شعر امام(ره) در مورد حضرت معصومه(س)

به گزارش پایگاه 598 به نقل از خبرگزاری دانشجو، در روز ولادت با سعادت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و روز دختر بخشی از قصیده‌ی بلند حضرت امام خمینی (ره) تحت عنوان (نورین نیّرین) در رثای این بانی والا مقام را در ادامه خواهید خواند.

ای ازلیت به تربت تو مُخَمّر

وی ابدیّت به طلعت تو مقرّر

آیت رحمت ز جلوۀ تو هویدا

رایت قدرت در آستین تو مُضمَر

جودت هم‌بسترا به فیض مقدس

لطفت هم‌بالشا، به صَدرِ مُصَدّر

عصمت تو تا کشید پرتو به اجسام

عالَم اجسام گردد، عالم دیگر

جلوۀ تو نور ایزدی را مَجلی

عصمتِ تو سرّ مُختفی را مظهر

گویم واجب تو را، نه آنَتْ رتبت

خوانم ممکن تو را، ز ممکن برتر

ممکن اندر لباس واجب پیدا

واجبی اندر ردای امکان مَظهر

ممکن، امّا چه ممکن، علتِ امکان

واجب، امّا شعاع خالق اکبر

ممکن، امّا یگانه واسطۀ فیض

فیض به مهتر رسد و زآن پس کهتر

ممکن، امّا نمودِ هستی از وی

ممکن، اما ز ممکنات فزون‌تر

وین نه عجب زآنکه نور اوست ز زهرا

نور وی از حیدر است و او ز پیمبر

نور خدا در رسول اکرم پیدا

کرد تجلی ز وی به حیدر صفدر

وز وی تابان شده به حضرت زهرا

اینک ظاهر ز دخت موسی جعفر

این است آن نور کز مشیت «کُن» کرد

عالم، آن کو به عالم است منوّر

این است آن نور کز تجلّی قدرت

داد به دوشیزگان هستی زیور

ولادت نورانی کریمه‌ی اهل بیت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علی‌ها بر همگان مبارک