به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، علی علیزاده روزنامه نگار و تحلیلگر مسائل سیاسی و بین الملل در واکنش به سخنان دیروز حسن روحانی طی یادداشتی نوشت:
یک-ظریف پس از دیدار با مکرون در پاریس به تهران برمیگردد. چند ساعتی توقف میکند و بلافاصله به پاریس میرود. به نظر میآید ظریف حامل پیامی مهم از طرف مکرون برای تهران است و حالا حامل جواب تهران برای مکرون است. تصمیمی مهم که یا باید تصمیم شخص رییس جمهور باشد یا تصمیمی مورد توافق رییس جمهوری و رهبری.
دو- ساعتی بعد روحانی میگوید به خاطر مردم حاضرم با هر شخصی دیدار کنم. روحانی ادامه میدهد: «گویی در گوش بعضیها پنبه است و هر چه ما میگوییم آنها میگویند مذاکره چه خاصیتی دارد.»
سه-مکرون: مذاکرات برای فراهم کردن مقدمات ملاقات آقای ترامپ با حسن روحانی در جریان است و من امیدوارم در هفتههای آینده، بر اساس این گفتگوها بتوانیم شاهد دیدار پرزیدنت ترامپ و پرزیدنت روحانی باشیم.
۴- رسانههای نزدیک به جریان لیبرال بلافاصله امکان دیدار روحانی و ترامپ را تیتر اول میکنند. بیبیسی فارسی بلافاصله و با چالاکی رسانهای خاصی جریان سازی را آغاز میکند. بیبیسی در بخشهای مختلف خبری امکان مذاکره روحانی و ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل را امری ممکن معرفی میکند و مذاکره با ترامپ را تنها «کلید» حل مشکلات اقتصادی ایرانیان معرفی میکند.
۵- در چند هفته آینده و در زمان باقیمانده تا مجمع عمومی سازمان ملل باید منتظر باشید که ارتش مهمانان و تحلیلگران بیبیسی و ایران اینترنشنال و رادیو فردا هر روز از فواید مذاکره بگویند. منتظر باشید تا رسانههای لیبرال فریاد بزنند که مذاکره نکردن و ادامه تحریم فاجعه ای اقتصادی و اجتماعی و سیاسی برای ایرانیان خواهد بود.
۶- اما هدف از برجسته کردن امکان مذاکره روحانی با ترامپ تنها یک چیز است. هدف انداختن مسئولیت ادامه تحریمها به گردن شخص آیتالله خامنهای است وگرنه خودشان بهتر میدانند رهبری حرف آخر درباره مذاکره را یکسال پیش قاطعانه زده است؛ و این حرف را هم بر اساس تحلیل و نگاه استراتژیک بلند مدت خود زدهاست: با دشمنی که عهدنامه تحمیلی خودش را هم پاره میکند نباید مذاکره کرد و هرگونه نشستن پای میز مذاکره و هرگونه ملاقات با ترامپی که برجام را هم پاره کرده تنها و تنها به از دست دادن امتیازات بیشتر منتهی خواهد شد.
۷- موضع مخالفت پیشگیرانهی آیتالله خامنهای با مذاکره با آمریکایی که برجام خودش را هم پاره کرده، موضعی ایرانی و ملی و ضداستعماری است. ایستادگی طبیعی بر سر حقوق اولیه و بدیهی دفاعی ایران است. از هر نگاه و نگرش سیاسی، و حتی آنها که بر سر مسائل داخلی متفاوت میاندیشند باید به خاطر ایران و آیندهاش در کنار چنین موضع اصولی بایستند و مانع ایجاد فشار و هجمه به آن شوند. فراموش نکنید که برخلاف ظاهر یک سمت این معادله، یعنی موضع مخالفت با مذاکره با آمریکا، ابزار رسانهای سالم و قدرتمند و کارآمد و زمان شناس و چابکی ندارد و سوی دیگر مجهز به قویترین ابزارهای رسانهای مدرن و به روز جهان است. برای همین این بسته به من و تو است که با دست های خالی خود از چنین موضعی دفاع کنیم.