جیرانی: با هیچ رسانه ای مصاحبه نمی کنم/ مکارتیسم سینمایی «هفت»

سرویس نقد رسانه پایگاه 598/ فریدون جیرانی در پاسخ به خبرنگار 598 گفت: «ضمن تشکر از تماس شما، من با هیچ رسانه و سایت و مجله ای مصاحبه نمی کنم.»

لازم به ذکر است که این برخورد نه تنها در تناقض با اظهار علاقه وی نسبت به گفتگو و حل مشکلات و اختلافات، با دیالوگ و نه با برخوردهای قانونی می باشد، بلکه در تضاد با پاسخی است که وی چند روز قبل به 598 داده بود. 598 در روز چهارشنبه هفته گذشته، پس از انتشار نامه درخواست رسانه های فرهنگی انقلاب اسلامی برای حضور نمایندگانشان در هفت، نظر جیرانی را در باره این نامه جویا شد و وی پاسخ داد: «در مورد هفت و حاشیه هایش مصاحبه نمی کنم، ولی در مورد سینمای ایران بعداً صحبت می کنم». لیکن در این تماس، وی اظهار داشت که در مورد هیچ موضوعی حاضر به مصاحبه نیست.

گفتنی است که این واکنش ها پس از اظهارت مکرر وی بعنوان مجری رسمی صدا و سیمای جمهوری اسلامی در مورد ساختگی خواندن جنبش وال استریت، نسبت ژدانوف به متفکران سینمایی حزب الله، اعتراض به ممیزی ها و صحبت های یکطرفه او در حضور و غیاب دکتر کوشکی و عدم دعوت از منتقدین جبهه فکری انقلاب به هفت و تجلیل بیش از حد از یک سینماگر روشنفکر صورت گرفت. می توان واژه «سینمای دولتی» را پس از موفقیت چشم گیر اخراجی ها3 و قلاده های طلا، کلید واژه ای دانست که جیرانی ده ها بار بکار برده و در عین حال هیچ سخنی از دولتی بودن قسمت اعظمی از هزینه تمام فیلم ها، حتی فیلم های ضد نظام، بعنوان حقیقتی آشکار، بر زبان نمی آورد. آیا نمی توان نام این سیاست را «مکارتیسم»[1] سینمایی نامید؟

نیز لازم به ذکر است که برنامه هفته گذشته هفت را با بی اعتنایی کاملش به نامه بیش از بیست رسانه خبری برای حضور نمایندگانشان در هفت، با بازتاب ندادن خبر آن و عدم حضور این نمایندگان، می توان نوعی دهن کجی عوامل این برنامه و ریاست صدا و سیما (که نامه خطاب به وی نگاشته شده بود) به جبهه فکری انقلاب اسلامی که تنها با حضور یک نماینده اش نشان داد که حرف جدی برای گفتن دارد تلقی کرد. حال باید پرسید آقای جیرانی که شورای عالی سینما را به کذب، متشکل از تنها یک طیف فکری و یکطرفه می خواند، چرا پس از گذشت پیش از دو سال از پخش خود، شاید به تعداد انگشتان یک دست از متفکرین مقابل خود به برنامه دعوت کرده که آن هم الزاماً حتماً می بایست با بالا گرفتن تنازعاتی چون گشت ارشاد صورت می گرفته؟ آنهم با ژدانوف خواندن مخالف و مخالفت با او بعنوان مجری؟

 آیا می توان پز روشنفکری و آزاداندیشی داد و کسی را که شما را به مناظره دعوت می کند نادیده گرفت؟ براستی آیا هر بازیگر و عامل سینمایی باید حق حضور در صدا و سیمای جمهوری اسلامی را داشته باشد، ولی نمایندگان تفکر انقلاب برای یک ساعت تریبون می بایست نامه نوشته و نهایتاً هم با بی اعتنایی و تحقیر مواجه شوند؟