روحانی چرا عصبانی است؟

شاید همین اشتباه روحانی است که صدای حامیان او را نیز بلند کرده است، تا جایی که حجّت‌الاسلام سیّد محمود دعایی که عادت به اظهارنظر رسانه‌ای علیه دولت ندارد، به خبرنگار فارس می‌گوید: «رئیس‌جمهور نباید مرتکب اشتباه شود و نباید سد راه کسانی شود که در حال حاضر با قدرت و قوت، خدمات ارزشمندی را ارائه می‌دهند».

مدیرمسئول روزنامه اطّلاعات در ادامه می‌گوید: «رئیس‌جمهور نباید مرتکب اشتباه شود و نباید سد راه کسانی شود که در حال حاضر با قدرت و قوت خدمات ارزشمندی را ارائه می‌دهند».

این تنها دعایی نیست که با درک واقعیت‌های موجود، به روحانی تذکر می‌دهد که نسبت به قوّه قضائیه مرتکب اشتباه نشود، بلکه دیگر حامی دولت نیز به مخالفت با سخنان امروز روحانی برمی‌خیزد.

همچنین محمود صادقی نماینده اصلاح‌طلب فراکسیون امید که اغلب او را به عنوان مدافع دولت می شناسند، در واکنش به اظهارات روحانی می گوید: آقای روحانی! فساد فساد است، چه میلیونی چه میلیاردی؛ به جای فرافکنی با غده‌های فساد در دستگاههای زیرمجموعه خودتان مقابله کنید. بعضی از همکاران شما در هیأت دولت دست‌کمی از همتایانشان در دولت سَلَف ندارند.

حجّت مرتجی، از کارکنان خبرگزاری دولت(ایرنا) از زاویه دیگری به نقد اظهارات رئیس‌جمهور می‌پردازد و با انتخاباتی دانستن این سخنان، می‌نویسد: «سخنرانی امروز روحانی بیشتر شبیه نطق انتخاباتی بود. از ‎روحانی در این موقعیت انتظار می‌رود بجای نطق و تهدید به افشا، به اقدام عملی دست بزند. فرصت به سرعت از دست می رود».

ابعاد خطای محاسباتی روحانی در سخنرانی امروز خود، وقتی عیان‌تر می‌شود که به‌یاد بیاوریم که از صدور حکم حبس پنج ساله برای حسین فریدون برادر رئیس‌جمهور به جرم فساد مالی، چند هفته بیش‌تر سپری نشده است. آیا افکار عمومی، لحن تند روحانی خطاب به دستگاه قضا را ناشی از برخورد این دستگاه با برادر خود نمی‌داند؟! به‌ویژه که سابقه خط و نشان کشیدن از سوی رئیس‌جمهور در صورت برخورد با نزدیکانش، هنوز از حافظه‌ها پاک نشده است.

محمّد سلیمانی، وزیر اسبق ارتباطات در همین راستا به خبرنگار فارس می‌گوید: «روحانی با این عصبانیتش تأثیر منفی در جامعه می‌گذارد، مخصوصاً این موضوع در افکار عمومی برداشت می‌شود که منشأ عصبانیت رئیس جمهور از دادگاهی شدن برادرش و برادر معاون اولش است»(اینجا). 

سیّد حسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملّی و سیاست خارجه نیز سخنان روحانی درباره برخورد با مفاسد را به چالش می‌کشد و در نطق میان دستور خود می‌گوید:« آقای رئیس جمهور مفاسد اقتصادی در دستگاه‌های جنابعالی اتفاق می‌افتد در شش سال گذشته مبارزه می‌کردید. اگر می‌گویید کشاندن افراد به دادگاه مبارزه با مفاسد اقتصادی نیست شما با مفاسد مبارزه کنید و در این مسیر از برادر خودتان شروع کنید»(اینجا).

دیگر نماینده‌ای که به اظهارات روحانی واکنش نشان می‌دهد حسینعلی شهریاری، نماینده زاهدان در مجلس است. شهریاری که حمله به قوّه قضائیه از سوی رئیس‌جمهور را ناشی از عدم تحقق وعده‌های انتخاباتی دولت می‌داند، می‌گوید: «اینکه آقای رئیس‌جمهور می‌گوید باید با دانه درشت‌ها برخورد شود مگر از برادر آقای رئیس‌جمهور هم دانه درشت‌تر داریم که قوه قضائیه با وی برخورد کرده است»(اینجا).

انتقاد به سخنان روحانی، به چهره‌های سیاسی ختم نمی‌شود. اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل طی نامه‌ای به رئیس جمهور می‌نویسد: «آقای روحانی! دیگر مجالی برای شعار و وعده نیست؛ امروز باید پاسخگو باشید و به جای فعالیت‌های انتخاباتی به ارائه گزارش از عملکردتان بپردازید»(اینجا).

شاید به‌زعم رئیس‌جمهور و مشاوران وی، بهترین راهبرد در مقطع فعلی برای فرار از پاسخگویی، به‌حاشیه راندن مشکلات کشور با طرح موضوعاتی از قبیل رفراندوم، دوگانه‌سازی و حمله به قوّه قضائیه باشد، امّا به‌نظر می‌رسد که این، بهترین استرانژی نیست، چرا که افکار عمومی عملکرد دولت را به قضاوت خواهند نشست و از خود خواهند پرسید که آیا تمرکز و اهتمام به بی‌اثر کردن تحریم‌ها، می‌تواند پایان خوشی را برای دولت حسن روحانی رقم بزند یا جنجال‌آفرینی و فرار از پاسخگویی؟ افکار عمومی به‌خوبی می‌داند که تلاش برای تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام در ماه‌های پایانی دولت، اهمیت دارد یا طرح موضوعات انتزاعی و دوگانه‌سازی‌های کاذب؟

کم‌تر از سه ماه از آخرین دیدار هیأت دولت با رهبر انقلاب می‌گذرد و به‌نظر می‌رسد بازخوانی توصیه‌ای مهم خطاب به دولتمردان، یک بار دیگر برای رئیس‌جمهور، ضروری شده است: «از فروع و از حواشی، بجد پرهیز کنید؛ من می‌بینم متأسّفانه -مال امروز و دیروز هم نیست- در غالب دورانها ما زیاد دچار حواشی و فروع بوده‌ایم ... از آنها هرچه ممکن است پرهیز کنید».