهای بعدی حسنه را از بین ببرد و بگوید چرا ما این کار را کردیم، اگر کسی چهار تا کار خلاف و چهار تا ضعف دید نباید بگوید چرا برای جبهه و انقلاب زحمت کشیدیم، اگر انسان کار را برای رضای خدا کرد، با خلاف کردن دیگران که پشیمان نمی‌شود. کسی که برای رضای خدا زحمت بکشد، مزدش که علوم الهی است را فرا می‌گیرد و این علم هم حافظ اوست، اگر هم عده‌ای حرفی بزنند و یا حادثه‌ای هم پیش بیاید به خاطر این است که دنیا غیر از این نیست، دنیا مجموعه‌ای از این تلخی و شیرینی‌ها و به تعبیر عطار، فرازها و فرودها است.
حضرت آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: اگر کسی کار خیری کرد و این کار را نگه داشت و نگذاشت آسیب ببیند مهم است؛ ممکن است کسی باغبان خوبی باشد و گل زیبایی پرورش دهد اما اگر مرتب به آن گل دست بزند پلاسیده می شود، در روایات داریم اگر کار خوبی برای رضای خدا انجام داده، هر بار که این کار را برای دیگران تعریف کند، مثل این است که یکبار به این برگ گل دست بزند که کم کم پژمرده می شود، اما اگر دیگران بگویند معطرتر می‌شود.
تفسیری از شعر حافظ
وی افزود: اصلا برگ گل برای این است که به آن دست نزنند، اگر گفتند «در کار گلاب و گل حکم ازلی این شد آن شاهد بازاری این پرده نشین باشد»، مربوط به دختر و پسر است، پسر مثل گلاب است که اگر در جامعه مطرح باشد خود را حفظ می‌کند اما همین قطرات گلاب که در برگ گل هست یعنی دختر، باید در حجاب باشد، اگر دست به‌آن بخورد پلاسیده می شود، یعنی مرد می‌تواند بازاری باشد ولی زن باید در پرده باشد و برداشتن این پرده حجاب موجب پلاسیدگی او می شود.
حضرت آیت الله جوادی آملی گفت: کسی که کار خیری را انجام داد و به گونه‌ای بود که در تامّه موت، برزخ و قبر و قیامت از بین نرفت، کارش الهی بوده است چون کار الهی می‌ماند؛ «ما عندکم ینفد و ما عندالله باق» و چنین کسی از فزع روز قیامت که در سوره انبیا از آن تعبیر به فزع اکبر شده است در امان می‌ماند.
این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به آیه شریفه «وَمَن جَاء بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ» خاطرنشان کرد: آنکه کار بدی کرده و با توبه اصلاح نکند، آن کار بد بر اساس آیه شریفه «سَیُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»، نظیر طوق لعنت بر گردن او و در قیامت گردن‌گیر او است، مستکبری که عمری را با فساد گذرانده ـ با توجه به آیات قرآن ـ از گذشته و از آینده خود خبر ندارد و چون از شانه تا چانه او با غل و زنجیر بسته شده و سر به هوا (مُقمَح) و متحیر مانده است، زیر پای خود را هم نمی‌بیند و چنین کسی را به صورت دمر در آتش می‌افکنند.
وی افزود: در مورد حسنه جزاء نمی‌آید چون جزاء با عمل تساوی دارد و خداوند همیشه برای حسنه پاداش بیشتری می‌دهد لذا سخن از جزا نیست اما در مورد سیئه صحبت از جزا می‌شود چون جزای سیئه مساوی با سیئه است.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
