جزاير
سه گانه اهميت خاصي در دفاع از ايران دارند و به لحاظ نظامي فوق العاده
مهم و داراي موقعيت ويژه تدافعي هستند، البته نبايد اين اصل را ناديده گرفت
كه با دقت و تامل در جغرافياي طبيعي خليج فارس درمي يابيم كه قدر و ارزش
نظامي جزاير سه گانه فقط براي ايران مهم است، نه براي ساير كشورها، از جمله
دول حاشيه جنوبي خليج فارس، چرا كه «ايران به تعدادي جزاير برخوردار از
موقعيت ممتاز در تنگه هرمز در دهانه خليج فارس حاكميت دارد. از آن ميان شش
جزيره كه زنجيره قوسي دفاعي ايران را تشكيل مي دهند اهميت بيشتري دارند.
اين جزاير عبارتنداز؛ هرمز، لارك، قشم، هنگام، تنب بزرگ و ابوموسي كه در
فاصله هايي نسبتا كوتاه از يكديگر قرار دارند. يك منحني فرضي كه اين جزاير
را به يكديگر وصل نمايد، به درك برتري استراتژيك ايران در كنترل امنيت تنگه
[هرمز] كمك بيشتري مي كند.
از
نظر جغرافيايي اصولاخليج فارس، يك درياي عميق نيست و جالب آن كه عميق ترين
قسمت آن نيز كه جهت كشتيراني و به ويژه حمل ونقل كشتي هاي بزرگ مناسب مي
باشد، تقريبا در محدوده متعلق به ايران واقع شده است. «درخصوص كشتيراني در
خليج فارس و اهميت جزاير ابوموسي و تنب بزرگ و كوچك در اين ميان بايد اشاره
كرد كه به علت عمق كم آب در تمام نقاط تنگه هرمز كه از راس مسندم تا
بندرعباس امتداد دارد، كشتي هاي بزرگ قادر به عبور نبوده و مجبور هستند از
ناحيه محدودي كه معادل پانزده كيلومتر است و عمق آب جهت عبور آنها كافي
است، حركت نمايند.
در
قسمت شمال اين معبر، جزاير ايراني قشم، هرمز و لارك قرار دارند. علاوه
براين، در ابتداي اين راه عبور، كشتي هاي بزرگ جنگي و نفت كش ها مجبور
هستند از كنار جزاير ايراني تنب بزرگ و كوچك و ابوموسي و... عبور كنند.