نصف خانه های هند توالت ندارند!

به گزارش خبرنگار فارس در دهلی نو، بر اساس جدید ترین سرشماری که روز گذشته منتشر شد، آمار حکایت از عدم وجود توالت در خانه های هندی دارد و این در حالی است که این خانه ها از تلفن همراه برخوردارند.در حال حاضر جمعیت این کشور بیش از یک میلیارد و 210 میلیون نفر است.

رعایت بهداشت عمومی به ویژه بهداشت شخصی در این کشور بسیار ضعیف است و حتی با وجود تعبیه شدن سرویس های بهداشتی در مراکز خرید یا مراکز عمومی، دانشگاه ها، خوابگاه های دانشجویی فرهنگ استفاده از آن وجود ندارد.

در سرشماری اخیر انجام شده بسیاری دیگر از واقعیت های متضاد زندگی در هند نشان داده شده است. بر اساس گزارش های ارائه شده بخش عظیمی از مردم هند با وجود دسترسی به جدیدی ترین فناوری های پیشرفته، فاقد دسترسی به ابتدایی ترین امکانات هستند.

استفاده ار مکان های عمومی همانند کوچه و خیابان، مراکز خرید و فروش، پارکها و سایر مراکز تفریحی و کنار جاده و بزرگراه ها و هر فضای دیگری محلی برای اجابت قضات حاجت هندی ها است که تبدیل یه یک فرهنگ شده است.

البته تلاش هایی به ویژه در مراکز آموزشی مانند دانشگاه ها در حال انجام گرفتن است تا به اصلاح این فرهنگ بپردازند.در این راستا نقاشی هایی بر دیوارها قابل مشاهده است که در آن به این فرهنگ غلط اشاره دارد.

فقط 46.9 درصد از مجموع 246.6 میلیون خانوار هندی از امکان داشتن توالت برخوردارند و بقیه ، 3.2 درصد از توالت عمومی استفاده می کنند. و در این میان 49.8 درصد نیز در فضای باز خود را راحت می کنند.

در قیاس استفاده از تلفن همراه این شرایط در تضاد کامل با سبک و سیاق زندگی مردم هند است. بر اساس همین آمار، 63.2 درصد خانوارهای هندی دارای تلفن و 53.2 درصد نیز از تلفن همراه برخوردارند.

سرشماری جدید همچنین نشان می دهد که جامعه هند به شدت از یک خانواده هسته ای ساخته شده است و آنها بیش از همیشه به برق دسترسی دارند و اطلاعات را بیشتر از آنکه از رادیو بگیرند از تلویزیون دریافت می کنند.

همچنین زنان هنوز به اجبار از روش سنتی دودی (استفاده از چوب) برای پخت غذا استفاده می کنند و کمتر از یک سوم از جمعیت این کشور دسترسی به آب اشامیدنی تصفیه شده ندارند.

عدم وجود امکانات بهداشتی یکی از نگرانی های بزرگ هند است و در این میان مقامات این کشور مسائل فرهنگی و سنتی، فقدان آموزش و پرورش را دلیل اصلی این وضعیت می دانند.

با این حال داده ها نشان می دهد که کسری قابل توجه در برخی مناطق ارتباطی با شیوه های فرهنگی یا آموزش و پرورش ضعیف ندارد. به عنوان مثال دو سوم از خانواده ها همچنان از هیزم، بقایای گیاهی، مدفوع گاو یا زغال سنگ برای پخت و پز استفاده می کنند و زنان را اینگونه در معرض مخاطرات بهداشتی و سختی قابل توجهی قرار می دهند.

همچنین تنها 32 درصد از خانواده ها از آب آشامیدنی تصفیه شده برای نوشیدن استفاده می کنند و 17 درصد آب آشامیدنی در مناطق روستایی از فاصله 500 متری و در مناطق شهری از فاصله 100 متری تهیه می کنند و مردم برای تهیه آب باید مسافت طولانی را طی کنند.