ارادتی که تعجب خادمان حرم حضرت معصومه (س) را برانگیخت

به گزارش پایگاه خبری 598، آیت الله بهجت خاک کفش زائران حضرت معصومه (س) را به عنوان تبرک به سر و صورت خود می‌مالید که نشان از معرفت عمیق او به جایگاه ایشان و زائرانشان داشت.

خاطره‌ای عجیب آیت‌الله مصباح از ارادت آیت‌الله العظمی بهجت به حضرت فاطمه معصومه (س)

یکی از دوستان ما که نسبت سببی نیز با ما دارند و خادم افتخاری حرم حضرت معصومه (س) هستند، چنین نقل می‌کرد:

بیست یا سی سال پیش، پیرمردی روحانی و ساده‌زیست به کفشداری حرم می‌آمد. ما نیز در همان‌جا مشغول به خدمت بودیم.

روزی، در ایامی که باران باریده و کوچه‌ها گل‌آلود شده بود، آن پیرمرد به حرم مشرف شد. کفش‌هایش را به کفشداری سپرد، زیارت کرد و سپس بازگشت.

هنگامی که برای دریافت کفش‌های خود آمد، روی پیشخوانی که کفش‌ها بر آن قرار داده می‌شد، مقداری از گل‌های همراه کفش زائران ریخته بود.

آن روحانی دستان خود را بر روی همان خاک و گل‌ها گذاشت و سپس سر و صورت خود را به آن‌ها مالید!

در آن زمان، من ایشان را نمی‌شناختم و در دلم گفتم: «عجب آخوند ساده‌ای! خاک کفش زائرانی که در کوچه‌های گل‌آلود حرکت کرده‌اند چه ارزشی می‌تواند داشته باشد؟»

پس از مدتی که تحقیق کردم تا بدانم ایشان چه کسی است، دریافتم که آن شخص آیت‌الله بهجت بوده‌اند.

ایشان خاک کفش زائران حضرت معصومه (س) را برای تبرک بر سر و صورت خود می‌مالیدند.

این رفتار آیت‌الله بهجت چه علتی داشت و چه تفاوتی میان ایشان و دیگران ایجاد می‌کرد؟

پاسخ در میزان معرفت نهفته است!

آیت‌الله بهجت به مرتبه‌ای از شناخت دست یافته بودند که می‌دانستند حضرت معصومه (س) چه جایگاهی نزد خداوند دارند.

ایشان اعتقاد راسخ داشتند که حتی زائرانی که به حرم مشرف می‌شوند، به واسطه ارتباط با آن حضرت دارای ارزش و قداست می‌گردند؛ کفش زائران نیز ارزشمند می‌شود و خاکی که به واسطه کفش‌ها منتقل شده، برکت می‌یابد.

به همین دلیل، آیت‌الله بهجت آن خاک را به عنوان تبرک بر سر و صورت خود می‌مالیدند؛ چرا که حضرت معصومه (س) دریایی از رحمت و نور الهی هستند و آیت‌الله بهجت از طریق این رفتار، خود را به آن سرچشمه نورانی متصل می‌ساختند.

برای شنیدن و دانلود صوت اینجا را کلیک کنید