سهم خواهان متحد اولین بذر تفرقه را کاشتند

انتخابات مجلس شورای اسلامی در حالی آغاز شد که پیش از انتخابات ، اصولگرایان با ایجاد یک سازو کار با تجربیات انتخابات مجلس هشتم ، اقدام به تشکیل جبهه متحد اصولگرایی نموده اند و دیگر جریان های سیاسی به نحوی دیگر.

این ساختار اصولگرایان پس از مدتی به دلیل درخواست و فشار گروه اندکی از اصول گرایان تغییر پیدا نمود و بزرگان نیز با مصلحت اندیشی و نگرانی از احتمال بروز اختلاف در بدنه اصولگرایی با این درخواست موافقت نموده اند. سهم خواهی این گروه اندک باعث گردید بخشی از اصولگرایان در انتقاد به این عمل و همچنین حضور افرادی در بدنه اصلی جبهه متحد که در فتنه 88  عملکرد مناسبی نداشته اند ، اقدام به تشکیل جبهه ای با نام پایداری بنمایند.

از زمان تشکیل این جبهه در دل جریان اصولگرایی با محوریت علامه مصباح یزدی ، فضای رقابتی در انتخابات نهم مجلس بیش از پیش پرشور گردید و در همین هیاهو های انتخاباتی بداخلاقی هایی نیز شد و کدورت هایی در بین اصولگرایان بوجود آورد .

اعضای جبهه متحد بارها حرف از وحدت زدند بعضی از روی حسن نیت و اقلی برای هضم و یا حذف جبهه پایداری و همگی آنها استدلال واحدی داشتند: اتحاد بین اصولگرایان و نگرانی از روی به کار آمدن دیگر جریان های سیاسی و حضور مردان خاکستری فتنه 88 و جریان انحرافی در مجلس نهم .

نگرانی جبهه متحد شاید در فرض قابل دفاع بود ولی آنچه در عرصه عمل و انتخابات پیش آمد خلاف این فرض بود بگونه ای که در تهران که بیشترین اختلاف در لیست دو گروه اصولگرایان بود فقط 2 نفر خارج از لیست اصولگرایان موفق به رای اعتماد از سوی مردم شدند و در شهرستان ها نیز حتی بعضی از افراد شاخص اصلاح طلبان که در دورهای گذشته نماینده مجلس بودند موفق به کسب رای اعتماد از سوی مردم نشدند.
انتخابات مجلس نهم شورای اسلامی با همه رقابت ها، با پیروزی ملت ایران و اعتماد مردم به لیست اصول گرایان و افراد مستقل  به پایان رسید و بحث های انتخاب اعضای هیئت رئیسه پیش از هر مسئله ای در بین منتخبین مردم در اولویت قرار گرفت.

فراکسیون رهروان ولایت یک ماه قبل از تشکیل رسمی مجلس نهم در یک اقدام پیش دستانه تشکیل گردید و با دعوت از کلیه اشخاص با سلایق مختلف از اصلاح طلبان گرفته تا نمایندگان اقلیت های مذهبی با محوریت انتخاب آقای (*) به عنوان رئیس مجلس کار خود را شروع نمود. اگرچه انتخاب نام رهروان ولایت برای این فراکسیون برگرفته از گفتمان اصولگرایی می باشد اما هدف آن در عمل نشانی از این گفتمان ندارد.


سوال اصلی اینجاست که چطور دیروز در فضای رقابت های انتخاباتی این گروه سهم خواه دم از وحدت می زدند و امروز که رقابت ها به پایان رسیده است و نیاز به وحدت و همدلی می باشد و درحالی مقام معظم رهبری در پیامی به مجلس نهم شاخص های مجلس موفق  را  وحدت و انسجام ملی در مجلس و پرهیز از چالش های ناموجه معرفی می کنند ، دبیر فراکسیون رهروان ولایت روز گذشته می گوید بر اساس تصمیم‌گیری ما قرار شد تصمیم امروز ما به صحن علنی مجلس برود؛ ما فکر می‌کنیم که با برخی مسائل و بداخلاقی‌هایی که شد دیگر ضرورتی برای اجتماعی دیگر میان اصولگرایان نیست .

برای پاسخ و درک بهتر می توان رجوع کرد به یکی از سخنان علامه مصباح در موضوع وحدت : گاهی کسانی که از شعار وحدت استفاده می کنند معنایش این است که هر چه من می گویم همه قبول کنید تا وحدت ایجاد شود این نوع وحدت می شود عین دیکتاتوری. البته مشخص است که چرا منادیان وحدت دیروز، امروز برای انتخاب هیئت رئیسه دیگر ضرورتی برای اجتماع میان اصولگرایان نمی بینند.



بهرحال انتخاب رئیس مجلس به عهده نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی است و اقدام این عزیزان به تشکیل یک فراکسیون با نام اصولگرایی و انتخاب شخصی برای تصدی ریاست مجلس و نایب رئیسی آن جای هیچ اشکالی نیست ولی نگرانی ها از این است که مجلسی که شروع کارش با این چالش ناموجه باشد احتمالا در آینده خواست های انقلاب و مردم بدلیل اختلاف ها به فراموشی سپرده شود و نمایندگان مجلس نتوانند به وظایف اصلی خود بپردازند.