سرویس اندیشه دینی پایگاه 598؛
پس از رحلت نبی اکرم و شکل گیری آن حوادث، امیرالمومنین به طور مستقیم با
شخص سران ظلم و نفاق درگیر نمی شوند؛ بلکه با اتخاد تدابیر بلندی که در شأن
معصومیت و ولایت امام است، به جنگ با محصول آن ها، یعنی "نکث" و "قسط" و
"مروق" می روند و چشم فتنه را کور می کنند. لذا؛ سرحلقه ی بصیرتی که محصول
رویارویی های امیرالمومنین(ع) با ناکثین و قاسطین و مارقین است، ارزش
مندترین و غنی ترین سرمایه ی شیعه در طول تاریخ بوده است. حضرت وقتی آماده ی
شهادت شدند، ماموریت خودشان در کور کردن چشم «ظلماتٌ بعضها فوق بعض» را که
همان ظلمات حاصل از آن حوادث است، تمام کرده بودند. شاهد این مطلب بخشی از
زیارت غدیریه است که می خوانیم:
«وَ لَمَّا رَأَيْتَ قَدْ قَتَلَتْ
النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ، وَ صَدَّقَكَ رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَعْدَهُ، فَأَوْفَيْتَ
بِعَهْدِه؛ زمانى كه ديدى پيمانشكنان و ستم كاران و بيرونرفتگان از دين
را كشتى، و رسول خدا كه درود خدا بر او و خاندانش باد وعدهاش را به توراست
گفته بود، تو هم به عهدش وفا كردى».([2])
پس
از ایشان، امام حسن مجتبی و امام حسین (علیهما السلام) با تدابیری که
اتخاذ کردند، دشمن را به جایی رساندند که در برابر نشر و پخش معارف اهل بیت
سد ایجاد کند و مانع از گسترده تر شدن دامنه ی مخاطبان علوم اهل بیت عترت و
طهارت شود. هر دو امام بزرگ وار در این مسیر به شهادت رسیدند و با شهادت
خودشان، روح تازه ای در کالبد جامعه ی شیعه دمیدند. برای چگونگی خفقان
سیاسی و فرهنگی دوره ی بنی امیه کافی ست در این کلام علامه طباطبایی رحمت
الله علیه دقت کرد که ایشان می فرمودند:
«من همه ی وسائل الشیعه را که تتبع کردم، بیش از سه روایت فقهی از سیدالشهداء علیه السلام پیدا نکردم!»
این
مطلب، خیلی عجیب است! زیرا عموم مسلمان ها بر سر این مساله اتفاق نظر
دارند که علم نبی اکرم (ص) در میان خاندان ایشان است. یعنی حتی اگر دسته ای
از مسلمانان، به خطا رفته؛ و مرجعیت و رهبری سیاسی امام معصوم در جامعه ی
اسلامی را نیز قبول نداشته باشند؛ عموم مسلمانان، مرجعیت علمی اهل بیت را
به رسمیت می شناسند. حال در جامعه ی اسلامی چه اتفاقی افتاده است که ابو
حریره ها، مرجع روایت حدیث از نبی خاتم می شوند؛ اما از سیدالشهداء (ع) در
جامع ترین کتاب فقهی و روایی شیعه، بیش تر از سه حدیث نقل نمی شود! این
مساله حکایت از آن دارد که مردم در این دوره، حتی مسائل فقهی شان را هم از
ائمه ی معصومین نمی پرسیدند.
بنابراین با ریخته شدن خون
سیدالشهداء(ع)، موجبات نابودی دستگاه شیطان و منزوی گشتن شیاطین انس و جن
فراهم شد؛ و رجعتی به سمت شیعه پدید آمد و بستری فراهم گردید تا امام باقر و
امام صادق انقلاب عظیمی در حوزه ی اندیشه ی جهان اسلام راه بیاندازند و
زمینه ی تاسیس جغرافیای جدیدی را برای شیعه فراهم آورند.
آیت الله سیدمحمّدمهدی میرباقری، ۳۰صفر۹۴