نوش دارو بعد از افزایش قیمت بنزین!

۱) نظرسنجی از مردم به صورت کمی و کیفی
۲) مشاوره با شورا‌های محلی
۳) استفاده از اساتید دانشگاه برای گفتگو با مردم
۴) تهیه پیشنهاد اولیه و انتشار عمومی
۵) ارائه پیشنهاد اولیه به شهردار (عالی‌ترین مقام تصمیم گیری)
۶) بحث گروهی در شورای شهر
۷) تشکیل سمپوزیوم‌های مردم و شرکت آب و فاضلاب (گردهمایی‌های مردمی در مناطق مختلف با حضور مسئولان شرکت آب و فاضلاب برای تصمیم‌گیری نهایی درباره تعرفه آب)
۸) اخذ تصمیم نهایی ضمن شفاف‌سازی هزینه‌ها و درآمد‌ها (دقیقاً مشخص می‌شود چه مقدار از درآمد‌ها صرف امور جاری (حقوق کارمندان، پول برق و...) و چه میزان صرف سرمایه‌گذاری (لوله کشی، گسترش شبکه آب و...) می‌شود.)

ظاهراً مسئولان ما درسی از این تجربیات نبرده و این بار هم در فضایی گنگ، مبهم و در میان انبوهی از تأییدیه‌ها و تکذیبیه‌ها دست به اجرای یکباره‌ی مصوبه‌ی صحیح افزایش قیمت بنزین و سهمیه‌بندی آن زده‌اند و حالا مثل همیشه برای همراه ساختن مردم و اقناع آن‌ها، دست به دامان صداوسیما می‌شوند تا با مقایسه قیمت بنزین در ایران و کشور‌های همسایه یا حضور مسئولانی رده چندم در بخش‌های خبری تصمیم اخذ شده را توجیه نمایند. اما متأسفم که باید بگویم این تبلیغات همچون نوش‌داروی بعد از مرگ سهراب، تأثیر چندانی بر افکار عمومی نخواهد گذاشت.

مردم به واقع و همانطور که توئیت‌ها و پست‌های ارسالی در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد، این تصمیم را خیانت دولت به ملت و فشار معیشتی مضاعف به جامعه می‌پندارند و بدتر از آن با به یاد آوردن موضع‌گیری‌هایی که هر خبری از افزایش بنزین و سهمیه‌بندی شدن آن تا پایان سال ۹۸ را شایعه می‌خواند، گویندگان را که عموماً هم دولتی یا مجلسی بودن، دروغ‌گو خطاب کرده و اعتمادشان را از آن‌ها سلب می‌کنند. جامعه و حتی بسیاری از نخبگان هیچ تصویری ندارند که درآمد‌های حاصل از این افزایش قیمت صرف چه اموری خواهد شد و همین موجب می‌شود با تصوری که از فساد همه‌گیر وجود دارد، عمدتاً این افزایش قیمت و درآمد‌های حاصل از آن را برداشت پول از جیب مردم به نفع مفسدین و اختلاس‌گران بپندارند!