سیاستمداری که بازی سیاسی" استعفاء کردن" را به خوبی بلد است

سرویس سیاسی پایگاه خبری 598-رضا احمدزاده/ بعد از فراز و نشیب های زیاد محمد جواد ظریف حسب ظواهی امر برای هفتمین بار بقول خودش استعفا داده است تا دولت را کمک کند . این سیاستمدار اصلاح طلب که تمام دوران نوجوانی و جوانی خود را تا دوران دولت حسن روحانی در آمریکا گذرانده و فرزندانش نیز در همان کشور بدنیا آمده و دارای تابعیت آمریکا و بقولی تابعیت مضاعف هم  هستند با سمت وزیر امور خارجه دولت تدبیر و امید حسن روحانی آشکارا پای در میدان سیاست خارجی ایران گذاشت که البته این ظهور و بروز نیز با سیاست ها و استراتژی هایی که در موضوع روابط با غرب و خصوصا آمریکا به اجرا گذاشت توانست نام خود را در تاریخ سیاست خارجی جمهوری اسلامی ثبت و ضبط کند که بنظر خروجی هایی در تراز انقلاب اسلامی هم  نداشته و موجبات مرگ سیاسی آرام زمانی خود را رقم زده است.

1- او که در دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل و در دوران وزارت خارجه علی اکبر ولایتی توانست خودی نشان دهد و در جریان پذیرش قطعنامه 598 نیز نقش شاخصی داشت در دوران وزارت خود بدلیل تفکراتی که شاید ریشه در دوران حضورش در بطن فرهنگ وجامعه آمریکا داشت نتوانست نظر نیروهای انقلابی را بخود جلب کند در نتیجه به سمت جریانات سیاسی اصلاح طلبی که دارای زوایه با اهداف و اصول انقلاب بودند کشیده شده و شاهین بخت وی در دولت حسن روحانی بر شانه اش نشست و در نتیجه در دولت یاد شده سمت وزارت را ازآن خود ساخت اما بارها به همان دلایل صدر الاشاره مورد حمله سیاسی منتقدان خود قرار گرفت که بایک بازی سیاسی بینابینی  تا پایان دوره دولت روحانی سمتش را نگه داشت .

2- برجام را باید بزرگترین دستاورد هرچند ضعیف و بعضا خطرناک برای منافع ملی ایران وی  دانست که بیش از آنکه خواسته ملت ایران را برای تعامل با جهان میسر سازد بیشتر غرب گرایان وطنی را خشنود ساخت .

3- او که کم کم به سلطان استعفاء معروف شده است در مقاطع مختلفی از این روش برای تثبیت جایگاه خود استفاده کرده است . او در بخشی از کتاب خاطراتش با عنوان «پایاب شکیبایی» جزییات ۵ بار استعفای خود در سال‌ها ۹۲ تا ۱۴۰۰ را اینطور روایت کرده است:

- سفر نخست  رئیس‌جمهور وقت به  نیویورک در سال ۱۳۹۲ بود.

- طرحی پیرامون کمیته نیازهای هسته ای کشور بدون هماهنگی با وزارت امور خارجه برای زمامداران کشور فرستاده شده بود، که گفتگوها را پیشاپیش محکوم به شکست می‌کرد.

- سومین نوبت به دنبال شکایت از بی توجهی سایر وزارتخانه‌ها به بایسته‌های بنیادین  سیاست خارجی و به ویژه در ارتباط با ناهماهنگی در پیوندهای با روسیه بود که انجام وظیفۀ وزیر امور خارجه را برهم ریخته بود.

- نوبت دیگر، بر سر ِ سفر بشار اسد در اسفندماه ۱۳۹۷ بود.

- کناره‌ گیری بعدی مربوط به فعالیتهای دیپلماتیک  برای شکست دادن تلاش آمریکا برای بازگرداندن قطعنامه های شورای امنیت در برابر ایران در تابستان و پاییز ۱۳۹۹ بود. 

 و در دوران دولت چهاردهم استعفای ششم ظریف نیز تنها ده روز پس از انتصاب به معاونت راهبردی دولت پزشکیان بود که او با بهانه عدم وفای به عهد خود در مراحل شکل‌گیری دولت و کابینه چهاردهم، از حضور در دولت پزشکیان استعفا داد.

 و بالاخره هنوز درباره دلیل و پشت پرده‌های استعفای هفتم ظریف خبری منتشر نشده اما باید منتظر ماند و دید که آیا این استعفا پایانی بر ۲۱۰ روز حضور غیرقانونی او در دولت پزشکیان خواهد بود یا نه .اصولا باید از ایشان سوالی را طرح کرد:  و آن اینکه اینکه شما در معاونت غیر قانونی راهبردی مگر از غیر قانونی بودن خود و مخالفت مجلس و فشار افکار عمومی برای رفتن خویش مطلع نبودید؟ شما یار بودید یا بار؟ واقعا برای جلوگیری از سنگ‌اندازی‌ها در مسیر دولت، استعفا داده اید یا  افکار عمومی دیگر خواستار شما نیست؟  والسلام