پایگاه 598: ماه مبارک شعبان به روزهای پایانی
خود نزدیک میشود، ماهی که پیامبر اکرم (ص) دربارۀ آن فرمود: «ماه شعبان،
«شعبان» نامیده شد؛ زیرا روزىهاى مؤمنان در این ماه قسمت مىشود.» این ماه
از آن جهت حائز اهمیت است که فرصتی روحی و معنوی جهت آمادگی برای ورود به
باارزشترین ماه سال یعنی ماه مبارک رمضان فراهم میکند.
یکی از اعمالی که در این ماه و در
آستانۀ ماه مبارک رمضان بسیار به آن تأکید شدهایم، روزه است. امام صادق
علیهالسلام فرمود: «مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ آخِرِ شَعْبَانَ
وَ وَصَلَهَا بِشَهْرِ رَمَضَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ شَهْرَیْنِ
مُتَتَابِعَیْن؛ هر کس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه
رمضان وصل کند، خداوند ثواب روزه دو ماه پىدرپى را برایش محسوب
مىکند.» (من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 94 ، ح 1829 - امالی(صدوق) ص 670)
پیامبر اکرم(ص) در حدیثی فرمود:
«شَعبانُ شَهری... فَمَن صامَ شَهری کُنتُ لَهُ شَفیعاً یَومَ القِیامَةِ؛
شعبان ماه من است... هر که ماه مرا روزه بدارد، روز قیامت شفیع او خواهم
بود.» (فضائل الاشهر الثلاثه ص 64 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 94 ، ص 83 ، ح
54)
امیرالمؤمنین علیهالسلام نیز
فرمود: «صَومُ شَعبانَ یَذهَبُ بِوَسواسِ الصَّدرِ وَ بَلابِلِ القَلبِ؛
روزه ماه شعبان، وسواس دل و پریشانیهای جان را از بین میبرد.» (الخصال، ص
612)