گزارش اکونومیست/ چه باید کرد تا پیری به این زودی سراغ ما نیاید؟!

به گزارش پایگاه خبری 598، به نقل از شفقنا از نشریه اکونومیست؛ در سال ۱۹۹۱، هشت داوطلب در یک سری آزمایش هشت مرحله‌ای در یک گلخانه بزرگ در صحرای آریزونا شرکت کردند که با این منظور انجام می‌شد که مشخص شود آیا مجموعه‌ای از گیاهان و حیوانات می‌تواند به یک اکوسیستم خودپایدار مستقل از عوامل بیرونی تبدیل شوند یا نه.

از نظر اثبات حقایق زیست‌محیطی بزرگ، این آزمایش موسوم به بیوسفر ۲ چیزی جز یک شکست بزرگ نبود. با این حال در میان نتایج آن آزمایش چیزی بود که برخی از دانشمندان آن را پیشرفتی در شناخت روند پیری انسان عنوان کردند.

در حقیقت یکی از آن آزمایش‌ها را روی والفورد استاد آسیب‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا پیش می‌برد- که در روند تحقیقات خود پی برد که محدود کردن غذای حیوانات می‌تواند به طور قابل توجهی طول عمر آن.ها را افزایش دهد. در واقع در آن آزمایش مشخص شد که طول عمر یک نوع از کرم‌ها، مگس‌های میوه، جوندگان و سگ‌ها را می‌توان با پروتکل‌های آزمایشگاهی- که در جریان آن رژیم غذایی‌شان حاوی تمام مواد مغذی مورد نیاز بود، اما کالری کمتری نسبت به تغذیه طبیعی در اختیار آن‌ها قرار می‌داد- تا ۵۰ درصد افزایش داد.

روی والفورد در ادامه آزمایش این امکان را به دست آورد که این نظریه را روی انسان‌ها هم آزمایش کند و آن‌ها را در موقعیت کنترل‌شده کامل- بدون این که بتوانند مخفیانه به خوردن تنقلات بپردازند- مورد آزمایش قرار دهد. کسانی که موضوع آزمایش بودند، با مصرف روزانه ۱۷۵۰-۲۱۰۰ کالری در آغاز همگی لاغر شدند. اما پس از هشت ماه وزن آن‌ها تثبیت شد، با این تفاوت که سطوح انرژی آن‌ها نسبت به وضعیت عادی هم‌چنان بالا بود. آزمایش خون این افراد پاسخ‌های فیزیولوژیکی نشان داد که در راستای یافته‌هایی بود که حکایت از این می‌کردند که دریافت کالری محدود در بعضی از جانوران می‌‌تواند نسبت مستقیم با طول عمر آن‌ها داشته باشد.

برخی از مردم این یافته‌ها را دلیلی برای دنبال کردن محدودیت کالری در زندگی خود می‌دانند. اما حفظ چنین رژیم‌هایی بسیار فراتر از تلاش‌های معمولی برای محدود کردن وزن است و به همین دلیل هم بسیار بسیار دشوار است. این باعث شده یافتن راه‌هایی برای کسب مزایای محدودیت دریافت کالری بدون نیاز به درگیر شدن در روند آن، مورد توجه دانشمندان قرار گیرد.

کالری اندازه‌گیری مقدار انرژی است که سلول‌ها می‌توانند از شکستن غذا دریافت کنند. ماهیت دقیق این شکست و اتفاقی که در همه قسمت‌ها می‌افتد، تحت کنترل طیف وسیعی از مسیرهای سیگنال‌دهی است که وظیفه تطبیق کاری را که سلول انجام می‌دهد با انرژی مورد نیاز برای این کار انجام می‌دهند. اختلال عملکرد در این مسیرهای سیگنال‌دهی یکی از علامت‌های بارز پیری است که توسط دکتر لوپز اوتین و همکارانش فهرست شده است.

اگر یک حقیقت کلی پشت موفقیت محدودیت دریافت کالری وجود داشته باشد، این است که وقتی انرژی کم و کم‌یاب است، مسیرهای سیگنال‌دهی توجه بیشتری به آن‌چه در حال وقوع است پیدا کرده و این باعث می‌شود سلول در شکل بهتری نگه‌داری شود.

این اتفاق البته تنها از طریق محدود کردن دریافت کالری روی نمی‌دهد- و از طریق دارویی نیز قابل حصول است. دانشمندان برای این کار داروهایی مانند راپامایسین یا متفورمین را به کار گرفته‌اند و نشان داده‌اند که از این طریق هم می‌‌توان به مزایای محدود کردن دریافت کالری رسید، بدون این که نیازی به تحمل مراحل دشوار آن باشد…