پایگاه 598: واژه زورگیری واژه ای بسیار کاربردی در فضای این روزهای جامعه است و هر از
چند گاهی خبری و فیلمی از کارهای خلاف قانون و اخلاق این قشر مخل نظم و
امنیت اجتماعی در فضای رسانه ای منتشر شده و عکس العمل های کاربر ان رسانه
ها را در پی دارد.
نکته قابل تامل در این موضوع این است که نوعی
وحدت و خواسته عمومی در این امر وجود دارد به این معنا که تمامی اقشار
جامعه اعم از مذهبی و غیر مذهبی، شهری و روستایی و... دیگر اقشار در برخورد
بدون اغماض و چشم پوشی با زور گیران و باج گیران که هیچ گونه حد و مرزی در
حرکت خلاف قانون برای خود قائل نیستند وجود دارد. همه یکصدا فریاد برخورد
قاطع و حذفی را سر داده اند. اما چه شده است که این پدیده مذموم در جامعه
ظاهر شده و سوگمندانه در حال ریشه دوانی است .
* با اذعان به اینکه
شرایط حاد رفاهی و کوچک شدن سفره معیشتی خانواده ها که با اقرار مدیران
دولتی بیش از آنکه مرتبط با موضوع تحریم باشد با سوء مدیریت ها و فقدان
برنامه ریزی و وجود عدالت اقتصادی در توزیع ثروت و منابع مالی کشور در
ارتباط است لاکن این موضوع نمی تواند توجیهی برای ادامه و استمرار آن تلقی
گردد. بسیار خانوارهایی که با کمترین رفاه و سخت ترین شرایط می سازند اما
شان و شخصیت اجتماعی خود را ارزشمندتر از تامین رفاه زندگی به هر طریقی می
دانند. اطمینان داشتن به امنیت موجود در کوچه و خیابان قطعا از فاکتورهای
ارزشمندی است که می تواند دوران سختی های تحریمی و مدیریتی را تحت الشاع
قرار دهد و اگر این احساس دچار خدشه گردد بازگرداندن ان هزینه هایی به
مراتب بیشتر از تامین امکانات نیروی انسانی و پشتیبانیهای لجستیکی حافظان
امنیت را در پی خواهد داشت.
* امروز دیده شدن صحنه های زورگیری در
جامعه این احساس را القا می کند که جامعه در یک گستره عجیب با پدیده
زورگیری های یک نفره و و سازمان یافته چند نفره روبروست که امکان کنترل آن
هم وجود ندارد در حالی که نیروی انتظامی مستمرا در حال برخورد و جمع آوری
این مخلان امنیت اجتماعی است لاکن خواسته همه مردم این است که مراجع قضایی
در سریعترین زمان ممکنه پس از دستگیری و تحویل گرفتن متهمان نسبت به صدور و
اجرای حکم این افراد اقدام و در مقیاسی وسیع نیز در رسانه ها اعلام
نمایند. بنظر می رسد اعلام عمومی اقدامات و مجازات های اعمال شده می تواند
بیش از اصل حکم و مجازات صادر شده فضای امنیت و ایمنی را در میان خانواده
ها برقرار کند. بنظر راقم فشار افکار عمومی بر مخلان نظم و امنیت می تواند
یکی از کاربردی ترین راههای اجرایی کردن اصل امر به معروف تلقی شده و با
کمترین هزینه بیشترین منفعت را نصیب خانواده ها و کاهش فشار بر نیروی
انتظامی و مراجع قضایی را فراهم آورد.
بررسی زنجیره اقدامات امنیت
ساز هم اینک تا حد زیادی وابسته به آخرین حلقه از این زنجیره که همانا
اقدام سریع، قاطع، ادامه و حذف برورکراسی اداری قوه قضائیه می باشد. شایان
ذکر است که قوه قضائیه نیز با تشکیل قرارگاه مبارزه با اراذل و اوباش بر
این خواسته بحق مردم مهر تایید زده است که امید است نتایج آن در جامعه خیلی
زود آشکار گردد.
رضا احمد زاده