خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس؛ یک داستان بی پایان !

به گزارش پایگاه 598 به نقل از الف، داستان واگذاری استقلال و پرسپولیس حالا دیگر برای غیر فوتبالی ها هم تکراری شده است، بیشتر  به داستانی بی پایان می ماند که تلخی اش کام هر شنونده ای را تلخ تر می کند. داستانی که فقط برای سرگرم کردن هواداران پرشمار دو تیم روایت می شود، روایتی  تلخ که هرچند سال یک بار   پیش از انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری ،راویانی جدید پیدا می کند و گویا این کلاف سر در گم به پیچیده شدن ادامه می دهد و قرار نیست به نتیجه برسد.

اولین جرقه خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس در دهه 70 اتفاق افتاد ؛عباس انصاری فر مدیر عامل پرسپولیس بود و برای تامین هزینه های تیم سعی کرد از طریق ورود به بورس سرمایه مالی جذب کند که تلاش های او به نتیجه نرسید، در ادامه و در دهه 80 امیر عابدینی و علی  فتح الله زاده مدیران استقلال و پرسپولیس سودای ورود به بورس را در سر می پروارندند و حتی کار را تا بخش قابل توجهی پیش بردند اما باز هم اقدامات این دو نا تمام ماند تا دو تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس بین نهاد های دولتی نظیر سازمان تربیت بدنی  و وزارت  رفاه دست به دست شوند.

 پس از تاسیس وزارت ورزش مالکیت کامل استقلال و پرسپولیس به وزارت ورزش سپرده شد. اما آیا این  نوع از مالکیت به مسئولان دولتی اجازه  می دهد هرگونه دخل و تصرفی  در این دو باشگاه  داشته باشند؟

در واقع دولت متولی این دوباشگاه پر هوادار است و مالک اصلی استقلال و پرسپولیس هواداران این تیم ها و تمام مردم ایران  هستند که در هر شرایطی  عاشقانه از تیم های خود حمایت می کنند، سال 1389 پس ازتاسیس وزارت ورزش  و انتقال مالکیت  این دو باشگاه  از سازمان تربیت بدنی به وزارت ورزش یک متولی جدید برای این دوباشگاه وارد میدان شد ، در آغاز دهه 90 و با آغاز تب ورود به بورس برای مردم ایران بحث واگذاری استقلال و پرسپولیس علاقه مندان بیشتری پیدا کرد البته بودند کسانی که حاضر بودند  این باشگاه ها را نقدا خریداری کنند اما شاید باید گفت چه خوب شد که چنین نشد! دلیلش را حتما میدانید: هیچ هواداری دوست ندارد تصمیمات کلان باشگاه محبوبش از پشت میله های زندان اتخاذ شود!

حالا و پس از گذشت بیش از هفت سال از آغاز به کار دولت آقای روحانی ،هنوز هم استقلال و پرسپولیس  در مالکیت دولت قرار دارند و با وجود  این که وزیر ورزش به شدت علاقه دارد که تا پایان کار این دولت ،استقلال و پرسپولیس را واگذار کند اما به نظر می رسد که تا چند ماه دیگر باید منتظر مصاحبه های مسئولان دولت جدید در این باره باشیم.

اما موانع و مشکلات این واگذاری چیست؟ آیا این دو باشگاه اساسا واجد شرایط ورود به فرابورس و  بورس هستند ؟آیا ساختارهای لازم در این خصوص وجود دارد؟سرنوشت این دو باشگاه پس از واگذاری چه خواهد بود ؟

نخستین و اصلی ترین مشکل استقلال و پرسپولیس  برای ورود به بورس نداشتن ساختار اقتصادی و حتی ورزشی مناسب است . هیچ هوادار فوتبالی در ایران نیست که نداند این دو باشگاه بزرگ پایتخت با مشکلات مالی عدیده ای روبرو هستند و بارها پنجره نقل و انتقالاتی آنها به خاطر بدهی به بازیکنان خارجی ، از طرف فیفا بسته شده است و روزی نیست که خبر جدیدی در باره طلبکارهای داخلی و خارجی استقلال و پرسپولیس روی خروجی رسانه ها قرار نگیرد مضاف بر این ساختار مالی سرخابی ها شفافیت لازم برای ورود به بورس را نداشته و حتی مدیران این دو باشگاه بارها اذعان کرده اند که در راستای دریافت مجوز های لازم از ای اف سی  اقدام به سند سازی و دستکاری گزارش های مالی نموده اند، کدام سهامداری حاضر است  سهام شرکت های زیان ده را خریداری نماید؟آیا مردم برای خرید سهام این دو باشگاه علاقه نشان خواهند داد؟باید صبر کرد و دید 

تا پیش از این که شهرداری تهران به هریک از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس یک ورزشگاه هبه کند سرمایه ثبت شده این دو باشگاه از چند میلیون تومان  بیشتر نبود. بله درست است تنها  چند میلیون تومان ، اما پس از این که استقلال ورزشگاه امام رضا علیه اسلام و پرسپولیس ورزشگاه شهید کاظمی را تحویل گرفتند سرمایه  هر  یک از این دو باشگاه به عدد 710 میلیارد تومان رسید از این بحث بگذریم که آیا اساسا شهرداری تهران اختیار هبه کردن این دو ورزشگاه که جز اموال عمومی هستند را داشته است یا خیر ؟

برای بررسی بیشتر موضوع به سراغ  مهدی حسینو کارشناس  ارشد حسابداری و بورس رفتیم.  این کارشناس ارشد حسابداری  و بورس معتقد است که  استقلال و پرسپولیس به معیار های لازم برای ورود به بورس حتی نزدیک هم نیستند ، برای ورود به بورس لازم است که این دو باشگاه حداقل سه سال متوالی در وضعیت سوددهی قرار داشته باشند و آن موقع برای ورود به بورس آماده خواهند بود اما همه ما می دانیم که این دو باشگاه شرکت های زیان ده هستند و تنها به کمک دولت و وزارت ورزش امور خود را  انجام میدهند.

آیا این دو باشگاه زیرساخت های لازم را دارا هستند؟ حسینو ضمن تبیین مقدمات ورود شرکت های دولتی به بورس ، تاکید می کند که شرکت دولتی لازم است که تمام گزارش های مالی به صورت شفاف عرضه شود و تمام بدهی و درآمدهای  آن شرکت مشخص باشد و هیچ ابهامی در حسابرسی های انجام شده  وجود نداشته باشد و اساسا یکی از مهمترین مسایل در این زمینه دارا بودن ساختار مالی قوی و مناسب است یعنی باید همه چیز شفاف  و قابل بررسی باشد و هیچ نقطه تاریکی خصوصا در قراردادها ی بازیکنان و قراردادهای حامیان مالی وجود نداشته باشد .

حسینو در پایان  تاکید می کند که  استقلال و پرسپولیس شرایط ورود به بورس را ندارند و در صورت ورود به بورس و فروش سهام هیچ کسی برای خرید سهام این شرکت های زیان ده اقدام نخواهد کرد مگر کسانی که با اطلاع از زیان ده بودن سهام و فقط به خاطر علاقه به این تیمها سهامشان را بخرد در هر صورت واگذاری شرکت های دولتی به بورس امری پیچیده و زمان بر است و به نظر بنده بعید است در مدت باقیمانده از دولت دوازدهم این دو باشگاه  وارد بورس شوند. بسیاری از کارشناسان بر این موضوع تاکید کرده اند که شرایط استقلال و پرسپولیس برای ورود به بورس اصلا فراهم نیست و مشخص نیست این همه عجله برای این اتفاق به چه منظور است .

اما بهتر است موضوع را از جنبه ای دیگر نیز مورد بررسی قرار داد،  در فرض واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی از هر طریقی ،پس از واگذاری، نقش دولت چه خواهد بود؟ نقش نظارتی ؟ نظارت دولت به اموال خصوصی سهامداران تا چه حد امکان پذیر است؟ ناظر تصمیمات مدیران استقلال و پرسپولیس پس از واگذاری چه نهادی خواهد بود؟ در صورت عدم نتیجه گیری تیمها و اعتراض هواداران به تصمیمات مدیران ، تکلیف هواداران چه خواهد بود ؟ در حال حاضر  شاهد هستیم به محض این که مشکل مالی یا مدیریتی برای این دو باشگاه پیش می آید هواداران  با حضور در جلوی باشگاه یا وزارت ورزش اعتراض خود را به گوش مسئولین می رسانند  اما مشخص نیست پس از واگذاری تکلیف این هواداران چه خواهد بود ؟ چه کسانی تصمیم گیرنده خواهد بود ؟چه کسانی پاسخگو خواهند بود؟ استقلال و پرسپولیس و به خصوص پرسپولیس  در چند سال اخیر افتخارات زیادی به دست آورده اند و قرمز پوشان پایتخت در لیگ قهرمانان هم 2 بار  تا فینال بازی ها پیش رفته اند اما مشکلات مدیریتی و مالی این دو تیم روزگار تلخی برای هوادارانشان به وجود آورده است .

 خصوصی سازی یک امید است امیدی برای رها شدن از دست مدیران ناکارامد،  رها شدن از سیاست زدگی در تصمیمات کلان برای این دو باشگاه ،اما آن روی سکه چه خواهد بود ؟ روزگار خوش ؟ یا از چاله به چاه افتادن ؟بسیار  بعید است  داستان خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس  در دولت دوازدهم  به نتیجه برسد و باید منتظر ماند و دید که آیا در دولت بعدی اراده ای برای انجام این کار وجود دارد یا خیر؟