بی رحمی های صدا و سیما در شب عید

اغلب بخش های خبری تلویزیون، به نمایش خرید افراطی مردم پرداخته اند و با رنگ و لعاب های دلنشین، مردم را هرچند به صورت سهوی به مصرف گرایی تشویق می‏کنند. در این میان آنچه که تعجب برخی از مخاطبین را برانگیخته، تبعیت خبر 20:30 از این موج ـ تشویق به مصرف گرایی ـ ایجاد شده در صدا و سیما است.

باید اذعان کرد که نمایش خریدهای نوروز با این کمیت و کیفیت، مردم را به سمت مصرف گرایی سوق می دهد. نکته دیگر آنکه از صدا و سیما انتظار می رود در کنار نمایش  بازار داغ نوروز و خریداران کالا،  تصاویری از زندگی مردمان شریفی که بضاعت خرید سال نو را ندارند، نمایش دهد.

سوال ما از اصحاب رسانه ملی این است:

آیا همه مردم ایران قادر به خرید مختصر -و نه مفصل- عید هستند؟ آیا همه کودکان ایرانی می توانند برای سال نو فقط و فقط یک دست پیراهن و شلوار نو داشته باشند که شما در گزارش خود از خرید مردم در بندر عباس، کودکی را نشان می‏دهید که خبر از خرید 3 پیراهن و 3 شلوار می‏دهد؟

آیا پخش یک جانبه اینگونه خبرها، آن هم بدون هیچ مخالفتی نشانگر غفلت بازتاب دهندگان از کلیت جامعه نیست؟

عجیب است! شاید مردم فقیر، جزء این اجتماع نیستند که حال و روزشان بازتاب داده نمی شود!

فقر را کنار بگذاریم و برویم سراغ مردم متوسط جامعه؛ آیا کارمند متوسط این مملکت با داشتن 3 فرزند، قدرت خرید 500-600 هزار تومان مواد غذایی را دارد که شما گزارش‏های این چنینی تهیه می‏کنید؟

راستی!

جشن نیکوکاری چه شد؟! سال‏های قبل آنقدر شبکه‏ های تلویزیونی مشغول به هیجان آوردن مردم برای کمک در جشن نیکوکاری بودند که حوصله مان سر می رفت و تصمیم می گرفتیم تلویزیون را از پنجره پرتاب کنیم بیرون.  اما انگار امسال از دست جشن نیکوکاری خلاص شدیم... صدا و سیما و مجریانش هم راحت شدند!

موضوع این است که لیوان اقتصادی این مردم تا نیمه پر است ، اما نمی‏دانیم چرا صدا و سیما فقط نیمه پر را به تصویر می‏کشد؟

مگر نمی‏گویند که نیمه پر لیوان را "هم" ببین؟

این یعنی دیده شدن نیمه خالی در کنار نیمه پر.

اما کار به جایی رسیده است که باید بگوییم:

آقای صدا و سیما!

نیمه "خالی لیوان" را هم ببین!!!