براین اساس اگر عراق بتواند میادین مشترک نفتی خود را توسعه دهد، ایران می تواند با استفاده از این موقعیت نفت خود را در سایه نفت عراق به فروش برساند و تحریم های آمریکا را دور بزند. همچنین می تواند جای عربستان سعودی را در منطقه برای صادرات نفت به کشور چین بگیرد.
در گزارش اویل پرایس آمده است؛ چهار دلیل اساسی وجود دارد که عراق در حال حاضر سرعت توسعه در تعدادی از میادین مهم نفتی خود را افزایش داده است. نخست ، به پول احتیاج دارد. دوم ، رسیدن به اهداف تولیدی به او اجازه می دهد عربستان سعودی را در بازارهای شرقی به چالش بکشد. سوم ، به ایران اجازه می دهد صادرات نفت خود را افزایش دهد. و چهارم ، این چیزی است که چین می خواهد.
هفته گذشته وزارت نفت عراق اعلامیه ای مبنی بر اینکه میدان نفتی غراف کار مقدماتی برای شروع مجدد تولید را آغاز کرده است منتشر کرد، این وزارتخانه همچنین اعلام کرد یک پروژه مهم حفاری دیگر نیز به زودی در سایت ناصریه آغاز می شود. همه این فعالیت ها در راستای افزایش تولید است. دقیقاً مانند همسایگان خود چون ایران.
اما شرایط مالی عراق واقعاً در وضعیت بسیار بدی قرار دارد. حدود یک ماه قبل، کمیته پارلمانی اقتصادی عراق پیشنهاد داد که شرکت های بین المللی نفت، پرداخت نفت خام به جای پول نقد یا معادل نقدی را در دستورکار خود قرار دهند تا عراق نیز از این روش به عنوان وسیله ای برای کاهش هزینه های دولت در کوتاه مدت بهره گیرد.
همچنین پیشنهاداتی مبنی بر تأخیر در پرداخت بدهی های خارجی ، تعیین کاهش حقوق 60 درصدی کارمندان مختلف بخش دولتی و کاهش هزینه های غیر ضروری مطرح شد.
بنا به گزارش اویل پرایس از سوی دیگر، تأثیرات منفی قیمت گذاری نفت که ناشی از آخرین جنگ قیمت نفت عربستان سعودی و شیوع بیماری همه گیر کووید۱۹ است ، با نزاع بی پایان بر سر تنظیم «پرداخت های بودجه نفت» با منطقه نیمه خودمختار کردستان در شمال عراق، شرایط مالی این کشور را پیچیده تر کرده است.
توافق قبلی تولید اوپک پلاس اوضاع را برای این کشور که هنوز حدود 90 درصد از درآمد دولتش از فروش نفت حاصل می شود بدتر کرده است. در ماه ژوئن ، میزان تولید نفت عراق (از جمله استخراج از اقلیم کردستان) 9 درصد کاهش یافت و به طور میانگین 3.698 میلیون بشکه در روز معادل 4.068 میلیون بشکه در روز در ماه مه رسید.
اگرچه این بیش از سهمیه عراق در توافق اوپک پلاس (3.592 میلیون بشکه در روز) است ، اما هنوز هم برای پنج سال پایین ترین سطح است. بدتر آن است که عراق وعده داده است که با کاهش بازده در این ماه و در ماه اوت و سپتامبر ، این تولید را کاهش دهد که به معنای آن است که حتی درآمدهای نفتی نیز کمتر خواهد شد.
طی چند هفته آینده نخست وزیر جدید عراق ، مصطفی الکاظمی ، باید حداقل با پرداخت ۱۲ تریلیون دینار عراق (معادل 10 میلیارد دلار آمریکا) فقط برای پرداخت حقوق دو ماه آینده خود اقدام کند. بیش از چهار میلیون کارمند ، بازنشسته ، ذینفع دولت و کمک معیشتی برای خانواده های کم درآمد ، که در مجموع اکثر خانواده های عراق را تشکیل می دهند مشمول این پرداخت می شوند.
در محافل دولت عراق اعتقاد بر این است که هرگونه عدم پرداخت هر یک از این تعهدات می تواند به نوعی تکرار اعتراضات گسترده که در پایان سال گذشته اتفاق افتاد ، باشد.
برنامه دولت عراق این است که به محض اینکه کارهای مقدماتی به پایان رسید ، تولید در میدان غراف را دوباره شروع کنند. تولید در این میدان در حال حاضر توسط شرکت های توسعه دهنده اصلی این منطقه، پتروناس مالزی (45 درصد سهام) صورت می گیرد که فعلا به دلیل شیوع COVID-19 تعویق افتاده است. با وجود این، شرکت جاپکس (۳۰ درصد سهام) تا پایان ماه مارس یک میلیون بشکه نفت سبک از میدان بصره تولید می کرد، البته کاهش قابل توجهی از دو میلیون بشکه در دسامبر بارگیری شده است. 25 درصد باقیمانده سهام در میدان غراف توسط شرکت نفت شمال عراق گرفته می شود.
هر چه از میدان غراف بیشتر نفت تولید شود ، از نظر مالی برای عراق و نیز برای ایران بهتر خواهد بود. همانطور در گزارش OilPrice.com تأکید شده است ، تاکنون غیر قابل کشف ترین روش و راه دور زدن تحریم های آمریکا و فروش نفت ایران این است که یا نفت ایران همراه با نفت عراق صادر شود یا صرفاً به نام نفت عراق آن را صادر کرد.
در این راستا، نه تنها عراق مرز بسیار طولانی خود را با ایران به اشتراک می گذارد ، بلکه دو کشور در واقع بسیاری از میادین نفتی را به اشتراک می گذارند. به طوری که نفت در این سوی مرز یعنی عراق دقیقاً از همان مخازنی حفر می شود که از سوی مرز توسط ایران حفر می شود.
یک مقام ارشد نفت و گاز که از نزدیک با وزارت نفت ایران کار کرده می گوید: «حتی اگر آمریکایی ها واقعاً ناظری را سر هر دکل حفاری در هر میدان مشترک در عراق مستقر می کردند ، نمی توانستند بگویند که نفت از طرف عراق وارد می شود یا از طرف ایران.»
این بدان معناست که هرچه این میادین مشترک توسط عراق توسعه یابد ، برای ایران بهتر می شود و همچنین بدان معنی است که تلاش های مداوم ایران برای ایجاد شکاف بین عربستان سعودی و ایالات متحده می تواند با سرعت بیشتری پیش رود.
این منبع آگاه گفت: « این استراتژی اصلی چین ، روسیه و ایران برای پایان دادن به روابط دیرینه میان ایالات متحده و سعودی ها است (که در آخرین کتاب من در بازار جهانی نفت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است) زیرا بدون حمایت آمریکا، عربستان سعودی قدرت دوم خاورمیانه ، پس از ایران خواهد بود.»
او همچنین گفته است:« ایران به دنبال جایگزینی فروش نفت سعودی ها درکشورهای شرقی ، به ویژه چین است. و همانطور که در روزهای اخیر دیدیم ، معامله 25 ساله چین با ایران باعث می شود شانس ایران بیشتر شود.»