کپرنشینی در یک بندر تجاری + عکس

"وارثان فراموش شده" عنوان مطلبی است که یکی از دانشجویان دانشگاه چابهار در وبلاگ خود نوشته و در آن به شرح بازدید خود از خانه‌های کپری مقابل اسکله شهید کلانتری چابهار پرداخته است.

آنچه که باعث قوت این مطلب شده، انتشار تصاویری از این خانه‌های به اصطلاح کپری همراه با ساکنان آن است که در ادامه این خانه‌ها با تصاویری از ساختمان‌های اعیانی اطراف مقایسه شده است.

این مطلب که در حقیقت گزارشی از وضعیت اسفناک برخی از هم‌وطنان ماست در ادامه آمده است و رجانیوز آمادگی انتشار توضیحات مسئولان استانی را دارد.

وارثان فراموش شده

همیشه وجود کپرهای روبروی اسکله شهید کلانتری (نزدیک‌ترین کپرها به دانشگاه) عذابم می‌داد، روزی تصمیم گرفتم با دوستم سری به آنجا بزنیم و ببینیم چه کسانی آنجا زندگی می‌کنند.

همین طور که از دانشگاه حرکت کردم با خود می‌گفتم شاید ساکنان این کپرها، پاکستانی و افغانی هستند، هنوز که به مقصد نرسیده بودم، پسرک کوچکی را دیدم، چگونه توصیفش کنم، از لباس پوسیده‌ای که بر تن داشت یا پاهای برهنه‌اش که حالا دیگر مثل سنگ سفت شده بودند.

رفتم جلو و سلام کردم و با اشاره به کپرها از او پرسیدم که خانه شما آنجاست؟پاسخش مثبت بود. گفتم می خواهیم سری به خانه شما بزنیم. نزدیک کپرها که رسیدیم داخل کپر چند تا کودک را دیدیم که سر خوردن پنیر کوچکی آن هم بدون نان، دعوا داشتند.

این صحنه را که دیدم فهمیدم از مسلمانی جز نامی برایم نمانده چرا که پیامبر فرمودند: "هرکس شب سیر بخوابد و همسایه‌اش گرسنه مسلمان نیست". دیگر زبانم بند آمده بود، نمی‌دانستم چه باید بگویم، می‌خواستم از مشکلات‌شان بپرسم اما آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است.

از مادرشان سوال کردم که چرا سیم برقی به داخل کپر نمی‌کشید؟ گفت: ما که نمی‌توانیم سیم برقی از این تیر برق‌ها بکشیم؛ حالا گیرم که بکشیم، کولر ، یخچال و... را با کدام پول بخریم؛ ما شکم این بچه‌ها را هم نمی‌توانیم سیر کنیم.

گفتم آب از کجا می‌آورید؟ پاسخ داد: از همین ماشین‌هایی که تانکر دارند و داخل پمپ بنزین می‌آیند (پمپ بنزین منطقه) آب بر می‌داریم، که معلوم هم نیست چه جور آبی است؛ آب فاضلابه یا آب شوره؛ تازه خیلی باید خوش شانس باشی تا بعضی وقتا آب شیرین گیر بیاوری.

گفتم پول یارانه‌ها را کجا مصرف می‌کنید؟ گفت: پول یارانه پول خرید نان هم نمی‌شود.

حالا روی سخن به مسئولانی است که زندگی این افراد اصلا برای‌شان اهمییتی ندارد، که بخواهند کاری کنند.

مگر یک سیم برق کشیدن و یک کولر چقدر هزینه دارد که این‌ها در این هوای گرم و شرجی نباید داشته باشند. اصلا برق و کولر هیچ، شهردار نمونه کشوری نمی‌تواند لااقل یک چادر سالم در اختیار این خانواده‌ها قرار دهد تا از این وضعیت بغرنج اندکی خلاصی یابند؟

بهتر نبود پولی را که برای بنر زدن سر چهار راه‌ها به مناسبت سال تولید ملی خرج کرده‌اند ،خرج محرومان شهر می‌کردند، شاید هم فکر کرده‌اند با بنر زدن دارند از سال تولید ملی حمایت می‌کنند!

ساختمان شهرداری را که نگاه می کنی کاخ سعد آباد جلوی چشمانت می‌آید.