بداخلاقی و عملکرد غیراخلاقی دو سیاستمدار

سرویس سیاسی بی باک ؛ مهدی صاحبی:  جنگ و دعواهای سیاسی بین احمد توکلی و برخی دولتمردان این روزها بهانه ای برای زیر پا گذاشتن تمام اصول اخلاقی و قوانین موجود در کشور می باشد به گونه ای که دو طرف دعوا از تسامح در پیش گرفته مسئولین قضائی در برخورد با برخی مسئولین سیاسی سوء استفاده کرده و تا می توانند در انظار عمومی به افشاگری علیه یکدیگر می پردازند.

 به گزارش بی باک، عدل و ظلم از جمله واژه هایی هستند كه هرگونه بحث پیرامون آنها ، نیاز به زمان و حوصله زیادی دارد و هیمن امر باعث گردیده تا برخی افراد با سوء استفاده از این واژه ها و پنهان کردن نیات سیاسی و شخصی خود در پس واژگان مقدس و با تفسیر به رای آیات و روایات در تائید رفتار و گفتار خویش، سعی در فریب افکار عمومی نمایند در حالیکه عدالت از جزئی ترین عملکرد فرد با خود و دیگران آغاز می گردد و تا  رفتاری که باید در قبال حضرت باری تعالی داشته باشد، مصداق عمل عادلانه و یا ظالمانه وی را تعیین می کند.

با همه این حساسیت ها و دامنه وسیع عدل و ظلم، بزرگان اخلاق بیش از آنکه درباره آثار فردی این دو صفت بحث كنند، پیرامون آثار اجتماعی آن دو متذکر شده اند. زیرا که عدل و ظلم از ویژگیهای اولیه همه نظام های حکومتی می باشد و از وضعیت امنیتی و آسایش و آرامش مردم در نظام های اجتماعی و حكومتی حکایت دارد.

علامه شهید مطهری (ره) در ترسیم واژه عدالت و ظلم، كه درباره انسان به كار می رود، اینچنین می گوید:

«ما افراد بشر، فردی از نوع خود را كه نسبت به دیگران قصد سوئی ندارد، به حقوق آنها تجاوز نمی كند، هیچ گونه تبعیضی میان افراد قائل نمی گردد، در آنچه مربوط به حوزه حكومت و اداره او است، با نهایت بی طرفی، به همه به یك چشم نگاه می كند، در مناقشات و اختلافات افراد دیگر، طرفدار مظلوم و دشمن ظالم است؛ چنین كسی را دارای نوعی از كمال (یعنی عدالت) می دانیم و روش او را قابل «تحسین» می شماریم و خود او را «عادل» می دانیم.

در مقابل، فردی را كه نسبت به حقوق دیگران تجاوز می كند، در حوزه قدرت و اداره خود میان افراد تبعیض قائل می شود، طرفدار ستمگران و ستمكشان «بی تفاوت» است، چنین كسی را دارای نوعی نقص به نام «ظلم» و ستمگری می دانیم و خود او را «ظالم» می خوانیم و روش او را لایق «تقبیح» می شماریم.» ( عدل الهی، ص 47، صدرا )

زمانی می توان انتظار اصلاح جامعه و مردم را داشت که عدالتخواهی به بازی گرفته نشود و عدالت به معنای حقیقی سرلوحه کار مسئولین قرار گیرد که حضرت امام علی (علیه السلام) در این باره می فرمایند: «بِالْعَدلِ تَصْلَحُ الرَّعِیَّهُ/ ملت با عدل اصلاح می شود. » (غرر الحكم و دررالكلم، ج 3، ص 206)

حضرت امام علی (ع) همچنین در جای دیگر می فرمایند: «ثُباتُ الدُّوَلِ بِاقامَهِ سُنَنِ العَدلِ/ پایداری دولتها با برپایی سنتهای عادلانه است.»  ( غرر الحكم و دررالكلم، ج 3، ص 353 )

لذا نباید انتظار داشت که مردم از بازیهای موسوم به عدالتخواهانه برخی مسئولین به فکر اصلاح خود و جامعه شان بیفتند و از اشخاصی چون توکلی و رحیمی که این روزها به بداخلاقی و بازیهای سیاسی زشت و زننده ای روی آورده اند، قهرمانان عدالتخواه در ذهن خود بسازند.

گفتنی است؛ افشاگری رسانه ای درباره ی پرونده هایی که به آبروی خانوادگی و شخصیت اجتماعی یک فرد ضربه می زند؛ این روزها به نقل محفل بسیاری از رسانه های منسوب به باندهای قدرت و ثروت تبدیل شده است به گونه ای که هر از چندی عده ای که باید پرچمدار قانونمداری و اخلاق در جامعه باشند از حاشیه امنیتی خود سوء استفاده کرده و پا را از گلیم خود فراتر می گذارند و به جای نقد مرسوم و متعارف عملکرد طرف مقابل، سعی در رسانه ای کردن مسائلی را می کنند که بدون شک با هیچ توجیهی نمی توان جای طرح اولیه آنرا فضای رسانه ای کشور دانست بلکه این مسائل باید در دادگاه و بصورت عادلانه بررسی شود و آنگاه تصمیم پیرامون رسانه ای شدن یا نشدن آن با مسئولین قضائی می باشد.

 احمد توکلی نماینده مجلس شورای اسلامی که پسر خاله اخوان لاریجانی نیز می باشد از همان ابتدای حضور جدی اش در فضای سیاسی کشور به صراحت لهجه و چهره ای انتقادی مشهور بود اما این موضوع در گذشته باعث نمی گردید که وی خود را به جای قاضی بنشاند و مباحثی که باید در دادگاه و مجامع قضائی مطرح شود و تصمیم گیری نسبت به رسانه ای شدن یا نشدن آن با مسئولین قضائی باشد را خود تصمیم بگیرد و در عملکردی غیراخلاقی و قانون شکنانه  آشکار به سوء استفاده از واژه عدالتخواهی به افشاگری رسانه ای علیه شخص یا مجموعه ای بپردازد که متاسفانه این روزها بازار افشاگریهای برخی مسئولین علیه یکدیگر بسیار داغ تر از همه بی ضابطگی های موجودشان شده است و مردم گرفتار در مشکلات اقتصادی را بیش از پیش می رنجاند.

شیوه زشت و زننده برخی از سیاسیون امروز ترویج کننده این شائبه است که در مملکت هیچ قانون و شرعی برای عمکلرد تعدای از سیاسیون معیار نیست و تنها راه کشف حقیقت مچ اندازی در عرصه رسانه ای و در پیش چشم میلیونها مرد و زن مسلمانی است که برای اعتلای پرچم عدالتخواهی و نظام مقدس جمهوری اسلامی جان نثاریها کرده اند.


از آقای توکلی که مدتی را دادیار بوده و به مسائل قضائی تقریبا مسلط است و از طرفی نیز ادعای خواندن دروس حوزوی را دارد، بیش از دیگران انتظار رعایت اخلاق و قانونمداری می رود و قطعا در شرایط زمانی فعلی علاوه بر جایگاه نمایندگی وی،  پسر خاله های توکلی نیز بر منصب ریاست دستگاه قضا و ریاست قوه مقننه تکیه زده اند و برای آقای توکلی هیچ مانع و محدودیتی برای پیگیری اتهامات دیگران از طرق قانونی وجود ندارد و براحتی می تواند اسناد و مدارک خویش را به مسئولین مربوطه برساند و پیگیری نماید اما متاسفانه توکلی ترجیح می دهد که در بداخلاقی و قانون شکنی آشکار ، اتهامات محمدرضا رحیمی، معاون اول رئیس جمهور را بجای مجامع قضائی در رسانه های زنجیره ای خود طرح و پیگیری کند که قطعا این اقدامات وی نتیجه ای جزء التهاب آفرینی در کشور و بی اعتماد کردن مردم به همه مسئولین نظام نخواهد داشت و  بر خلاف مصلحت نظام و کشور است.

از سوی دیگر محمد رضا رحیمی هم وقتی این شیوه غیر اخلاقی توکلی را می بیند، بجای پیگیری قضائی آن و پاسخگویی در محاکم قضائی، ترجیح می دهد که به همان سبک توکلی افشاگری کند و از تخلفات و اتهامات وارده علیه احمد توکلی بدون اثبات در مجامع قضائی سخن به میان آورد تا عملا برای مردم چنین تلقی می شود که در جمهوری اسلامی برخلاف همه ادعاهای برخی مسئولین، قانون و اخلاق فقط باید از سوی مردم رعایت شود که اگر غیر آن صورت گیرد، هرگونه برخوردی با متخلفان جایز و برحق است و برخی مسئولین اجازه دارند که به هر شکل ممکن و در هر سطحی که بخواهند به بداخلاقی و قانون گریزی روی آورند و هر کدام نیز برای خود حاشیه امنیتی دارند که مخل آرامش و آزادی شان نخواهد بود.

متاسفانه باید گفت که در شرایط فعلی قطعا احمد توکلی و محمدرضا رحیمی در حال سوء استفاده از موقعیت و حاشیه امنیتی خود می باشند و تنها نتیجه عملکردشان بی اعتماد کردن مردم به نظام و التهاب آفرینی و از اعتبار انداختن دستگاه قضا می باشد.

حال جای سئوال دارد؛ علی رغم اینکه در کشور رسانه هایی که هیچ وابستگی به باندهای قدرت و ثروت ندارند، با کوچکترین نقدی از سوی مسئولین مورد شکایت قرار می گیرند و باید تا مدتها تاوان رسالت خبری خود را بدهند؛ چگونه و چرا توکلی ها و رحیمی ها آزادانه اخلاق و قانون را در پیش پای نفس خویش ذبح می کنند و کسی با آنها برخورد نمی کند تا فضای کشور در سال حمایت از تولید ملی همچنان روی آرامش بخود نبیند؟!

حضرت صادق ـ علیه السلام ـ عدالت را از حقیقت ایمان شمرده و در اینباره فرموده اند:
«اِنَّ مِنَ حَقیقَهِ الایمانِ اَنْ تُؤَثِّرَ الحَقَّ وَ اِنْ ضَرَّكَ، عَلَی الباطِلِ وَ اِنْ نَفَعَكَ...» ( بحارالانوار، ج 70، ص 107،اسلامیه )
از حقیقت ایمان (این) است كه حق را ـ گرچه به زیانت باشد ـ بر باطل ـ گرچه به سودت باشد ـ مقدم بداری.

تازه ترین واکنش غیراخلاقی رسانه منسوب به دولت در قبال بداخلاقی های توکلی

 بعد از افشاگریهای رسانه ای توکلی علیه دولتی ها اینبار دولتی ها دست بکار شدند و سایت منسوب به دولت در تازه ترین افشاگری خود علیه توکلی نوشت: زمانی که «احمد توکلی» بی‌محابا با استفاده از مافیای رسانه‌ای جریان مدعی اصولگرایی و تریبون‌های دیگری که در اختیار دارد، سناریوی «افشای فساد در دولت» را طراحی می‌کرد و از «فساد یقه سفیدها» سخن می‌گفت شاید آنقدر مشغله داشت که به ذهنش نیز خطور نکرده بود برای دفاع از خود در ماجرای زمین خواری، به توصیه نامه رهبر معظم انقلاب استناد نکند، چرا که این ادعای دروغین سه سال قبل از سوی «معاون امور ویژه دفتر مقام معظم رهبری» تکذیب شده بود.

آیا اصولاً می‌توان مال نامشروع را وقف کرد! جنس عمل آقای توکلی البته به صورت کاملاً اتفاقی شباهت عجیبی به ماجرای وقف دانشگاه آزاد و نسبت‌های دروغینی که ریاست وقت آن دانشگاه در آن مقطع و در این خصوص به رهبر انقلاب منسوب می‌کرد، دارد. ظاهراً این تخلفات نیز بخشی از عدالت‌خواهی‌های ویژه احمد توکلی است!