خباز: می آییم / موسوی لاری: نمی آییم!

عصر امروز/ کوشیار رودی: یک روز بعد از آنکه برخی اعضای فراکسیون اقلیت از حضور اصلاح طلبان با محوریت خاتمی در انتخابات ریاست حمهوری یازدهم خبر دادند وزير کشور دوران اصلاحات ترجیح داد به سرعت این اظهارات را تکذيب کند.

موسوي لاري درخصوص فعاليت مجدد اصلاح طلبان در عرصه سياسي کشور بار دیگر به طور تلویحی آن را مشروط به "تغییر شرایط فعلی" دانست.

وي گفته است که در مقطع فعلي به دليل شرايطي که براي جريانات سياسي حاکم است به طور حتم خاتمي بعنوان يک شاخص اصلاح طلب هيچگونه فعاليتي نخواهد داشت.

اظهارات خباز عضو فراکسیون اقلیت و در پی آن تکذیبیه موسوی لاری در حالی صورت گرفت که پیش تر نیز در ماه های منتهی به انتخابات مجلس نهم خط "تحریم تلویحی انتخابات" از سوی اصلاح طلبان دنبال می شد اما با آشکار شدن نشانه های حضور گسترده مردمی و پیش بینی نظرسنجی ها از تحقق مشارکت بالای 60 درصد موضع گیری اصلاح طلبان رنگ و بوی دیگری به خود گرفت و کم کم زمزمه مشارکت در انتخابات از گوشه و کنار اردوگاه اصلاح طلبان به گوش رسید. اوج این تغییر رفتار را می توان در رای دادن نیمه آشکار خاتمی پس از همه شرط و شروط های مطرح شده توسط وی مشاهده کرد.

بر همین اساس تقریبا تمامی تحلیل ها حاکی از آن است که اصلاح طلبان به طور حتم برنامه های گسترده ای را برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در نظر گرفته اند. در واقع مشارکت گسترده مردمی در انتخابات اخیر موجب شد سران اصلاحات کنار کشیدن از این انتخابات را یک اشتباه استراتژیک بزرگ ارزیابی کنند. اشتباهی که ضربه سنگینی بر پیکره نیمه جان اصلاحات وارد کرد و با توجه به بی اعتنایی مردم به نبود آنها در گردونه رقابت های انتخاباتی، تکرار این اشتباه می تواند به حذف همیشگی این جریان از معادلات قدرت منجر شود. و این واقعیتی است که اصلاح طلبان با تجربه ای که در مجلس نهم به دست آورده اند به خوبی به آن واقفند.

این گونه اظهارات و در پی آن تکذیب های این چنینی که هر از چند گاهی رسانه ای می شود را نیز باید در همین چهارچوب تحلیل کرد.

اولا اصلاح طلبان سعی دارند با طرح موضوع و سپس تکذیب آن، برآیندی نسبی از تبعات حضور و یا عدم حضور خود به دست آورند. اقدامی که قطعا در ماه های آینده نیز تکرار خواهد شد و با گذشت زمان سیر صعودی نیز خواهد یافت. این فرآیند "طرح و تکذیب" تا آنجا ادامه خواهد یافت که افکار عمومی مجاب شوند حضور و یا عدم حضور اصلاح طلبان یک "مساله" است و در نتیجه باید به آن پرداخت. این جاست که اصلاح طلبان می توانند با خیال راحت مافی الضمیر خود را به عنوان "دغدغه های انتخاباتی" طرح کنند و از برد رسانه ای آن نیز مطمئن باشند.

دوم آن که اصلاح طلبان تقریبا به این یقین رسیده اند که با توجه به عملکرد بسیار سوال برانگیز خود در نزد افکار عمومی نمی توانند صراحتا از تصمیم خود مبنی بر حضور در انتخابات یازدهم رونمایی کنند چرا که در این صورت حجم انتقادات علیه این جریان روند فزاینده ای به خود خواهد گرفت و این چیزی نیست که پایه های لرزان اردوگاه اصلاح طلبان توان تحمل آن را داشته باشد.

لذا باید از حضور اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم مطمئن بود و از هم اکنون اظهارات آنان را از همین دریچه تحلیل کرد. تنها یک سوال باقی می ماند و آن اینکه: این بار کدام مهره خواهد سوخت؟