ظریف، استعفا را به برکناری ترجیح داد؟! / ظریف: با توصیهٔ اژه‌ای استعفا کردم؛ به دانشگاه بازمی‌گردم

به گزارش پایگاه خبری 598، محمدجواد ظریف شب گذشته برای بار هفتم در طول دوران کاری خود، از مسئولیت استعفا داد.

 

او در بخشی از کتاب خاطراتش با عنوان «پایاب شکیبایی» جزییات ۵ بار استعفای خود در سال‌ها ۹۲ تا ۱۴۰۰ را اینطور روایت کرده است:

 

«نخستین‌بار که تا مرز کناره‌گیری پیش رفتم، در سفر نخست آقای رئیس‌جمهور به  نیویورک در سال ۱۳۹۲ بود. برخی مشاورین آقای رئیس‌جمهور بدون هماهنگی تلاش کرده بودند نشست وزرای خارجۀ پنج به اضافه یک و ایران را به نشست سران تبدیل کنند.

 

دومین بار طرحی پیرامون کمیته نیازهای هسته ای کشور بدون هماهنگی با وزارت امور خارجه برای زمامداران کشور فرستاده شده بود، که گفتگوها را پیشاپیش محکوم به شکست می‌کرد. 

 

سومین نوبت به دنبال شکایت از بی توجهی سایر وزارتخانه‌ها به بایسته‌های بنیادین سیاست خارجی و به ویژه در ارتباط با ناهماهنگی در پیوندهای با روسیه بود که انجام وظیفۀ وزیر امور خارجه را برهم ریخته بود. 

 

نوبت دیگر، بر سر ِ سفر بشار اسد در اسفندماه ۱۳۹۷ بود.

 

 

کناره‌گیری بعدی مربوط به فعالیتهای دیپلماتیک ما برای شکست دادن تلاش آمریکا برای بازگرداندن قطعنامه های شورای امنیت در برابر ایران در تابستان و پاییز ۱۳۹۹ بود.  آقای پوتین یک پیشنهاد مطرح کرده بود که به نظر وزارت امور خارجه می‌بایست با روش دیپلماتیک با آن برخورد می‌شد. 

 

در شورای عالی امنیت ملی و در دولت با لحنی تند مخالفت کردند، که توهین به وزارت و وزیر امور خارجه بود. پس از آن تقاضا کردم از حضور در هیأت دولت معاف شوم، که موافقت نشد.»

 

 استعفای ششم ظریف نیز تنها ده روز پس از انتصاب به معاونت راهبردی دولت پزشکیان بود که او با بهانه عدم وفای به عهد خود در مراحل شکل‌گیری دولت و کابینه چهاردهم، از حضور در دولت پزشکیان استعفا داد.

 

خداوند بزرگ را سپاسگزارم که در ۹ ماه گذشته این فرصت را به این خدمتگزار کوچک ارزانی داشت که در جهت تحقق اراده ملت و خدمت به مردم آنچه را در توان داشتم پیشکش کنم.

گرچه در شش ماه گذشته با سخیف‌ترین توهین‌ها، افترا‌ها و تهدید‌ها نسبت به خود و خانواده‌ام رو‌به‌رو بودم، و حتی در درون دولت نیز تلخ‌ترین دوران خدمت ۴۰ ساله را گذراندم، اما به امید خدمت ایستادگی کردم. اهل فرار از سختی‌ها و دشواری‌ها در مسیر خدمت به این مرز و بوم نبوده و نیستم و در چهل و اندی سال گذشته، چه بسیار توهین‌ها و افترا‌ها را برای نقش اندکی که در پیشبرد منافع ملی از پایان دادن به جنگ تحمیلی تا به سرانجام رساندن پرونده هسته‌ای داشته‌ام به‌جان خریده و برای خدشه‌دار نشدن منافع کشور در برابر سیل دروغ و تحریف دم فروبسته‌ام.

دیروز به دعوت ریاست محترم قوه قضائیه به دیدار ایشان رفتم. در این دیدار، ایشان با اشاره به شرایط کشور توصیه کردند که برای پیشگیری از فشار بیشتر بر دولت، به دانشگاه بازگردم. بنده نیز بی‌درنگ پذیرفتم که همواره خواسته‌ام یار باشم و نه بار. با سپاس فراوان از ایشان که بار مسئولیت در برابر خدا و مردم را از دوش بنده برداشتند، امیدوارم با کنار گذاشتن بنده، بهانه‌ها برای سنگ‌اندازی در برابر خواست مردم و موفقیت دولت برداشته شود. هنوز به پشتیبانی از دکتر پزشکیان گرانقدر می‌بالم و برای ایشان و دیگر خدمتگزاران راستین به مردم بهترین‌ها را آرزومندم.

از پیشگاه خداوند بخشایشگر و شما مردم خوب، صبور و قدردان ایران، برای همه کاستی‌ها پوزش می‌خواهم.